Hep birileri mi kandırılıyor?

Kandırılmak mı genetiğimizde var, yoksa kandırmak mı?

Ben kandırma, aldatma, hırsızlığın, hilenin ve kumpasın bu coğrafyanın makus talihinin temelini oluşturduğunu düşünenlerdenim. Toplumsal birikimlerimiz, yaşadığımız kötü günlerin, yaşamadığımız güzel günlerin birikimi, gelişmişlik seviyemiz bize bundan daha fazlasını olanaklı kılmıyor.

1900’lerle birlikte bu coğrafyadan Osmanlı çıktığından beri yerini alan Avrupalı ve Amerikalı dostlar yalnız bırakmadı biz çalışmayı, bilimi sevmeyen ama barışı seven müslümanları.

Hep yardım, hep destek ilkesiyle, içimizde var oldular.

Bünye de tabi sadakaya hileye kumpasa yatkın olduğundan, tereddütsüz bu hastalıklı aşk karşılıklı ilgi buldu karşılıkı bünyeler de.

* * *

Sanıyormusunuz ki, sadece iktidar kandırılıyor bu ülkede?

Hepimiz kandırılıyoruz, hepimiz de kandırıyoruz birbirimizi aynı zamanda.

Hani o slogan var ya “ya hep bereaber, ya hiç birimiz”, tam da bu söz ahvalimizi cuk diye anlatıyor. Toplumsal çıkar lafı kulağa hoş gelse de işimize gelmiyor, o kadar beklemeye sabrımız yok çünkü ve de umudumuz. Ben pastadan küçük payımı alıp kenara çekileyim öncelikle, siz büyük pasta için mücadele edin! Kargalar güler desem de bu tavra, ama maalesef gülen karga olsada hüsrana uğrayan bizleriz.

Biz genelde hep b şıkkını işaretliyoruz. Hiç birimiz, şıkkı bize hep daha samimi geliyor. Çünkü kimsenin aslında toplumsal olmak gibi ne bir derdi var ne de bilinci. Boş laf, bi çoğuna göre. Kurtuluş umudunu yeşertecek ne cesarete ne de birlikteliğe inanıyor kitleler.

Birbirimizin üzerine basarak kurtulacağımızı sanıyoruz hepimizde. Oysa her panikte, her kaos anında biliriz ki ilk kaçmaya, kurtulmaya çalışanlar sebep olur krizin büyümesine, ilk kendini kurtarmaya çalışan ilk yok olur kriz anında. Bilindiği gibi, ne tarih, ne sosyoloji biliriz, ne de düşünmeye çabalarız. Ve her defasında kurdun planı tutar, korku, panik ve sadece “ben” duygusu, koyunların sonunu getirir. Oysa tabiat hem sorunu hem de çözümü sunar. Denizleri aşan devasa köprüleri taşıyan sadece bir çelik teldir, bir saç teli kalınlığında ki!..

Hainlik, hile hep benlik duygusundan gelir. Kim paylaşmaktan kaçar, derdi-sefayı paylaşmaktan orada dur deyip, düşünelim. Derdi bize, sefayı kendine pay edenleri iyi tanıyalım. Kurtuluş ben’le başlar, birliktelikle sonuçlanır.

Bir olalım, diri olalım, lafa değil, işe bakalım, haini işbirlikçiyi her zaman da uzakta aramayalım.

Bazen en yakınımızda olur, bazen bir arkadaş, bazen bir dost, bazen en sevdiğin müdürün, en sevdiğin başkanın mesela!