Kaç yanlış, bir doğru eder?
Kaç doğru, başarı getirir?
Kaç başarı, iktidar yapar?
Düşünüyoruz mu yoksa düşünmüyor muyuz? Düşünmeden sadece konuşuyoruz galiba.
Nasıl düşünüyoruz peki, nasıl bir mantıkla bilemiyorum?
Köklü bir tarihinizin olması sizi her zaman başarılı kışar mı?
600 yıllık Osmanlı, ne kadar reform denese de, kötü gidişini engelleyemedi.
Önce padişahın yetkileri, ardından ordu da revizyon falan derken sonrasın da batı tipi demokrasi denemeleri, sonuç değişmedi.
Osmanlı yıkıldı.
Doğanın kuralı deriz ama bu kuralın hayatın her alanında geçerli olduğunun unuturuz.
Her canlı gibi, insanın kurduğu yapıda bir tür insan yansıması, doğa yansıması. Devletler de, şirketler de partiler de bir tür canlı gibi doğa kanunlarına tabidirler.
Doğarlar büyürler ve biterler.
Şimdiler de Akp’nin uğraşdığı durum bu işte, ölüme çare aramak!...
Ağaç kuruyor!
Ama neden kuruyoru sebebini bulmadan, hastalığı doğru tespit etmeden tedavi yapmaya kalkışılıyor.
Yapraklardaki solma, kuruma, ağacın yaşına verilerek budama yapılarak, taze sürgünlerle ağacın ömrü uzatılmaya çalışılıyor.
Oysa ağaçda ki kuruma, yaşlılıktan değil, gövdeyi saran hastalıktan.
Hastalık gözle tespit edilemeyecek kadar içsel, derinden.
Ağaç hasta, bitti bitiyor.
Kökler görevini yapmıyor, yapraklar, dallar yani örgütler. Neden peki?
15 yılın bütün başarısını lider kendine alıp, başarısızlığı, örgüte havale ettiğinde, o örgütle kurduğunuz gönül bağı kopar. Travma oluşturursunuz.
Ülkede ki başarısızlıkta rakip partiyi suçlarsanız, bu size pozitif yansıyabilir, ama o çok övündüğünüz “dava”da ki, dava arkaadaşlarınıza suçu atarsanız, bu negatif bir tepki yaratır.
Gövdede kılcal çatlaklar oluşur.
Örgüt, evin küçük çocuğu gibi, her defasında günah keçisi yapılmaktan, azarlanmaktan, suçlanmaktan sıkıldı.
Hatanın, tabandan değil de tepeden kaynaklandığını düşünmekte ama hesabını da kapatmaya yanaşmamakta, sonuçta geleneksel biatçı aile yapısı kodlarında var.
Geçim derdinde ki ailenin, “kötü babası”, evin anasını ve çocuklarını suçlar ya, “sizin yüzünüzden” der, fakirliğimiz, başarısızlığımız, mutsuzluğumuz. Olan olay bu.
Onlar da bir süre sonra kendilerini suçlarlar cidden, “kendileri yüzünden” olduğunu kabul ederler, sessizce, sebepsizce, garip bir suçlulukla, ama ama diyerek.
Bu ağaç budanarak filizlenmez.
Ölüm gelmişse cihana baş ağrısı bahane.
Akp, istediği kadar budama yapsın, bu gövdeden yeni filiz çıkmaz.
40 yıldır bu ülkenin futbol takımları, her yıl ne budamaLar yapıyorlar ama olmuyor olamıyor.
Nasreddin Hoca’nın göle maya çalması gibi, “ya tutarsa” diye birileri uğraşsınlar, biz de inşaat hafriyatını izleyen yurdum insanı misalı, ağacın budana budana nasıl kel kaldığını göreceğiz sonuçta.
Çekirdek çitleyerek, keyifle izlemek isteriz bu nafile çabayı ama, budanan sadece parti olsa sorun değil ama, bir yandan da ülke ve kurumlar da beraberinde budanıyor.
Altımızda ki dal, bizim ülkemiz, vatanımız.
Akp diye ülkeyi de buduyorlar, endişemiz bu!