Geçen yıl bugün yazmıştım Çukurova İlçesinde bir halk kütüphanesinin olmadığından bahsetmiştim. Daha sonra Çukurova Belediyesine sosyal medya üzerinden çağrıda bulunmuştuk. Çağrımıza yanıt gelmeyince bu kez 10 Aralık tarihinde Sayın Soner Çetin'e açık çağrıda bulunan bir köşe yazısı yayınlamıştık. Ardındanda imza kampanyası başlattık. Bu talebimizi milletvekillerimize il ve ilçe başkanlarına aktardık. Bilgi edinme yasası ile başvurduk. Çukurova Belediyesinin kağıtüzerinde ve işlevi olmayan Kütüphane Müdürlüğünün 01.06.2014 tarihinde kurulmuş olduğunu ödeneklerini faaliyetlerini belgeleri ile yayınladım. .Randevu talebinde bulunduk. Aylarca talebimize kulak tıkayan belediye başkanımızla 2 Ocak 2017 tarihinde makamında sonunda görüşmüştük.
Kendisiyle yaptığımız o görüşmede verilen sözler vardı.
Barış Manço Sabit Pazar alanında ve gerekse Bülent Ecevit Sanat Parkı‘nda kitap okuma evleri, Beyazevlerde kitap sokağı projeleri bir kaç ay içinde bitecekti. Ben ise görüşmede 'Günümüzde kütüphaneler bilgi merkezleridir. Klasik kütüphane anlayışı dışında fonksiyonlara sahiptir. Park alanlarında yapılacak tesislere sivil kuruluşlar ve vatandaşlar olarak katkı koymaktan mutlu oluruz. bu projeler farkındalık arttırır. Kısa vadede yapılacak bu projelerde birlikte çalışmaktan mutlu olağız ancak asıl talebimiz Çukurova İlçesinin dünya standartlarında bir halk kütüphanesine kavuşması olduğunu söyledim. Kendiside Fuar alanı karşısında yapılacak bir kültür merkezi içerisinde böyle bir projeyi yapacağını ancak zaman alacağını ifade etti.
Görüşmemizin somut sonucunda kısa sürede okumaevleri bitecekti ve ihale edilecek kültür merkezi içinde büyük ÇAĞDAŞ BİR KÜTÜPHANE YAPILACAKTI.
Okuma evlerini biz gönüllü olarak kitap sağlayacaktık. Hemen işe koyulduk ve aylarca çalıştı gönüllülerimiz.
Onlar sözlerinde durmadı. Muhattap bile bulamadık. Bizler kırka yakın gencimizle kitaplar topladık. Odalar doldu Çukurova'da bir ilerleme sağlayamayınca bu konuda bir çalışma yaptıklarını medyadan öğrendiğimiz Karataş Belediyesi’ne kitapları teslim ettik.
Safiyane deyimle KANDIRILMIŞTIK.
O günden bu yana bir yıl geçmiş.
Şark kurnazlığı ile siyaset kurnazlığını birleştirip hareket eden bir belediye başkanı ve sonuç hüsran. Bu bir ayıp ise çağdaşız diyerek yıllarca bu ilçeyi yönetenlere bu ayıp yeter.
Mevcut belediyenin bir halk kütüphanesi yapacak iradesi, arzusu, anlayışı acı ama zihniyeti yoktur. Bunu yaşarak, deneyimimle öğrendim. Malesef öğrendiğim bir şey daha var. Mevcut belediyenin çağdaş bir ufku ve vizyonu olmadığı.
Toplumsal fayda adına sivil insiyatifalarak lçemize, gençlerimize bir çağdaş mekan kazandırabilir miyiz sevdası ile bir hayal kurduk. Başaracağımızı sandık. Siyasetin eninde sounda halka hizmet noktasında bu haklı talebimize sessiz kalmayacağını düşündük. Sözler verilince çok sevindik herkesle paylaştık. Herkesin tepkisi aynıydı. Yapmazlar. Sizi oyalıyorlar. Bu olasılık tabikiaklımıza geldi ama hep bunu söyleyenlere bu konuda bizi kandıran kendini kandırır dedim.
Sonuçta onlar haklı çıktı
KANDIRILDIK
Çaresiz bilgi üretimine ve paylaşımına sıcak bakmayan çağdışı anlayışın ve ufuksuzluğun yerini çağdaş ve vizyoner insanların almasını , görevlerini devretmelerini bekleyeceğiz. Yeni dönemde yerel seçimlerde Çukurovayı yönetme iddiasında olan adaylara bu konuyu soracağız, programlarına ve vaatlerine almasını talep edeceğiz, öncelikli proje haline getirmesini isteyeceğiz.
Bu konu toplumsal faydası olan bir konudur. Kim yüreğini bu işe koyarsa, yüreği yüreğimizdir.
Bizler gelecek nesillere rant yaratılmış kentsel dönüşümler değil, beyinleri aydınlanmış fikirsel dönüşümler bırakmak zorundayız.
Maalesef Çukurova Belediyesi Başkanı tarafından bizde günün moda deyimiyle KANDIRILDIK.
Kendimize göre saf da değildik ama söz vermenin anlamı bize başka şekilde öğretilmişti.
Siyasetçinin sözünün suya yazıldığını bilenlerdeniz ama Nasrettin Hoca misali ya tutarsa ..
bozuk saat misali ya doğruyu gösterir ve yaparlarsa.
O bile mümkün değilmiş ...

İsmail Güneş 1 yıl önce ne yazmıştı. Şimdi neden 'BİZ DE KANDIRILDIK' diye yazdığı İşte o yazısı..
KALKINMIŞ AMA KÜTÜPHANESİ YOK.
Çukurova ilçesi Kalkınma Bakanlığının İlçeler Arası Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Endeksine göre Türkiye’nin en gelişmiş ikinci ilçesidir. Yüzde 98’lik okuma yazma oranı, yüksek öğrenim görmüş nüfusunun yüksekliği, sınırlarının yüzde 99’unun kentli oluşu, ortalama hane büyüklüğünün 3.5 düzeyinde olması ile öne çıkan bir ilçemizdir. Çok sayıda eğitim kurumu bulunur, öğretmen başına 16 öğrenci düşerken ortaöğretimde sınıftaki öğrenci ortalaması 29 düzeyindedir. Böylesi bir ilçeyi yönetmenin keyif olduğunu, kültür, sanat, eğitim alanında inanılmaz üretimler olduğunu düşünebilirsiniz. Acaba bu gece hangi tiyatroya gitsek, hangi konseri izlesek, hangi müzeleri gezsek hangi kütüphaneden kitap alsak diye düşünüp karar veremediğinizi sanırsınız ama kaliteye dayalı gelişmişlik göstergelerine iş gelince manzara pek de öyle değildir. Türkiye’nin en gelişmiş 2. İlçesi olmasına rağmen bu ilçenin bir halk kütüphanesi yoktur. Bir müzesi yoktur. Genç okurumuz Melda Ateş Çukurova Belediyesini göreve çağıran bir istekte bulunmuş ve onlara yazmış. Çukurova’da bir halk kütüphanesi istemiş. Öğrencileri kafelerden kütüphanelere çekecek önerisinin sonunda da Yaşar Kemal’den “Türk edebiyatından Nazım Hikmet’i çıkarırsanız geriye Çukurova kalır” hatırlatmasını yapmayı ihmal etmemiş. Her ne kadar yazdıklarına henüz cevap alamamış olsa da bu isteği belki de bugüne kadar belediyeden talep edilen hizmetler içinde en önemlilerinden, en anlamlılarından bir tanesi.
Düşünün M.Ö.625 yılında Asur Devletinde Ninova Kütüphanesi vardı ama 2016’da Türkiye’nin en gelişmiş ilçesinde yok. M.Ö. 4. yüzyılda tapınaklarda ve felsefe okullarında oluşturulan kitap depoları antik Yunan Kütüphaneleri iken Türk edebiyatının bereketli toprakları sayısız yazar yetiştirirken bu toprakların en gelişmiş ilçesinde bir kütüphane yok. Anadolu’da binlerce yıl öncesinde Efes ve Bergama, Kayseri, Urfa, İstanbul’da dönemlerinin en büyük kütüphaneleri varken insanlığın ulaştığı en ileri bilgi döneminde Türkiye’nin en gelişmiş ikinci ilçesinde bir kütüphanesi yok. M.Ö 330’da İran Kütüphanesini, M.S. 490’da İskenderiye Kütüphanesini, M.S 600’da Bağdat Haçlı seferlerinde İstanbul Kütüphanesini, Savaşta Endülüs ve Emevi Kütüphanesini, 1945’de Berlin Kütüphanesini yakanlar 2003’de ABD İşgalinde Bağdat Tarih müzesi ve Kütüphanesinin talan edenler bugün bile lanetletiliyor. Konusu olduğunda kızıyoruz. Peki ya hiç adım atmayanlara, en gelişmiş ilçelerimize bir kütüphaneyi çok görenlere, kitapları öcü gösterenlere, yazanlara, düşünenlere baskı uygulayanlara ne diyeceğiz? Onların insanlığa karşı, topluma karşı hiç mi sorumluluğu yok?
Okumak geçmişle kuracağınız bağın, geleceği aydınlatmanın en önemli aracı. Eğer oturduğumuz masalarda bir toplumun çağdaşlığını ve modernliği sorguluyorsak, geleceğe umutla bakamıyorsak, gençlerin kendilerini ifade eden özgüvenli bireyler olmasını istiyorsak o zaman kültüre, sanata, bilime yatırım yapmak zorundayız. Çok katlı gökdelenlerimiz yeni zenginler yaratabilir, arsalar rantlar dağıtabilir ama içinde kullandığı sözcük sayısı açısından fakir insanlar yaşıyorsa işte o zaman toplum olarak fakirleşiyoruz, eriyoruz demektir. Bu fakirlik bizleri neden düzenli okuma alışkanlığının, on bin kişide bir kişi olduğunu bile sorgulamaz hale getirdi.
Kentlerimizi yönetenler bilmelidir ki insana, eğitime, bilgiye yapılan yatırım en kalıcı ve geri dönüşümü en yüksek olan yatırımdır. Brodosky’nin “kitapları yakmaktan daha büyük bir suç varsa o da onları okumamaktır” sözlerini unutmasınlar. En kısa sürede Çukurova ilçesi yerel yöneticilerimizin, genç öğrenci kardeşimiz Melda’nın bu talebine duyarlılık göstereceğine, ne ve neden istediğini de sorarak harekete geçeceklerine inanmak istiyorum.

 

Konuyla İlgili Önceki Yazılar ve Gelişmeler

KÜTÜPHANESİ YOK TIKLAYIN
HALK KÜTÜPHANESİ İSTİYORUZ TIKLAYIN
ÇETİN'DEN KÜTÜPHANE SÖZÜ TIKLAYIN
KÜTÜPHANE BELEDİYEDEN KİTAPLAR ÖĞRENCİLERDEN TIKLAYIN
CHANGE.ORG KAMPANYASI TIKLAYIN