1799’da Fransa’da doğdu. Babası bir devlet memuruydu, Annesi Paris’in seçkin bir ailesine mensup ve babasından 31 yaş küçüktü
Şefkatsiz bir kadındı. Doğumunun hemen ardından onu bir jandarmanın karısına teslim etti. Hastalandığında başucunda bekleyen bir annesi hiç olmadı. “Benim hiçbir zaman bir annem olmadı. Hayatımdaki tüm kötülüklerin sebebi annemdir,”demişti.
8 yaşındayken başladığı,ve papazların yönettiği bir okulda, 6 yıl öğrenim gördü. Ailesi Napolyon’un devrilmesinin ardından Paris’e taşındı. Babasının zoruyla hukuk öğrenimi görmeye ve bir noterin yanında çalışmaya başladı. Ama onun başka hayalleri vardı.
Maddi sıkıntılar nedeniyle Paris yakınlarında bir kasabaya taşındılar Tavan arasında küçükbir odada durmadan yazmaya verdi kendini. İlk ciddi çalışması bir tiyatro oyunu oldu.Konusu ailevi yaraları ve neden bu kadar karamsar olduğunun belgesi idi.Eser başarılı olamadı. Romana yöneldi. Maddi sıkıntılar içindeydi. Bir yayınevi açtı ama batırdı.
Hayatı boyunca iki şeyin peşinden koştu: Zengin kadın ve şöhret. Doyumsuzdu. Eserlerindeki çeşitliliği, aşk hayatında da gösteriyordu. 28 yaşındayken, 45 yaşındaki MadameLaure de Berny ile tanıştı ve 15 yıl sürecek ihtiraslı bir aşk başladı MadameBerny onun ilk aşk deneyimiydi ve hayatını hem maddi, hem manevi olarak tamamen değiştirdi. Bütün borçlarını ödemişti.
Hayatına giren kadınlar sayesindebüyük sıkıntılar çekmedi. Vadideki Zambak’ta işlenen orta yaşlı, zengin kadın belki de Madam Berny idi.
MadameBerny ile ilişkisi devam ederken, araya Düşes d’Abrantes ile de bir flört sıkıştırdı.Kadın yine kendinden yaşlıydı. Düşesle tanışır tanışmaz ona sahip olmayı aklına koymuş, aklına koyduğunu da yapmıştı. Düşes de hem sevgilisi, hem de finansörü oldu..
Son derece itici ve pis bir görüntüsü olmasına rağmen kadınlar tarafından fazlasıyla isteniyordu. Ona hiçbir kadın “hayır” diyemedi.Ta ki, Fransa’nın en güzel aristokratlarından Marquise de Castries ile karşılaşıncaya kadar.
Marquise, “Balzac’ın dış görüntüsündeki iticiliğe katlanamayan kadın” olarak Balzac’ın tarihine geçen ilk isimdi ama Balzac da intikamını“La Duchesse de Langeais” adlı romanda, Marquise’i rezil ederek aldı. Aşk hayatı her zaman hareketli oldu.İhtiras dolu ilişkileri ruhunubesliyordu.
Günde en az 17-18 saat çalışıyor, çalıştığı süre de durmadan kahve içiyordu. Hatta kahve içmeden yazamayacağına inanıyordu. Ayrıca yemeğe de düşkündü. Oburluk derecesinde yemek yemesi, birden fazla kadınla ilişki yaşaması, hijyeni hiç önemsememesi, vücudunun pis kokması en itici yönleriydi. Ama konuşmaya başladığı anda bir yıldıza dönüşüyor, kadınlar için dayanılmaz oluyordu.
21 yıl boyunca eşi benzeri görülmemiş bir üretkenlikle yazmaya devam etti. 92 roman yazdı. 1850 yılının bir Ağustos gününde, yüksek dozda tükettiği kahvenin kalbine verdiği ağırlığa dayanamadı ve hayata veda etti.
Şizofrenik bir hayatı olmuştu. Ölmek üzereyken tedavisi için İnsanlık Komedisi’nde kendi yaratmış olduğu karakter, Dr. Horace Bianchon’u çağırmıştı.
NASIL BİR ALEMDE YAŞIYORDU ACABA?
