Yıl 1918… I. Dünya Savaşı tüm şiddetiyle devam ediyordu Dünya toprakları kan deryasına dönmüştü
İngilizler ile çarpışan Almanlar yenilmek üzere. İngiliz askerler yaralı olup olmadığına bakmadan, gördükleri tüm Alman askerlerini öldürüyorlardı. O askerlerden biri de Henry Tandey idi.
Yorulmuştu Tandey.“Bugün yeterince asker öldürdüm. Bu kadar yeter,”diye düşünürken, karşısına bir Alman çıktı. Hemen silahını çekti ama ateş etmedi Alman’ın halini görünce silahını indirdi. Bacağından yaralıydı, Alman. Yorgun ve bitkindi.Tandey merhametinden mi, yoksa canı bugün bir kişi daha öldürmek istemediğinden mi bilinmez, bıraktı Almanı ve kaçmasına göz yumdu.Kaçan askerin adı Adolf Hitler idi.
Ve bu yorgunluk, bıkkınlık, ya da merhamet kısa süre sonra milyonların hayatına mal oldu.
Henry Tandey savaştan gazi olarak döndü ve birçok madalyaya layık görüldü. Ama o bir anlık olayı bir türlü unutamıyor, o pişmanlık içinde büyüdükçe büyüyordu. Kendisini milyonlarca insanın ölümünden sorumlu tutuyordu. Ama nereden bilebilirdi ki?
Henry Tandey geride onlarca madalya ve içinde büyük bir pişmanlık bırakarak, 1977 yılında 86 yaşında öldü.
Yaptığı bütün konuşmalarda, verdiği röportajlarda hep, “Şimdi olsa, bilseydim, gözümü kırpmadan…” diyordu.
MUTLAKA HEPİMİZİN,
