Süleyman Yalçın, SÖZCÜ Gazetesi'nin baskıları protesto amaçlı boş çıkmasını yazdı.
Bazen satmıyor diye yırtınırsın, ama neden diye sormazsın.
öyle ya;
sorsan neyle karşılacağını bilirsinde ondan.
Boşuna dememişler 'ne verdinki, yüzüne sıvayım'.
işte bazen hayatta dik durmanın karşılığını alırsın.
herkes bazen kendi söyleyemediğini başkası söyledimi ona takılır.
yada;
namusuyla yazan, 'kıç yalamadan' işini yapanlardan olduğun için boş gazeteye para verip alırlar.
Boş dedimde, aslında o kadar çok şey anlattıki sözcü o sayısında, her şeyi yazsan bu kadar ses getirmezdi!...
Demek oluyorki, anlatmak istediğin sadece gazete parçasından ibaret değilmiş, önemli olan istediğini kağıda değil, milletin vicdanına yazmakmış mesele.
hep diyoruz ya;
'kalemini satan kendini satar', önemli olan yaptığın mesleğin namusunu düşünerek yazmak.
* * *
Yılmaz Özdil'in dediği gibi yazacak gazete bulamazsan bile Boya alır, duvara yazar, peçeteye yazar, ağaçlara yazar, kuşun kanadına yazar, süslü kağıttan ibaret olmasada haberi mutlaka orada bile okuyacak bir okur bulur.
işte sözcü gazetesinin o boş gazetesi her zamankinden daha çok satmasının sebebi budur, işini namusu ile yapmaya çalışanların alın teridir, kıçını egemenlere dayamayanların ayakta kalma mücadelesidir o.
hala ülkenin gazetecilik adına aydınlık günlere kavuşacağı düşüncesidir ki, o yüzden o gün beyaz kağıt üzerine boş çıkmıştır.
Her ne kadar kırık kalpler çok olsada ülkede, motorları maviliklere sürme zamanıdır.
o gün belki boş bir kağıda bir lira verdim param boşa gitti diyenler için, o kağıtta özgürlüğü için dik durmayı, biyat etmemeyi gösteren insanların düşüncelerini bir liraya satın aldınız , çokmu pahalı sizce?
