Bir Adanalı olarak düşünenlerdenim… Haberin içeriği şöyleydi: Yapılan bir araştırmaya göre ülkemizin en obez ili Adana, en fit ili de Erzurum olmuş. Dünya Sağlık Örgütü’nün verdiği bilgide, Türkiye obezite sıralamasında Avrupa’da ilk sırada yer almış! Ayrıca çocuklarla yetişkinlerde “obezite” artışı gözlenmiş!
İşin içerisinde DSÖ olunca bendeki “inandırıcılık” olgusu ortadan kalkıyor! Tıpkı, geçtiğimiz yıl tüm dünyanın başına sarılan korona olgusu gibi! Neler olmuştu, insanlara nasıl korku yaşatılmıştı; görsel medya platolarda çekilen/ sokaklarda sentetik esrar adı da verilen bonzai kullanmış gibi debelenen/ayakta duramayan/ dökülen görüntüler kullanarak, bir de “orantısız” sistem gücüyle herkese enjekte edilen aşı “zorunluluğu” unutulmadı kanımca! Hepsi, DSÖ’nün kurgusu…
***
Siz hiç, yurttaşı açlık/ yoksulluk arasına tıkıştırılmış bir ülkenin yurttaşlarının, “Avrupa’nın en obez” ülkesi olabileceğini düşündünüz mü? Hareketsizliği, aileden geçebilecek denli kalıtsallığı, sosyal çevreyi bir yana bırakın; insan doymadan, doyabilmeyi bilmeden, doyabilme gücü olmadan nasıl “obez” olacak?
Şimdi deniliyor ki; yüksel kalorili/ işlenmiş gıdalara yönelim/ sağlıksız yiyecek tüketimi, hareketsizlik, hormon yapısı, stres/ duygusal yeme bozukluğu, sağlıksız besinlerin yaygın biçimde kullanımı “obeziteye” neden olur! Bu sayılanların birçoğuna emekli, asgari ücretli, dargelirli diye tanımlanan katman ulaşmak bir yana dursun, marketlerde raflarının yanından bile geçmiyor/ geçemiyor! Bir kilo “ucuz et”, ya da belediye büfelerinden “ucuz ekmek” alabilmek için bile, geceden evinden çıkıyor, saatlerce sırada bekliyor!
**
“Obez” nasıl olunur biliyor musunuz? İlk sırada ekonomik özgürlüğü olması gerekir! Ardından evde pişeni değil, dışarıdan paketlenip gelenle karnını doyurur! “Paket” diyorum; iki çocuklu bir aile, evde pişirmeyip “paket” ürünlerle karnını doyursa, onbeş gün içerisinde asgari ücretlinin aldığını geçer! Burada emekliyi hiç sormayın bile; haftayı getirmez!
Bu “paketlenmiş yiyecekleri” tüketen katman, tüketemeyenin/ pazaryerlerinde sonu bekleyerek sebze/ meyve gereksinimini karşılamaya çalışanların çeyreği kadardır ancak! Ekonomik özgürlükleri olması, istedikleri her şeye telefonla ulaşabilmesi bir “o” katmanda sorun olabilir ancak! Yemeyi severler, işlerini başkalarına yaptırmaktan haz duyarlar, araçlarının kapılarını açtırırlar, çantalarını taşıtırlar, yerlerinden kalkmadan su bardaklarını masalarına isterler! Bu “obeziteden” öte; hastalık!
***
Türkiye Avrupa’nın, Adana’da Türkiye’nin “en obez” kentiymiş! Kentin iki bulvarı üzerinde bulunan kafelerde zaman harcayan şımarık gençlere bakarak, “Adana en obez” diyenler, yanılmakla kalmaz başkalarını da kandırmış olurlar! “Adana Türkiye’nin aynası” diyenlere tanık oldum! Aynı sözü İstanbul için de, İzmir için de suydum, ancak örneğin Ankara için/ Antep için/ Maraş için duymadım!
“Adana Türkiye’nin aynası” olarak düşünülürse, kentin bir de kıyı yerleşim yerlerini gözden geçirmek gerekir! Almanya’nın Hamburg’una benzetemezsiniz, Paris’e benzetemezsiniz, Brüksel’e benzemezsiniz… Onun için de, Türkiye’nin hiçbir kentini, Avrupa’nın doymuş/ tok kentlerine benzemezsiniz! Yirmi gün sonra gerçekleşecek olan yerel seçim öncesinde, böyle bir haberin medyada yer alması bir başka “algı biçiminin” örneği olmasın! Ülkenin büyük çoğunluğu açlıkla sınanırken, “herkes doymuş da sindirememiş” algısı yaymak için örneğin! Acı değil mi?
