Belediye Meclis toplantısını izlerken, Başkan Karalar’ın işinin zor olduğunu, bu zorluğun nedeninin de ikinci İstanbul seçimi öncesinde “iktidarın” özellikle vurgu yaptığı “meclis çoğunluğu bizde, bizim dediğimiz olacak” biçiminde sözlerinden kaynaklandığını söylemek olası…
Toplantı başlıyor, başkan gelişmelerle birlikte gündeme ilişkin konuşma yapıyor, ardından parti sözcüleri söz alıyor…
İlk söz şöyle:
“Alacağımız kararlar Adana’nın yararına olabilecek biçimde, kimsenin kuşkusu olmasın, Adana’yı siyasete malzeme yaptırmayacağız…”
Ne güzel değil mi?
Önce Adana, önce Adanalı göz önünde bulundurulacak…
Bu arada Adana Anakent Belediyesi’nin bütçesi ne durumda, eldeki bütçeyle neler yapılabilir, yapılması planlanan işler için ne denli “borçlanmaya” gereksinim var… bu ya da benzer soruların yanıtları bilinerek adım atılacak…
Beklenen de bu değil mi?
***
“Adana’yı siyasete malzeme yaptırmayacağız” tümcesi, söz “işçi çıkarılmaya” getirilerek, “daha ne kadar işçi çıkarılacak” sorusuna dayandırılıyor!
Şunu “toplumcu gerçekçilik” adına söylemekte, yinelemekte yarar var;
Her yurttaşın, “gereksinime” göre belediyeden iş istemeye, belediyede çalışmaya hakkı var.
Ancak siz tutmuş “gereksinenden” çok alımlar yapmışsanız, belediyenin yolunu bilmeyene “bankamatik” dağıtmışsanız, kimini partinizde çaycı yapmışsanız, kimini ne olduğu bilinmeyen yerlere dağıtmışsanız, birde adına “emek” vermemelerine karşın “emekçi” demişseniz…
Bunun adı “Adana’yı siyasete malzeme yaptırmak” değil de nedir; bilmek gerek!
***
Meclis toplantısında, “taşeron işçiye bayram harçlığı” ana konuydu.
Bununla birlikte belediyenin yapacağı temizlik, ilaçlama, asfaltlama gibi “hizmetler” için “bütçe” gerekiyordu.
Başkan Karalar, konuya “duyarlılık” gösterilmesini, bütçelerinin ortada olduğunu, hem işçilere “bayram harçlığı” hem de “hizmetlerin” zamanında yapılması için “borçlanmaya” gerek duyulduğunu söylediğinde oturumun havası da garipleşiyor!
“Geldiğiniz günden bu yana yakınıyorsunuz” deniyor.
“Adanalı hizmet bekliyor” deniliyor.
“Sızlanmayı bırakınız artık” deniliyor.
“Bütçenin böyle olduğunu bilmiyor muydunuz” deniliyor.
İşin aslı, “borçlanmaya hayır” demenin “suçlayıcı” yanı olmalı bu!
Oylama yapılıyor, “kabul edenler”, “kabul etmeyenler”…
Sonuç: “taşeron işçiye bayram harçlığı” ile belediye “hizmetleri” için “ret”!
***
Yerel seçimlerden bu yana dörtbuçuk ay geçti!
Gerek Adana Anakent Belediyesinin, gerekse “iktidar” destekli belediyeden yitirilenlerin tamamının durumu bundan ayrı değil kanımca!
Ankara’da Mansur Yavaş, İstanbul’da Ekrem İmamoğlu, diğerleri…
İşin düşündüren yanı, tamamında yeni belediyeler “meclis çoğunluğu” yönünden, “iktidar” destekli meclisin gerisinde.
Bunu dile getirirken “meclis çoğunluğu bizde, iş yaptırmayız” sözünün anımsanması gerektiğini düşünüyorum.
***
Başkan Karalar’ın işinin zor olduğunu, bu zorluğun nedeninin de “siyasi” olduğunun altı çizilmeli!
Belediye çalışanlarının “hakları” ödenmediğinde, “hizmetlerin” zamanında yapılamadığında yitiren kim olacak; Adanalı değil mi?
Başkan Karalar “uykularım kaçıyor” dediğinde, yaşadığı karabasanı anlamak gerekmiyor mu?
Mecliste “iktidar” destekli meclisin kurduğu baskıyı yadsıyan, ya da görmeyen var mı?
***
Neyi düşünüyorum biliyor musunuz?
Adana’da yaşananları çarpıtarak, Anakent Belediyesi’nin yalnızlığa sürüklenmesi sürecinde; “iktidara” yakın medya ile birlikte politikacılarının da veryansın karalama politikası yaşatmasına karşın, CHP’li ya da Yeni İP’li sözcülerden neden “bir-kaç” söz çıkmıyor?
Gecelerde, kutlamalarda, yemeklerde kol kola görülmek, gülücükler göndermek yetiyor mu?
Çevrenizden bir kaçına belediyede koltuk, tanıdıklarınızdan bazılarına iş güvencesi ya da…
Bakanlara ulaşılamayan bir “sistemde”, vekillerin mecliste ne yaptığı zaten bilinmiyor!
Başkan Karalar’ın yaşadığı zorluk, bulunduğu kıskaç konusunda “diyeceğiniz” yok mu?
Çeyrek yüzbin maaşla “sizlere de” güle güle!
