Siyasetle uğraşan bazılarının ya da öyle yaptığını sananların seçim
öncesinde yaptığı özel konuşmalarında sık sık tanık olurum, “adaylık benim
hakkımdı yediler”, ya da “aslında başkan ben olacaktım ama önümü kestiler”
gibi.

Veya “ben bu partiye emek vermişim, gece gündüz demeden pankart asmış,
duvarlara yazı yazmışım, ben aday olmayacağım da kim olacak” diye, bir şeylerin
hakkı olduğunu iddia edenler çok olur, siyasi alanlarda.

Bu yüzden de her seçim öncesi küsen de, kırılan da, bırakıp başka partilere
giden de çok olur. Hatta tam karşıtı düşünceleri savunan partilere geçip,
nispet yapmak ya da intikam almak isteyenlere de sık rastlarız.

Tabiki bunların hepsi kişisel hırs ve egoların öne çıkmasından kaynaklanır.

Beş, on yıl belediye meclisi üyeliği yapanlar bazen o sıfata öyle alışır
ki, bırakın kartvizitlerine, neredeyse nüfus cüzdanlarına ‘meclis üyesi’
yazdırmak gelir içlerinden. Ya da makam koltuğuyla öylesine haşır neşir olup,
ölene kadar ayrılmak istemeyen belediye başkanları çıkar ki karşımıza, bir
“koltuğumla gömün beni” demedikleri kalır.

Aslında topluma hizmet edilmesi için yüklenilen bir görevin adı olan bu
sıfatlar, bazı kişiler için bazen farklı anlamlar taşır.

Bu arada geçen gün bir olaya tanık oldum, çok tuhafıma gitti.. Bir devlet
dairesinde ilk kez gördüğüm biri, çözümlenmesini istediği özel bir sorununu
ilgili kişiye anlatırken, araya “ben meclis üyesi adayıyım” cümlesini
sıkıştırdı. İçimden, “erken başlamış” dedim..

Yani bu makam hırsı, koltuk hırsı öyle bir şeydir ki, insanın içine işler,
iliklerine kadar girer de farkına varıldığında çok geç kalınmış olunur.

Aslında bilinmesi gerekir ki siyasetle uğraşmak ya da siyasete hizmet etmek
başka, iyi bir yönetici olmak başka şeydir.

Bayrak asmak, pankart asmak, mitingden mitinge koşturup slogan atmak, duvar
yazıları yazmak, partilerin değişik kademelerinde görev yapmak başka şey, makam
koltuğuna oturup, iş yapmak, hizmet üretmek, insanların her alanda yaşamını
kolaylaştıran projeler üretmek başka şeydir.

Bir siyasetçi iyi halkla ilişkiler yapabilir, güzel konuşabilir, milyonları
etkileyebilir, sevip, sayılır, omuzlarda taşınabilir, bunların hepsi olabilir
ancak üstlendiği görevi iyi yapamaz, insanların rahatını bozarsa, tüm
yaptıkları bir kalemde silinir, anında kenara itilir.

Bu yüzdendir ki seçimler çok önemlidir. Bu yüzdendir ki her makam için, her
görev için, her koltuk için doğru kişiyi seçmek çok önemlidir.

Örneğin 31 Mart’ta yerel yöneticilerimizi seçeceğiz. Peki neye göre
seçeceğiz? Hangi kriterlere dikkat edeceğiz?

Bize hizmet etsinler, iyi iş yapsınlar, hayatımızı kolaylaştırıp,
şehirlerimizi, kasabalarımızı güzelleştirsinler, sorunlarımızı çözsünler diye
mi, yoksa “o sizden bu bizden” diyerek mi oyumuzu vereceğiz?

Bence siyasi davranmayı, duygusallığı bir kenara bırakıp, yaşadığımız yerleri
bize layık kılacak, yürüdüğümüz kaldırımları, kullandığımız yolları, yeşil
alanları, parkları, binaları, sosyal tesisleri olması gerektiği gibi yapacak,
eğitimden, sağlığa, kültür-sanattan, bilim ve teknolojiye kadar birçok alanda
gencimizin, yaşlımızın, kadınımızın, engellimizin, öğrenci ve sporcumuzun
ihtiyaçlarını karşılayacak hizmeti üretecek, bunun için de eğitimi, bilgisi,
görgüsü, tecrübesi, kişilik yapısı ve ahlaki değerleriyle toplumda kabul görmüş
kişileri seçmemiz gerekir.

Eğer bunları ön planda tutmayarak, “pek iş yapmaz ama bizdendir”düşüncesiyle
birine oy vereceksek, her oy bize sonradan köprü, yol, su, elektrik, doğalgaz
faturası olarak geri döner haberiniz olsun.