Bugün 15 Temmuz.
Bugün, Demokrasi ve Milli Birlik Günü(!)
Bugün ülkemizde, dünyada eşi benzeri yaşanmamış bir bayram kutlanıyor.
Kutlansın kutlanmasına da bu bayramda bir gariplik yok mu?
Anımsayın, 2002 ve sonrasında;
Amerika’nın güdümünde bu güzelim ülkeye ılımlı islamı getirmek isteyen güçler işbirliği yapıyor.
Yargı, yürütme, yasama ele geçiriliyor.
Silahlı kuvvetler darmadağın ediliyor.
Basın hallaç pamuğu gibi atılıyor.
Aykırı söz söyleyen, farklı düşünen asker, sivil herkes Silivri’yi boyluyor.
Ülkeyi ele geçirme sürecinde sona doğru yaklaşılmışken “iktidar paylaşılmaz” kuralından hareketle ortaklardan biri diğerine kazık atıyor.
Sonra dünya tarihinde bir ilk yaşanıyor. 15 Temmuz 1916 da, saat 21.00 de, Levent Kırca’nın daha önce televizyonda bire bir oynadığı skeç benzeri saçma sapan bir darbe girişimi oluyor.
Asıl gariplik darbe girişimi sonrası yaşanıyor.
Dönemin Genel Kurmay Başkanı bugün Milli Savunma Bakanı. Güya dereyi geçince at değiştirilecekti. Bırakın değiştirmeyi bizim at terfi etti, küheylan oldu. Bugün Milli savunma Bakanlığını yürütüyor.
Dönemin MİT Müsteşarı halâ yerinde. Daha yukarısı olsa o da terfi ederdi.
Dönemin başbakanı bugün Cumhurbaşkanı.
Erzurumlu vaizin karşısında el pençe divan duran, sofrasında yemek yeme onuruna ulaşmış bütün siyasiler bugün yerlerinde. Yardım ve yataklık mı dediniz? Hadi canım sende.
Üstelik traji komik olay fırsata dönüştürüldü. Şaibeli bir referandumla tek adam rejimi dayatıldı. Yasama, yürütme, yargı, basın, aklınıza ne gelirse ülkedeki bütün güçleri tek kişi yönetiyor. Kuvvetler ayrılığı mı dediniz, fren denge sistemi mi dediniz, onlar tarihe karıştı.
“Güç bozar, mutlak güç mutlaka bozardı'. Ve öyle oldu. Güçlerin birbirini denetleyip dengeleyecek şekilde ayrılması, devletin buna göre yapılandırılması gerekiyordu.
Öyle olmadı ve gelinen nokta: Ekonomik kriz, ülkenin bağımsızlığını riske sokacak boyutta borç yükü, Amerika ve Rusya, bazen de Avrupa Birliği arasında pinpon topuna dönmüş bir Türkiye.
Bırakın kurumsallaşmış bir şirketi, bir aile şirketinde bile büyük hata yapanlar affedilmez, işten el çektirilir, yani kovulur. Maşallah bizimkiler her hatadan sonra bırakın kovulmayı terfi ediyorlar.
17 yıl boyunca yaptıkları her hatanın sonunda “Allah affetsin” diyorlar. İyi de Allah kişisel suçları affeder. Sen koca Türkiye Cumhuriyetini sarpa sardır, sonrada “Allah affetsin” de.
Oysa Allah devlet işlerine karışmaz. Neden mi? Peygamber öldüğünde Arabistan’da devlet değil, aşiretler vardı. İslamiyet bir devlet dini değildir de ondan.
Hadi diyelim ki Allah büyük, affetsin affetmesine ama kayık küçük. Kayık su alıyor, kayık batacak be adam.
Olayın en komik yanı ise şu: Adamlar, başarısızlıklarını bayram diye bize kutlatıyorlar.
E ne diyelim, bayramınız kutlu olsun!
15 Temmuz 2019
Mahmut TEBERİK