Hollanda'da
bir köy papazının oğlu olarak dünyaya geldi.12 yaşına okula gönderildi ama
okulu bırakmak zorunda kaldı. Çünkü çok yavaş öğreniyordu.Okuldan soğumuştu.
Yalnız bir
çocukluk geçiriyordu. İçine kapandı. Bir resim galerisinde iş buldu. Resim bir
virüs gibi kanında inceden inceye dolaşmaya başlıyordu. Ama o farkında değildi.
22 yaşında Londra
Goupil Galerisi'nde çalışırken, ev sahibinin kızı Ursula’yaaşık oldu. Aşk,
içinde bir volkana dönüşürken ilk hayal kırıklığınıyaşadı. Kızın haberi yoktu
ki. Vincent açıldı kıza, evlenme teklif etti ama reddedildi.
Artık orada
kalamazdı. Paris’e kaçtı. Kaçmak çare olamadı. Ağzı hiç konuşmuyor, kalbi hiç
susmuyordu. Ne yaptığını bilmeden, sokaklarda dolaşıyor, resim galerilerini
geziyordu. Sokaklar yetmez olunca, başka
şehirlere, ülkelere gidiyor, her yerde başka bir iş yapıyordu. Dil öğretmenliği,
rahip yardımcılığı, kitap satıcılığı gibi
Belçika'da
madenlerde papazlık yaptı. Madenciler için savaştı.Madencilere yardım için
çırpınıyor, direniyordu. Aslında kendi iç dünyasında direnemediklerine karşı
açtığı bir savaştı,bu direniş. Artık, köylüler ve madencilerin gözünde Vincent
çağdaş bir İsa'ydı.
Öylesine
fakirleşmişti ki, sadakayla yaşamaya çalışıyordu. Kardeşi Theo, ölmek üzereykenaldı
onu Brüksel'e götürdü.Hayatı kurtulmuştu, fiziksel olarak her şey normale
dönüyordu. Ama yaşadıkları dolayısıyla Tanrı'ya olan inancını kaybetmişti.
Theo
kardeşinin resim yeteneğini biliyordu. Onu ailesinin yanına döndürdü. Dul
kuzeni Kate'i uzun zamandır ilk kez görüyordu. Kate, atmaz diye düşündüğü
kalbinin ritmini değiştirmişti. Ama Kate de Vincent'i reddetti. Bir kez daha
yıkıldı, Vincent.
Ama hayır.
Bu sefer yenilmeyecekti. Akrabası olan,
ünlü ressam Mauve'den resim dersleri aldı. Resme başladı. Ruhundaki
karanlıklara doğanın bütün renklerini yağdırmaya başladı.
Bir süre,
bir fahişe ile yaşadı. Bu ilişki de Theo'nun hoşuna gitmedi, kardeşine yakıştıramıyordu.
Bu seferde karşısına komşusu Margotçıktı. Bir ilişki başladı. Aşk
desen değildi, demesen ilişkiye yazıktı. Bu seferki engelise ailesiydi. Margot
ile evlenmesine izin vermediler.Margotda çok üzülerek, intihara kalkıştı. En
çok sarsılan yine Vincent oldu.
Theo, kardeşini
kanatları altına almıştı.Onun, ToulouseLautrec, Pissarro, Signac, Seurat ve
Gauguingibi dönemin devleriyle tanışmasını sağladı. Vincent bu sefer fırsatı
kaçırmadı, öğrendikleriyle bir yıl içinde 200'den fazla resim yaptı. Yaralı
kalbinde kelimelere dökemediği insan sevgisini,boyalarla ifade etmeyi seçti.
Resim artık
hayatının öyle bir parçası olmuştu ki, fırçayı bir kenara attı ve sadece boya
tüpünü tuvalin üzerine sıkıp parmaklarıyla o boyayı zevkle eziyordu. Hatta
bazen boyaya duyduğu aşkla deliriyor ve tadına varmak için yiyordu.
Yemeklerinin rengini veren artık boyalardı.
Bir gün
Gaugin'lekavga ettiler.Eline geçirdiği bir usturaylaGaugin'in gırtlağına yapıştı.
Gauginkaçtı, canını kurtardı..Hırsını alamayan Vincent, usturayla kendi
kulağını kesti. Sonra hangi duyguylaysa, kestiği kulağını genelevden tanıdığı
bir kıza götürdü.
Vincent'i
kurtarmak yineTheo’ya düşmüştü. Hastaneye yatırdı ve kulağını tedavi ettirdi. Hastanedehalüsinasyonlar
görmeye başladı.Akıl hastanesine yattı. Oradan da başka bir hastaneye
gönderilecekti. Taburcu olunca,Theo onu tekrar Paris'e getirdi.
27 Temmuz
1890 günü,kırlara resim yapmaya gitti.O gün bir başka türlüparlayangüneş, onu
bir yandan büyülerken bir yandan delirterek, ölümüne şahitlik etmek istiyordu adeta.
Çekti silahını Vincent, vurdu kendini.
Bir yıl
sonra da Theo öldü. Vincent'in yanına gömdüler.
.
