İktidarın en başarılı olduğu alanlardan birisi hiç şüphesiz, gündem yaratmak.

Bu konuda geriye doğru bir liste yapmadık yapabilseydik eğer çarpık gündemin maddelerini çok daha net anlardık, belki de düştüğümüz acizliği mi diyelim daha iyi anlardık. Siyaset her ne kadar sosyal bir bilim ise de, mutlaka diğer bilimlerden beslenmesi gerek, matematik gibi, istatistik gibi. Ve biz istatistik bilimini kullanabilseydik bu güne kadar, olayları daha net anlama şansımız vardı, galiba birde muhalefet, bu kadar iktidar gündemine takılıp kalmazdı.
Zaman zaman iktidarın başındakiler açıkca bunun planlı bir hareket olduğunu ifade ettiler. Her şeyin planlı yapıldığını, hiç de öyle gündemlerin kazara veya rastgele oluşmadığını belirttiler ama belli ki bilimle anlamaya çalışmadığı gibi, sinirlerine de hakim olmakta zorlanıyor, veya birileri muhaletin bu şekilde davranmasını istiyor, zararsız, eylemsiz, her şeyin “sözde” yapılması gibi.
Bu gündem yaratma, algı oluşturma konusunda süreç içerisinde o kadar maharet sahibi oldular ki, Goebbels bile sanırım yaşasaydı çaylak kalırdı bizimkileirn yanında. Üniversite de akademik çalışma yapacak olsam, kesinlikle bunu araştırma konusu yapardım. İktidar eminim bu gündem için çok özel bir ar-ge oluşturmuştur bünyesinde. Her haftaya 1 veya 2 absürd konu, seküler, cumhuriyetçi demokrat kesimi hoplatacak, sinirlerini gerecek konu başlıkları hazırda bekletiliyor sanki!
****
Gündemimizi neler meşgul etti bu yakınlarda?
Camiler genelev yapıldı diyen oldu, internet medyasına sansür uygulanması yönünde hükümet kanadında kanun taslağı hazırlandı, çocuklara taciz derken, birden zina konusuna sapıldı.
En son, iktidarın “şeker fabrikalarını” satma kararı.
Çok başarılı bir kamuoyu çalışması, algı yönetimi, gündemi meşgul etme taktiği. Muhalefetin zaten az olan enerjiside böylece çalınıp, iktidarın zorlanması çok akıllıca engellenmekte. Muhalefet güdümlü gündemle meşgul edilirken, beyler de projelerini hamuduyla götürmeye devam edebilmekte çok rahatlıkla, her defasında.
15 yıldır iktidarın ortaya koyduğu bu oyunu izlemekten ben sıkıldım ama, oyunun diğer tarafları sıkılmadı. Bu “aşık atışması” hallicesinden durum belli ki, her iki tarafıda mutlu ediyor. İktidar kanadından gelen her harekete anından kocaman bir kamuoyu halinde tepki veriyor muhalefet cenahı. Ortalama tepki de 3 ile 5 gün arasında sürdürüyor. Her defasında iktidar muhaletin sinir uçlarını gıdıklıyor, sabrını zorluyor ama her defasında hangi tepkiyi alacağını iyi bilerek, bir haftayı daha huzurla geçirmenin keyfini sürüyor.
İktidarın ya kendi içinden birileri, ya imamlarından, ya gazetecilerinden olmadı çakma hocalarından biri ortaya ya çok absürd bir konu atıyor, ya da tarihden bir kişilk veya olay üzerinden pozitif-negatif bir yorum yapıyor, gündem tamam. Yok o yetmezse Atatürk, olmadı Lozan kaşınarak gündemin odağı iktidar tarafından çok rahatlıkla belirlenebiliyor. Ondan sonra gelsin twitter’da facebook’da caps’ler, twittler, tepkiler. Sanır ki insan iktidar bildiğin gaf yaptı, pot kırdı, oysa her şey bilinçli yapılıyor.
Muhalefet ise her defasında dalda duran kuş misali, sesin güzel diyen her kim olursa olsun, olaya atlamaktan geri durmuyor. Hep aynı şarkı, hep aynı tavır, hep aynı tepi-tepkisizlik, hep aynı zaman kaybı! işte bu defa dedirtircesine, sanki bu defa olayı doğru kavrayacakmış, farkına varacakmış, uyanacakmış hissini vererek, bizleri heyecandırıp ve her defasında da yine sonunu hüsranla bitirmesine alıştık.
Bildiğin her defasında kuru gürültü yapıp duruyor. Gündemin var olmasına, asıl sorunların konuşulmamasına katkı verip, geleceğe dair hiç bir fikir beyan etmeden yaşayıp gidiyor.
****
Muhalefetin, vazgeçtik bu güne kadar yaptığı yanlışların hesabını vermesini ama artık bundan sonrası için öncelikli amacı, iktidar gündemine takılmamak, kendi gündemini yaratmak olmalı. İktidar istedi diye Lozan’ı tartışmak mı diyelim, savunmak mı diyelim bize birşey kazandırmaz. Biz Suriye’yi bu hale kim getirdi, Emevi caminde namaz kılmayı kim niye planladığının hesabını sormalıyız. Süleyman Şah Türbesine sahip çıkamayanların, yeni Osmanlı hayalinin absürdlüğünü konuşmaktan vazgeçmemeliyiz. Biz yeni Osmanlı hayalinde neden asgari ücretin açlık sınırının altında olduğunu konuşmaktan vazgeçmemeliyiz. Biz eğitimdeki gerilemenin, ve daha nice nice yanlış giden, yapılan işin hesabını bıkmadan sormaktan vazgeçmemeliyiz. Bunların da ötesinde, geleceğe dair umutlarımızı, hedeflerimizi, planlarımızı anlatmalıyız. Yoksa bugüne kadar yaptığımız gibi, iktidarın gündemine takılırsak, vah halimize deriz.

Olay basit aslında, gündemi sen oluştur, iktidara bırakma!