Yanıkyan, bir gün Başkonsolos Mehmet Baydar’ı makamında ziyaret ederek, elinde Beyrut’tan satın aldığı ve sonradan İstanbul’da bir saraydan çalındığını öğrendiği bir tablo olduğunu söyleyip, "Bunu size hediye etmek istiyorum," dedi ve tablonun resmini bıraktı.
Baydar, fotoğrafı Türkiye’ye gönderdi ve araştırılmasını istedi. Bir süre sonra Ankara’dan tablonun çalıntı olduğu bildirildi, alınması istendi.
Baydar hemen Yanıkyan’ı aradı ve tabloyu getirmesini istedi. Yanıkyan da yaşlı olduğunu, tabloyu kendilerinin gelip almalarını istedi.
Baydar, yardımcısı Bahadır Demir’i de alarak yaşlı Ermeni’nin kaldığı Santa Barbara’daki Baltimore Oteli’ne gitti. Yanıkyan’ın odasına çıktılar. Oturur oturmaz yaşlı Ermeni silahını çekip iki diplomatımızı şehit etti.
Sonra otel müdürünü arayıp polis çağırmasını isteyerek, "Ben iki şeytanın canını aldım," dedi.
Yanıkyan, ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı.
Yıllar sonra, Hürriyet Gazetesinin Amerika muhabiri Doğan Uluç, gerekli izinleri alıp, Yanıkyan’ı da ikna ederek, cezaevinde yaşlı Ermeni ile konuştu.
Doğan Uluç katile, "İşlediğiniz cinayetler ne fayda sağladı? Pişman mısınız," diye sordu.
Yanıkyan, "Ben bu işe 40 yıl önce karar verdim. Pişman değilim. Ermeni sorununu kaç kişi biliyordu? Şimdi bütün dünya Türklerin katliamını biliyor. Mezardan çıkardım Ermeni meselesini. Gözlerim açık gitmeyecek. Zira Yanıkyan ruhu bütün dünyayı sardı. Ben öldükten sonra da yaşayacak," dedi ve eyleminin Türk halkına değil, Türk hükümetlerine karşı olduğunu, katil olmadığını Türk hükümetlerinin tarih boyunca Ermenilere karşı girişilmiş katliamların günahını kabullenmesi gerektiğini söyledi.
Adam iki kişiyi odasına çağırıp, öldürmüş ama katıl değilmiş. Eylemi Türk milletine karşı değil, hükumete karşıymış.
“…fitilini ateşledi,” demiştim. Sonra ortaya Asala denilen cinayet şebekesi çıktı ve yurt dışında, 31’i diplomat olmak üzere, 77 Türk vatandaşı öldürüldü. Elbette karşılığı olacaktı. Oldu da. Hem de Asala denilen teşkilatın kökü kazınıncaya kadar.
Abdülhak Molla,
"Bu mesel ile bulur cümle düvel fevz-ü felâh;
Hazır ol cenge eğer ister isen sulh-ü salâh," demiş.
“Yurtta sulh, cihanda sulh,” diyen bir Atanın çocuklarıyız. Savaşın yurt savunması söz konusu olamadığına bir cinayet olduğuna inanırız. Can almaktan nefret eder, gerektiğinde çan vermekten çekinmeyiz.
Ama, şu dünya hepimize yetmiyor mu ,Allah aşkına?
