Manşet Haber 6.07.2018 17:04:46 0

'ÇOCUK KATİLLERİNİN PEŞİNDEYİZ'

'ÇOCUK KATİLLERİNİN PEŞİNDEYİZ'

KESK Adana Şubeler Platformu Dönem Sözcüsü Eğitim Sen Şube Başkanı Seçil Sönmez, Çocuklarımızın Düşleri İçin Çocuk Katillerinin Peşinde olduklarını söyledi.
KESK Platformu adına düzenlenen basın toplantısında konuşan Seçil Sönmez, ülkemizde 16 yıldır artarak devam eden Şiddet vakalarının devam etmesinin toplumsal bir sorun haline geldiğini, bu sorunların ana sebebinin ülkemizdeki eğitim sisteminin yozlaştırılması olduğunu ifade etti. “Eğitimsiz ve dar gelirli toplumların yaşadıkları sıkıntılar kendisini taciz ve şiddet vakaları olarak göstermektedir.Çocuklarımız geleceğimizdir ve bizler geleceğimize sahip çıkmak zorundayız” diyen sönmez şöyle dedi:
“Türkiye’de günde 32 çocuğun kaybolduğunu, TÜİK verilerine göre 2008-2016 yılları arasında kaybolan çocuk sayısının 104 bin 531’dir. Kadına ve çocuğa yönelik cinsel istismar ve şiddet vakaları son 16 yılda artarak devam eden toplumsal bir sorun haline gelmiştir. Bu suçlar cinsel edim değil şiddet eylemleridir.
Ülkemizde yaşanan şiddet olaylarının ve artan istismar vakalarının tesadüf olmadığı ortadadır; Bu süreçte Çocuk yaşta evliliklere izin verildi. 4+4+4 eğitim sistemine geçildi. ‘Bir kereden bir şey olmaz’ denildi. Diyanetin ve iktidar tarafından itibar gösterilen dini vakıf yöneticilerinin çocuğu ve kadını meta gören anlayışların uzantısıdır.
Bugün burada çocuklarımızın düşleri için toplandık, bugün burada çocuklarımız öldürülmesin diye toplandık, çocuklarımız büyüyebilsin diye toplandık. Ancak bunlardan sonra çocuklarımıza iyi bir gelecek kurma mücadelesini verebileceğiz. Ancak bundan sonra çocuklarımızın gönencine, çocuklarımızın üstün yararını odağına alan çocukların kendilerini gerçekleştirebilecekleri özgür bireyler olarak büyümesini sağlayabilen politikaları konuşabileceğiz çünkü çocuklarımız kaçırılıyor, çocuklarımızı öldürüyor, tacize ve tecavüze maruz bırakılıyor.
Son 10 yılda cinsel istismarda yüzde 700 artış var AKP iktidarında. Açılabilen 40 bin davanın sadece 13 bininde mahkûmiyet kararı çıkmış ve bu mahkûmiyet kararları çoğunlukla kravat taktı diye iyi hal indirimiyle sonuçlanıyor. Düşünebiliyor musunuz cezasızlık ve sorumsuzluk, hükümetin politikaları çocuklarımızın hayatlarını çalmaya devam ediyor.
Ensar’da 41 çocuğa tecavüz edildiğinde bir kadın bakan çıkıp ne dedi? Bir kereden bir şey olmaz, bir kerelik bir şey o kurumu karalamaya yetmez dedi. Arkasından Adıyaman geldi, Kilis geldi, Dikili geldi. Her yerde çocuklarımız tacize, tecavüze uğramaya devam ediyor. Kanuni Sultan Süleyman Hastanesi’ndeki olay hala hafızamızda. O olayda istismarcıları bulmak, cezalandırmak yerine istismarı ortaya çıkaran çalışan cezalandırıldı. Pozantı Cezaevi’nde istismara uğrayan çocuğu haber yaptı diye bir gazeteciye dava açıldı. İstismarı gerçekleştirenler değil istismarı ortaya çıkaran, önlenmesini talep eden ve istismara karşı mücadele edenler cezalandırılıyor.
Ensar Vakfı ile ilgili verilen soru önergesi red edildiğinde yüzlerindeki o pişkin gülümseme hepimizin hafızasında. Çocuk istismarının önlenmesi için verilen araştırma önergeleri, araştırma komisyonu kurulması önergeleri, soru önergeleri, kimin oylarıyla red edildi? AKP milletvekillerinin oylarıyla.
9 yaşındaki kız çocukları evlendirilebilir diyen Diyanet yetkilileri fetvalarıyla hala çocukların, kadınların hayatlarını karartmaya devam ediyor. Birkaç ay önceki bütün bu olayları üst üste koyduğunuzda bunun tesadüf olmadığını zaten biliyoruz ama sizi biraz geriye götürmek istiyorum, 2009 yılında milli eğitimin orta öğretim kurumlarıyla ilgili yapılan bir yönetmelik değişikliği ile çocuk yaşta evliliklere izin verildi. 2012’de yapılan bir değişiklikle evlenen çocukların, zorla evlendirilen çocukların açık liselere yönlendirilmesi değişikliği getirildi, yine 2012 yılında 4+4+4 sistemine geçildi, çocuk evlilikleri arttı, kız çocukları okuldan çekildi. Kız çocukları artık okula gidemez duruma getirildi, zorla evlendirildi.
İşte bu tam da AKP’nin yaslandığı çocuğu meta gören, kadını sadece toplumun ve onları yeniden üretilmesini sağlayacak bir meta anlayışın uzantısıdır. Biz bu anlayışı red ediyoruz.
Çocuklar bireydir, çocuklar hakları olan bireydir, 18 yaş altı her birey çocuktur. Fakat AKP ne yaptı? Cinsel ilişki rıza yaşını 15’e çektiği yetmedi, Anayasa Mahkemesi kararı ile onu da 12’ye indirmenin yolunu açtı. 12 yaşındaki çocukların altında cinsel istismara uğrayanların daha ağır cezalandırılması demek 12 yaşın rıza yaşı kabul edilmesi demektir. Biz bu politikaların hepsine karşıyız. Fetvalarıyla, yasalarıyla, söylemleriyle bütün bu durumları meşrulaştıran çocuk istismarını arttıran hükümet yetmedi bizim müftülük yasası olarak adlandırdığımız yasayı meclisten geçirdi. Bundan sonraki her çocuk istismarını meşrulaştırdı. Hükümetin bundaki payı çok açıktır.
Gelelim hadım tartışmasına, gelelim idam tartışmasına. Yaşam hakkı devredilemez, vazgeçilemez en temel insan hakkıdır ve bir cezalandırma konusu asla ve asla olamaz, gündemden derhal düşürülmelidir.
Asıl olan ideolojik, politik, kültürel sosyo-ekonomik koşulları ortadan kaldırmaktır istismara yol açan, bu koşullar neler? Ataerkil, erkek egemen zihniyet ve kapitalizm. Bizim mücadelemiz de öncelikle ataerkile, erkek egemen zihniyete, kapitalizme karşı olmalıdır. Önleyici tedbirler alınmalıdır. 18 yaş altındaki her birey çocuk kabul edilmeli, bütün mevzuat buna uygun düzenlenmelidir. Ve önleyici tedbirler, çocuk haklarının ihlalini izleme merkezleri oluşturulduğu gibi her şekilde sivil toplum kuruluşlarıyla, sendikalarla, çocuk dernekleriyle, ortak bir çalışma yürütülmelidir. KHK’lerle çocuk haklarını gündem yapan kurumlar kapatılmamalıdır. KHK’lerle toplum susturulmamalıdır, demokratik tepkilerimizi dile getirmeye devam etmek durumundayız. Eğitimdeki gerici uygulamalar derhal son verilmelidir. Hastanelerde, eğitim kurumlarında haremlik-selamlık uygulamaları ortadan kaldırılmalıdır. Çocuklarımızın mutluluğunu, hayallerini, gönencini, kendini gerçekleştirebilecekleri koşulları odağına alan politikalar geliştirilmelidir.
Sınavlarla çocuklarımızın geleceğini imam-hatipleştirmeye, imam-hatiplere teslim etmeye çalışıyorlar, yetmiyor protokollerle dinci-gerici vakıf-cemaatler eliyle, TÜRGEV’i, ENSAR’ıyla çocuklarımızın üzerinde zorbaca dinci-gerici bir iktidar kurmaya çalışıyorlar. Buna karşı mücadelemizi sonuna kadar devam ettireceğiz. Önleyici politikalar hayata geçirilene, çocuk istismarına, tacize, tecavüze, kadın cinayetlerine, kadına yönelik şiddete yol açan bütün koşullar ortadan kaldırılıncaya kadar ataerkine, erkek egemen sisteme ve kapitalizme karşı mücadelemizi yılmadan sürdüreceğiz.”

YAZARLAR

İfral TURGUT

BAHARI BEKLERKEN Hüseyin Öğretmen Artvin’e atanmıştı. Kendisini sevdirdi yeni tanıdıklara. Derin dostluklar kurdu. Ev sahibi ile de dost olmuştu. Hüseyin’i evladı gibi seven ev sahibi artık evlilik zamanının geldiğini söyleyerek onu Melahat ile tanıştırdı. İki genç birbirlerini beğendi ve evlenmeye karar verdiler. Hüseyin bu durumu ailesine bildirdi ama ailesi bu durumdan hiç memnun olmadı. Şiddetle karşı çıktılar. Çünkü kendilerinin de bir gelin adayı vardı. Tüm engelleme çabalarına rağmen Hüseyin Melahat ile evlendi. Uzun yıllar evli kaldılar ve iki çocukları oldu. Yaşananlar çeşitli problemler doğuruyor, problemler, beraberinde sağlık sorunlarını getiriyordu. Yıl, 1984. Bir gün kapı çalındı. Gelen kendisinden 12 yaş küçük, ama gençlik yıllarında birlikte futbol oynadıkları Sami Demirtuna idi. Sami yıllardır Almanya’da çalışıyordu. Orada meslek okuluna gitmiş, terapist olmuştu. Sami, “Nasılsın ağabey,” diye sorunca. Hüseyin, ona uzun uzun baktı… Bakışlarında hayata karşı duyduğu küskünlüğü, kırgınlığı ve tükenmişliği vardı. Cılız bir sesle, “Yorgunum dostum, yorgunum. Vefasız yıllara, vefasız yakınlarıma dargınım ,” dedi. Sami, Hüseyin’in elini tuttu, “Merak etme iyileşeceksin, yine tüm dostlar bir araya geleceğiz,” dedi. Sonra kalktı, kapıda veda ederken, Melahat Hanım, hastalığın adını söyledi: Kanser. Soğuk bir geceydi. Sami o gün yaşadıklarından çok etkilenmişti. Bir kağıt kalem aldı eline ve içini döktü kağıda. Şiir bittikten birkaç gün sonra, tekrar gitti arkadaşının yanına ve şiiri okudu. Hüseyin mutlu olmuştu. Sevindi, teşekkür etti. Daha sonra Sami şiiri, Selçuk Tekay’a verdi. Şiir aylar sonra şarkıya dönüştü. Sami bu sefer şarkıyı telefonda Hüseyin’e dinletmek istedi. Heyecanla çevirdi numaraları. Telefondaki ses buz gibiydi: “Hüseyin Beyi kaybettik.” Baharı beklerken ömrüm kış oldu Gözümde her zaman biraz yaş oldu En güzel duygular bana düş oldu Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık Tutmadı ellerim sıcak elleri Duymadım aşk denen tatlı sözleri Taşıdım gönlümde acı izleri Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık İçimde ateşler söndü kül oldu Aşk bahçem kurudu sanki çöl oldu Yar bildim o bile bana el oldu Yorgunum dostlarım, yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık. HÜSEYİN’E KENDİNİ ANLATAN ŞARKIYI DİNLEMEK KISMET OLMADI. • AMA SİZ O ŞARKIYI SÖYLERKEN VEYA DİNLERKEN HÜSEYİNİ ANARSINIZ HERHALDE.

30.8° / 18.5°