500 YILLIK KONAKTA NOSTALJİ RÜZGARI
GÜNCEL 20.03.2017 16:05:44 0

500 YILLIK KONAKTA NOSTALJİ RÜZGARI

500 YILLIK KONAKTA NOSTALJİ RÜZGARI

Adana’nın sosyal, kültürel ve sanatsal yaşamına artı değer katan başarılı organizasyonlara imza atan Adana Büyükşehir Belediyesi’nin geleneksel hale getirdiği Ramazanoğlu Konağı Resitalleri’nde Nostalji Üçlüsü sahne aldı.
Osmanlı Padişahları Kanuni Sultan Süleyman ve 4. Murat’ın misafir edildiği 500 yıllık konakta, Adana Büyükşehir Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Daire Başkanlığı’nın düzenlediği resitaller dizisinde perküsyon sanatçısı Sabahattin Nazik, saksafon virtüözü Ferdi Oruç ve usta gitarist Dudu Dilek Akınçay nostalji rüzgarı estirdi. En sevilen şarkıları seslendiren Nostalji Üçlüsü, notalarla zamanda yolculuk yapan dinleyicilere keyif dolu bir akşam yaşattı.
Konserin sonunda Adana Büyükşehir Belediyesi Kültür ve Sosyal İşler Daire Başkanlığı bürokratları, usta sanatçılara anı plaketi ve çiçek takdim etti. Sabahattin Nazik, Ferdi Oruç ve Dudu Dilek Akınçay, kültür ve sanat merkezine dönüştürülen tarihi konakta Adanalılara konser vermekten büyük mutluluk duyduklarını belirtti.GK0B0643

YAZARLAR

İfral TURGUT

BAHARI BEKLERKEN Hüseyin Öğretmen Artvin’e atanmıştı. Kendisini sevdirdi yeni tanıdıklara. Derin dostluklar kurdu. Ev sahibi ile de dost olmuştu. Hüseyin’i evladı gibi seven ev sahibi artık evlilik zamanının geldiğini söyleyerek onu Melahat ile tanıştırdı. İki genç birbirlerini beğendi ve evlenmeye karar verdiler. Hüseyin bu durumu ailesine bildirdi ama ailesi bu durumdan hiç memnun olmadı. Şiddetle karşı çıktılar. Çünkü kendilerinin de bir gelin adayı vardı. Tüm engelleme çabalarına rağmen Hüseyin Melahat ile evlendi. Uzun yıllar evli kaldılar ve iki çocukları oldu. Yaşananlar çeşitli problemler doğuruyor, problemler, beraberinde sağlık sorunlarını getiriyordu. Yıl, 1984. Bir gün kapı çalındı. Gelen kendisinden 12 yaş küçük, ama gençlik yıllarında birlikte futbol oynadıkları Sami Demirtuna idi. Sami yıllardır Almanya’da çalışıyordu. Orada meslek okuluna gitmiş, terapist olmuştu. Sami, “Nasılsın ağabey,” diye sorunca. Hüseyin, ona uzun uzun baktı… Bakışlarında hayata karşı duyduğu küskünlüğü, kırgınlığı ve tükenmişliği vardı. Cılız bir sesle, “Yorgunum dostum, yorgunum. Vefasız yıllara, vefasız yakınlarıma dargınım ,” dedi. Sami, Hüseyin’in elini tuttu, “Merak etme iyileşeceksin, yine tüm dostlar bir araya geleceğiz,” dedi. Sonra kalktı, kapıda veda ederken, Melahat Hanım, hastalığın adını söyledi: Kanser. Soğuk bir geceydi. Sami o gün yaşadıklarından çok etkilenmişti. Bir kağıt kalem aldı eline ve içini döktü kağıda. Şiir bittikten birkaç gün sonra, tekrar gitti arkadaşının yanına ve şiiri okudu. Hüseyin mutlu olmuştu. Sevindi, teşekkür etti. Daha sonra Sami şiiri, Selçuk Tekay’a verdi. Şiir aylar sonra şarkıya dönüştü. Sami bu sefer şarkıyı telefonda Hüseyin’e dinletmek istedi. Heyecanla çevirdi numaraları. Telefondaki ses buz gibiydi: “Hüseyin Beyi kaybettik.” Baharı beklerken ömrüm kış oldu Gözümde her zaman biraz yaş oldu En güzel duygular bana düş oldu Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık Tutmadı ellerim sıcak elleri Duymadım aşk denen tatlı sözleri Taşıdım gönlümde acı izleri Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık İçimde ateşler söndü kül oldu Aşk bahçem kurudu sanki çöl oldu Yar bildim o bile bana el oldu Yorgunum dostlarım, yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık. HÜSEYİN’E KENDİNİ ANLATAN ŞARKIYI DİNLEMEK KISMET OLMADI. • AMA SİZ O ŞARKIYI SÖYLERKEN VEYA DİNLERKEN HÜSEYİNİ ANARSINIZ HERHALDE.

30.8° / 18.5°