Pierre Abelard…Filozof ve şair. Gençliğinden itibaren felsefeyle ilgilendi. Felsefenin dinden ayrı düşünülemediği günlerdi. Abelard’ın dehası kısa zamanda Paris’i fethetti. Olayları yorumlayışı ve eleştirileri,her derste Notre Dame’daki sınıfları tıklım tıklım dolduruyor, Paris üstat Pierre’i dinlemeye koşuyordu. Ama o günlere göre çok tehlikeli bir şey yapıyordu: Hıristiyan ahlakını tartışıyordu. Fransız tarihinde Rönesans’ın doğmasına ışık tutan filozof ve şairlerinden biriydi. Akılcı felsefeyi savunan ilk insanlardan sayılırdı.
Abelard öğrencilerine özel ders verirken; dayısı tarafından derse gönderilen güzel Heloise ile tanıştı.Abelard 37, Heloise 15 yaşındaydı. Heloise dayısı Flubert’in himayesindeydi. Flubert için, yeğeninin böylesine ünlü birinden ders alması büyük onurdu.
Beraberlikleri kısa sürede fikir alışverişinden, fiziksel ilişkiye,o da ömür boyu sürecek bir aşka dönüştü. Sınır tanımamışlardı. Dayı Flubert, ikisini yatakta yakalayınca, ayrılmak zorunda kaldılar.
Abelard, Heloise’in hamile olduğunu anlayınca, dayısının evinden kaçırdı; ailesinin yanına götürdü. Héloise burada çocuğunu doğurdu. Dayı çılgın gibiydi.
Abelard, dayının kendilerini bağışlaması ve birlikteliklerinin meşru kılınması için Heloise ile evlenmeye karar verdi. Héloiseise evliliğin Abélard’ın filozof kişiliği ile bağdaşmayacağını düşünüyordu. Evlendiler ama Flubert’e göre, Heloise herkesin gözünde gayri meşru çocuk sahibi ahlaksız bir kadın olmuştu.
Abelard Heloise’i dayısının gazabından korumak için bir manastıra gönderdi. Onu korudu ama kendini korumayı beceremedi. Flubert bir gece dört akrabasıyla Abelard’ın evini bastı ve onu hadım etti. .
Abelard doğal olarak çok sarsıldı. O günden sonra, kendini dine adadı. Heloise’e de aynı şeyi önerdi.Heloise itiraz etmedi ve rahibe oldu
Abelard aşağılanmış ve çaresizdi. Küçük bir manastır kurdu ve adını ” Sığınak” koydu. Burada yoksulluk içinde yaşadı. Sonra Aziz Gildas manastırından gelen daveti kabul etti. Bu sırada Heloise ve birkaç rahibe Manastırdan kovulmuşlardı. Abelard onlara Sığınak’a yerleşmelerini önerdi.
Heloise kısa sürede Küçük manastırı saygıdeğer bir yer haline getirdi. İki sevgili hiç görüşemiyorlardı. Bir gün Heloise’in eline bir mektup geçti. Heloise de,“Elin değmiş bu mektuba…” diye başlayan bir cevap yazdı ve mektuplaşmaları böylece başladı.
Abelard 63 yaşında Papa’ya kendini bağışlatmak için Roma’ya giderken, dinlenmek için sığındığı Cluny Manastırında son nefesini verdi. Heloise ise sevgilisinden 22 yıl sonra Sığınak’ta yine 63 yaşında öldü.
İki sevgilinin cansız bedenleri de, yaşamları boyunca olduğu gibi zor buluştu. Uzun maceralardan sonra, 1817 yılında bir polis komiseri nezaretinde mezarları birleştirildi.
Şimdi Paris’in ünlü Pere Lachaise Mezarlığında yan yana yatıyorlar. Mezarları bu sevdayı bilenler tarafından ziyaret ediliyor ve çiçek bahçesine çevriliyor.
ABELARD’IN ÖLMEDEN ÖNCE BİR ÖNGÖRÜSÜ OLMUŞTU:
“Tarih beni bir şair, bir filozof olarak değil, bir sevgili, senin sevgilin olarak hatırlayacak.”
