Krizin ölçüm aygıtı piyasadır.
Piyasanın canlılığı, sokakta gördüğünüz her şeye yansır.
Kaldırımda yürüyen yurttaşa,
Otomobil kullanan sürücüye,
Bankalardaki telaşa,
İlkokul sıralarındaki öğrencinin tutumlarında bile gözlenebilir.
Nasıl olmasın ki?
İnsanın ekonomik kaygıları yoksa salt ‘olmuş-olması’ için yürürken, kaldırım kıyıları boyunca yerini alan turunç ağacına toslayınca ‘pardon’ demez örneğin!
Otomobil kullanıcısı, salt gönlünü eğlendirmek için, yanından hızla geçen aracın içerisindekilere saldırma gereği duymaz örneğin!
Yedi yaşındaki çocuk yeterince harçlığını almış olsa, diğer arkadaşları gibi kantinden bir simit alabilme olanağı bulabilse, çocukluğunun yalınlığıyla düşse, kalksa, dizini yaralasa, salya-sümük ağlayabilse krizden söz edilmeyebilir örneğin!
Bunlara benzer daha birçok örnekler aklımıza gelmeyebilirdi örneğin!
Kriz yok mu?
***
Tamam, zapt edilmiş televizyon ekranlarından gördüklerimiz-duyduklarımızsa eğer ‘yaşanılanlar’ kriz-mriz doğru değil!
Geçim kaygısı yaşayan yurttaş yalan söylüyor!
Maaşı yetmediği için çırpınan emekli-asgari ücretli yalan söylüyor!
Kepenk indirmemek için borç batağında yüzen esnaf yalan söylüyor!
Ev hanımı mutfak masraflarını yetiştiremediğini söylediği için yalan söylüyor!
Kredi kartları borçları arasında boğulan emekçi yalan söylüyor!
Ürettiğini ‘hak ettiği’ fiyattan satamadığını anlatan üretici yalan söylüyor!
Herkes yalancı!
Doğrusu ‘kriz yok’ diyen!
***
Bankaların, köşeleri ‘dilenciler’ gibi ele geçirerek, önlerine gelenlere kredi kartı dağıttığı günleri unutmadık daha!
İşi başındaki boyacıya, duvarcıya, karocuya, temizlikçiye yalvarırcasına ‘hadi şu formu dolduralım’ diyerek, yeri gelip işinden alıkoyarak dağıttıkları kredi kartlarını…
O günlerde bulup-buluşturup harcamalarını ödeyebiliyorlardı!
‘Nasıl olsa bir ay sonra ödenecek’ denilerek, harcamalarının önündeki engeller de kaldırılıyordu!
En son çıkan cep telefonu almaları için zapt edilmiş televizyonların, yine zapt edilmiş medyanın ekranlarıyla sayfalarından yükselen albenili görüntülerle nasılda kredi kartlarının içleri boşaltılıyordu!
Unutmadık sanırım!
Ödenemeyen kredi kartlarının,
Karşılıksız çıkan çeklerin,
İcraya düşen yurttaşların sayısı her geçen gün kabarıyor!
Bir de krizin olmadığı, her şeyin tıkırında olduğu bir süreçte bunları yaşamak…
Akıl alır gibi değil!
***
Buraya dek yaşananlara ne iktidarın, ne de ‘artık görmesi’ gereken muhalefet partilerinin diyeceği bir şey yok!
Bir seçim zamanı, bir de erkeklerin askerlik dönemlerinde anımsanmaları yeter; değil mi ama?
Yurttaşlar geçimini nasıl sağlıyor, nasıl yaşamlarını sürdürüyor, mutfaklarında ne pişiriyorlar, bankalarla arası nasıl, baba eşinin-çocuklarının yüzüne bakabiliyor mu?
Açın gazetelerin sayfalarını, açın televizyon kanalarını ‘yaşamınız aşkına’ bir bakın ne peşindeler siyasi partilerin ard-arda toplantılar düzenleyen önderleri?
Bir bakın lütfen...
Her şey yerinde, tıkır tıkır işleyen bir ekonomi varmış gibi, yurttaş sabahın ilk ışıklarına ‘umutla’ bağlanmış gibi rahatlar!
Kimin nasıl ‘oyunu’ alacaklar, nasıl ‘vaatlerde’ bulunacaklar, koltuklarını nasıl koruyacaklar, yurttaşın cebinden koparılan vergilerle oluşan bütçeyi nasıl kullanacaklar…
Bunun üzerine çalışmalar yapıyorlar!
Kurtaracakları firmaların,
Dolduracakları banka hesaplarının çalışmalarını…
***
En son piyasaların durgunluğunu bankalar da açıkladı!
Artık eskisi gibi kredi kartı dağıtamadıklarından dolayı, ellerindeki ‘paraya’ artı değer kazandıramıyorlar!
Daha önce büyük firmalara sözde ‘tüketici’ için denilerek indirim kampanyaları düzenletmişlerdi!
İş üretim araçlarının sahipleri olunca ‘kriz yalan’ denilemedi, çözüm yolları arandı!
Yakında bankalar için de ‘benzer’ bir çözüm yolları açıklanırsa şaşmamalı!
Artık kime, nasıl ‘para’ satacaklarsa…
Gücü yetip hangi emekçi böyle bir istemde bulunacaksa…
Ne denli gizlense de, ‘dolar karşısında TL değer kazandı’ denilse de…
Yaşananlar yurttaşı boğuyor!
