Bir tanıdığım ‘altın’ borcu olduğunu, söyledi!
Daha geçtiğimiz hafta çeyrek altının fiyatı üçyüz lira dolayındayken bugün dörtyüz lirayı geçmiş!
Kendince delleniyordu!
Sıkça yinelediğim bir düşünürün sözü var, ‘ekonomik özgürlüğü olmayanın özgürlüğünden söz edilemez’…
Bu yaşanan kriz sonucu, şimdilik ‘ekonomisi’ alt-üst olan çokları vardır; ‘şimdilik’ dedim, sonunda dargelirli tüm yurttaşın yaşam niteliğini düşecek!
Biraz daha ‘yoksulluğun’ içerisinde bulacak kendini, biraz daha ‘gereksinmelerinin’ bir çoğunu öteleyecek!
Yaşam özgürlüğü düşücek!
Yurttaşın ‘cebinden’ çıkacak olan, ‘onun’ alım gücüne vereceği karşılık yoksulluk-varsıllık durumunu ortaya koyuyor!
Geçtiğimiz hafta alabildiği bir ürünü, bugün ya alamıyor, ya da almakta zorlanıyorsa eğer…
Ya da geçtiğimiz hafta alabildiğini zorlanmadan alabiliyorsa eğer…
Varsıllaştığını, yoksullaştığını düşünebiliriz.
***
İnşaat sektörü, basın sektörü, tekstil sektörü…
Adını siz koyun!
‘Milli’ üründen söz eden yok, hep dışalımlı ürünlerde söz ediliyor!
Tükettiğimiz tahılın yüzde doksanını, hayvan besicilerinin yem olarak kullandığı samanı, çiftçinin ürünü için alacağı gübreyi, ilacı dışalımla alan bir ülke olduğumuzu unutmayalım!
Hep ‘üretmekten’ söz edildi. Hep ‘üreten’ toplum olmaktan söz edildi.
Koşarak ‘tüketen-tükettiren’ toplum olmanın gelecekte ağır yükler getireceğinden söz edildi.
En son şeker fabrikalarının satışında anlatıldı bunlar; kaç kişi dinledi, kaç kişi tepki gösterdi? Dışalımlarının önünün bu biçimde açıldığını kaç kişi sorguladı? Özellikle bu bölgenin insanları işlerini yitirecekleri, pancar ekim alanlarının ekilemez duruma getirileceği anlatıldığında kaç kişi başkaldırdı?
Dışarıdan ‘gelenin’ dolarla sağlandığını, bugün görüyoruz işte…
***
Birkaç gün önce bir haber görmüştüm.
Malatya’da bir müteahhit, altın kaplı bir apartman yapmıştı.
Tüm metal bölüm diye bilenen yerleri ‘altın kaplı’ ürünlerle donatmış...
Adam Türkiye’den çalışmamış sanki, ‘her şey dışalımla sağlandı’ diyordu.
Yirmidört milyona mal olmuş, apartmanın yüzde yetmişi altın kaplama, fiyatı da üç ile dörtbuçuk milyon TL’den satışa sunulmuş!
Bu şatafatın ‘açıklamasını’ yapacak biri var mı?
Bir yorum ‘parası olan alır’ demişti!
Aptalca bir yaklaşım, demekte kim haksız?
Böylesi durumlarda hep ‘tek yürek’ olmak deyimi gelir aklıma…
‘Tek yürek’ olacak kim? Açlık sınırı altında geçimini sağlamak için ‘her şeyden’ kırpan emekli mi, asgari ücretli mi, siftahsız kepenk kapatan esnaf mı, pazara en son gibip ucuz ürün alarak yaşamını sürdüren mi?
Bu saydığım katman ‘yaşamaya’ çalışıyor yalnız, yaşamını sürdürebilmek için yiyor, içiyor, soluyor!
Altın kaplı daireler, çelik kaplı araçlar, çok yıldızlı oteller, lüks için yaşayanlar, bu insanları ‘var olmaları’ uğruna birbirine düşürenler…
Neresindeler ‘tek yürek’ olmanın, asıl önemli olan da bu değil mi?
Altınlar onların kasarlında, dolarla onların bankalarında, salt ‘daha çok’ yemek yaşayanlar…
Tüm bunlara karşın…
Bu yurt için yapılacak bir şey varsa, yürünmek gerekirse; görgüsüzce, aptalca lükse ulaşmak için yaşayanlar, varsıl sofralar kurup yarısını yiyen, yarısını çöpe atanlardan önce…
Yaşamak için ‘doyanlar’, ekmeklerinin gramını araya vermemeyi ilke edinenler baş sırada oldular hep!
Bunu bilmeyen var mı?
***
Zor bir süreçten geçiyoruz…
Yaşananların konuşulmasından bile gerilenleri düşündüğümüzde, inanın yazarken bir de ağustos sıcağında tıkanıyorum.
Televizyonun tüm kanalları deniz kıyılarında eğlenenleri, kıvıranlar, kahkahaları daha çok, daha sık mı gösteriyorlar ne?
Açtığım kanalda bir-iki dizi çekip, yanına da iki gösterişli yüz takıp, iri güneş gözlüğünü bir başına, bir gözüne oynatıp, sululuk olsun diye konuşan biri… Yaşam ona, dinlence ona, eğlence ona…
Kaç kişiler saysanız; sanki bir ülkenin tamamı eğleniyor gibi ekranlarımızı zapt etmişler!
Oysa bugün ‘çeyrek altın’ fiyatı karşısında ekonomik küçülme yaşadığını bilen milyonlarca ezilen insanımız var!
Bu ülkenin insanının aklıyla oynayanlar da var!
