1950’lerde Adnan Menderes’in kurduğu Demokrat Parti’ye bu halk ne demişti, demir kırat.
Türk siyasetinde yapılan propagandanın önemini ve halkda ki yansımasını belki de ilk Adnan Menderes fartk etti.
Halk bir türlü demokrat diyemedi, olamadı da bu da ayrı.
Onlar için seçme seçilme ve sandık denilen kavramlar, hiç alakasızca bir at figürüyle özdeşleşti, demir kırat.
Tıpkı 1400 yıldır hiç okumadığı bilmediği dinin, amansız bir savunucusu olması gibi.
Ne zaman ki okudu ve anlamaya başladı, ilk gözlerini açana kızdı, 1400 yıllık körlüğüne, kör bırakılmışlığına değil.
Siz ne anlatırsanız anlatın karşınızda ki kendi bildiği kadar anlayacaktır.
İşte bu noktada algı yönetimi dediğimiz siyaset biliminin hinliği başlıyor.
Diyelim ki siz aslında ülkenin madenlerini “peşkeş” çekersiniz akrabanıza, yandaşınıza veya da lkenin can düşmanı saydığı bir devlete.
Ama döner dersiniz ki, biz bunu ülkenin menfaat için yaptık, ve bunu da hergün saatlerce anlatırsanız, çoğunluk dediğimiz halk bir yerden sonra size inanır, ve karı fikirlere asla itibar etmez.
Yaptığınız bütün projeler aslında, birer hilkat garibesi, ekonomik olarak batık olsa dahi derseniz ki, dünyanın en başarılı projesidir bunlar, halk inanır.
Adnan Menderes bu ülkede yıllarca demir kıratın süvarisi olarak anıldı.
* * *
Şimdi biz kiminle, hangi şartlarda referanduma gidiceğiz?
Aslında meclisi kapatamak için değil mi?
Anayasayı ne için değiştiriyoruz, anlayabilen bir seçmen topluluğu var mı?
Halkı aydınlatacak bir özgür basın var mı orta yerde?
Bir hukuk, güvenlik, demokrasi ve özgürlükler ortamı var mı peki?
Hayır, peki bu nasıl bir paradoks?
Ülke teslim alınmış, elleri gözleri bağlanmış, teslim alınmış bir rehine misalı fidye ödemeye zorlanıyor.
Ya da sorgu da aç susuz bırakılmış, günlerce uyutulmamış şüpheli gibi, kabul et deniyor, dediklerimi kabul et.
Evet her şeye varız, iktidarın hamlesini görüyoruz.
Ama şartlarımız var
Can güvenliği ve adaletin garanti edildiği bir ortamda, özgür ve tutuksuz bir basınla varız .
Hodri meydan !

muzaffer.mete@mail.ru