Dün Recaizade Mahmut Ekrem’i yazmıştım.
Bugün sıra torunun kızında.
Çiğdem Talu…Ercüment Ekrem Talu’nun
torunu.Edebiyatçı bir aileden geliyor yani. Filoloji
eğitimi aldı, 17 yıl bir özel okulda İngilizce öğretmenliği yaptı.
Mutsuz bir evlilikten sonra, şarkı sözü
yazarlığına başladı. Kader karşısına 24 yaşında bir kimya mühendisini
çıkarmıştı: Melih Kibar. Kendisi o zaman 36 yaşındaydı.
Çiğdem şarkı sözü yazıyor, Melih beste
yapıyordu. Sekiz sene beraber çalıştılar, 270 şarkı yaptılar. Melih’in
ifadesiyle öyle görür görmez aşık olmadılar birbirlerine. Önce ,”İşte öyle bir
şey,” derken ısındılar birbirlerine, sonra da
“Bende bu
cehennem gibi yürek olmasa,
Bende deli rüzgâr gibi hasret olmasa,
Bir de cana can katan o sevdan olmasa,
Ah bu hayat çekilmez,” diyerek sanki bir şeyler anlatmak istiyorlardı.
Birlikte gittikleri Sopot Festivalinde,
artık her şey ayan beyandı. Ama Çiğdem korkuyordu. “Kocaman kadının çıtır
sevgilisi var,” dedirtmek istemiyordu.
Sonra zoraki bir ayrılık…Melih yüksek
lisans yapmak için Londra’ya gitti. Ama aşk aşktır. Çiğdem sevdiği adamı
görebilmek için fırsat buldukça Londra’ya uçtu.
İki sevgili, 1976 sonunda İstanbul’da
buluştular ve 1977’yi Tarabya’da bir restoranda birlikte karşıladılar. İlhan
İrem ve Erol Evgin’in desteğiyle Melih Çiğdem’e dedi ki;
Çiğdem, Çiğdem,
çiçeklerin en güzelisin sen
Bilmem ki bundan başka sana neler söylesem
Şarkılara can veren ilham meleğimizsin sen…
Ama aradaki yaş farkı hep duvar gibi
durdu karşılarında. Dostça ayrıldılar, birleşmeden. Saray terbiyesiyle yetişmiş
Çiğdem, bu farkı anlatamıyordu mantığına. Ama birlikte çalışmayı, birlikte
üretmeyi sürdürdüler.
1980’lerin
başında göğüs kanseri dediler Çiğdem’e. Geç konulmuş bir teşhisti. Çiğdem bu
sefer Londra’ya tedavi için gidip geliyordu. Mutlu görünmeye çalışıyordu. Ama
lanet bir hastalıktı bu. Bir türlü geri adım atmıyordu. Masraflar
artmıştı.
Dostları bir araya geldi, Çiğdem’e
destek için. “Çiğdem Talu’ya Selam,” adıyla bir konser düzenlediler. O gece
bütün dostları şarkı söyledi.
Ama 28 Mayıs 1983’te gazetelerde bir haber vardı: “Şarkılar Öksüz Kaldı.”
Evet, şarkılar öksüz kalmıştı ve Çiğdem artık şarkılarıyla anılacaktı.
Çiğdem’in ölümünden sonra Melih kapkaranlık bir sessizliğe büründü. Artık
eskisi gibi beste yapamıyordu. Son olarak geçti piyanosunu başına ve selam
gönderdi Çiğdem’ine, “Sessiz Veda” şarkısıyla.
Ya, sonra mı? Melih de kansere yakalandı ve 7 Nisan 2005’te Çiğdem’ine
kavuşmak için kapadı gözlerini. Tıpkı Çiğdem gibi, aynı arkadaşları aynı camiden, Bebek’ten sonsuzluğa uğurladı
Melih’i
İşte, yaşanmış ama bitmemiş bir aşk hikayesi…
NEDEN Mİ ANLATTIM ŞİMDİ BUNU?
BİRAZ DA;
HADİ TAKATİNİZ VARSA ANALIM ÇİĞDEM’LE MELİH’İ.
Seni düşündüm dün akşam yine.
Sonsuz bir umut doldu içime.
Birde kendimi düşündüm sonra.
Bir garip duygu çöktü omzuma.
Hani ıssız bir yoldan geçerken,
Hani bir korku duyarda insan,
Hani bir şarkı söyler içinden,
İşte öyle bir şey.
Hani eski bir resme bakarken,
Hani yılları sayar da insan,
Hani gözleri dolar ya birden,
İşte öyle bir şey, işte öyle bir şey.
Seni düşündüm dün akşam yine.
Bir garip huzur doldu içime.
Bir de kendimi düşündüm sonra.
Bir garip duygu çöktü omzuma.
Hani yıldızlar yanıp sönerken,
Hani bir yıldız düşer de insan,
Hani bir telaş duyarda birden,
İşte öyle bir şey.
Hani yağmurlar yağar ya bazen,
Hani gök gürler ya arkasından,
Hani şimşekler çakar peşinden,
İşte öyle bir şey, işte öyle bir şey.
