"Nelerle karşılaştım, kimlerle mücadele ettim, kimler yoluma taş koydu, kimler el verdi?" diye, bir hesap kitap yapıyorum, kafadan.
Derinlere dalıyorum. En derine kadar dalıp, çıkıyorum defalarca.
Sonuç aynı. Değişmiyor.
Çünkü romanın kahramanları aynı, senaryo aynı, yazan aynı...
“Vazgeç” diyorum bazen, aynı kitabı baştan sona tekrar tekrar okumaktan. Olmuyor...
Çözülmemiş bölümler var. Yaşanmamış yerler var. Soru işaretleri var kafada.
Kırılmışlıkları, kızgınlıkları, öfkeleri saymıyorum.
Çoğunu unuttum zaten. Üstlerini çizdim.
Hiçbir şeyi umursamadan yola devam etmek istiyorum. Yapamıyorum.
Çünkü yol da aynı, yürüyen de. Değişmiyor.
Başa dönüyor, tekrar aynı noktaya geliyorum.
Sonra soruyorum kendime, “neyin hesabını yapıyorsun? Dünya hep yuvarlaktı, öyle de kalacak!”
