1882’de Londra’da doğdu. Victoria devrinin tanınmış yazarlarından SirLeslie Stephen’ın kızıydı.
Annesi ve babası önce başkalarıyla; dul kaldıktan sonra da birbirleriyle evlendi. İkisi de ilk evliliklerinden çocuk sahibiydi
Virginia’nın babasının ilk eşi,roman yazarı William Makepeace Thackeray’nın kızıydı. Thackeray’nın eşi akıl hastasıydı ve torun da ona çekmiş yirmi yaşında bir akıl hastanesine kapatılmıştı.
Virginia’nın dört tane de kardeşi oldu. On üç yaşındayken annesi aniden öldü O yıllarda kadınların eğitimi çok da önemli olmadığı için okula gönderilmedi ve eğitimini babasından aldı.
Daha küçük yaşlarda, Kız kardeşi Vanessa ressam, Virginia da yazar olmaya karar verdi. Gelişmesi için babasının kütüphanesi büyük bir hazineydi. 1895’de bir gazetede kısa hikâyelerini yayınlatmaya başladı. Yazılarında devrin yaşam tarzını eleştiriyordu.
Babasının ölümünden sonra kardeşleriyle Bloomsbury’ye taşındı. Bu hayatının bir dönüm noktasıydı çünkü Bloomsbury Edebiyatçılar Grubu, içinde cinsel konulardaki özgürlükçü tavırlarıyla tanınan bir çok entelektüel vardı.
Virginia, LeonardWoolf ile evlendi.Leonardeşi için bir basımevi kurdu. Bundan sonra Virginia kitaplarını daha rahat yayınlamaya başladı.
Bir süre sonra, her gün savaş korkusu, stres ve dehşet sonucu yazarlık yeteneğini kaybettiği düşüncesiyle bunalıma girdi. 28 Mart 1941'de dayanma gücünü kaybedince ceplerine taşlar doldurarak, evinin yakındaki bir nehre atlayıp intihar etti.
Geride iki mektup bıraktı. Birisi kardeşi Vanessa’ya, diğeri eşi Leonard’a.
Eşine bıraktığı mektubu özetleyerek sunuyorum.
“Sevgilim, yine çıldırmak üzere olduğumu hissediyorum. Yaşadığım o korkunç anlara geri dönemem artık. Ve ben bu kez iyileşemeyeceğim. Sesler duymaya başladım. Odaklanamıyorum. Bu yüzden yapılacak en doğru şeyi yapıyorum.
Sen bana olabilecek en büyük mutluluğu verdin. Benim için her şey oldun. Bu korkunç hastalık beni bulmadan önce, birlikte bizim kadar mutlu olabilecek iki insan daha düşünemezdim. Artık savaşacak gücüm kalmadı. Hayatını mahvettiğimin farkındayım ve ben olmazsam, rahatça çalışabileceğini de biliyorum…Yaşadığım tüm mutluluğu sana borçluyum. Bana karşı daima sabırlı ve çok iyiydin… Eğer biri beni kurtarabilseydi, o kişi sen olurdun…Hayatını daha fazla mahvedemem.
HİÇ BİR İNSANIN O DUYGUYU YAŞAMASINI İSTEMEM. GENETİK. Mİ ACABA?
SİZE GÖRE VİRGİNİA;
• YAPILACAK EN DOĞRU ŞEYİ Mİ YAPMIŞ?
• EŞİNİN HAYATINDAN ÇEKİLEREK ONU DAHA MUTLU ETMEYİ BAŞARABİLMİŞ Mİ?
• ÇOK SEVDİĞİ VE ÇOK SEVİLDİĞİ BİR DÖNEMDE İNTİHARINA YETERİ KADAR DİRENEBİLMİŞ Mİ?
HEM DE;
• VİRGİNİA WOOLF GİBİ BİR ENTELEKTÜEL.
NOT: Başkaları adına karar vermek çok kolay. Ama Virginia’ın iç dünyasını bilmiyoruz ki…
