Beyin boşluk kabul etmiyor. Bir an boş bırakın, hemen sıçrıyor bir başka şey düşünüyor. TV’de bir basın toplantısı takip ettim, sonra da uzanıp biraz dinleneyim dedim, beynim yine geçmişe gitti.
İmparatorluğun sınırlarını çok geniş olduğu dönem. Yönetmek zor. Eyaletlerle Osmanlı arasında sık sık anlaşmazlıklar baş gösteriyor. Fırsatını bulan isyan ediyor, devletin zaafını bilen eşkıyalar kendi halkını soyup soğana çeviriyorlardı.
Bu eyaletlerden biri de Arnavutluk’tu. Arnavut beyleri çeteler halinde dağa çıkıyor, yol kesiyor; üstlerine gelen Osmanlı kuvvetleriyle çarpışıyordu.
Bu çetelerden birinin Recep adında bir reisi vardı. Adamlarıyla birlikte yol kesmiş, konak basmış, talan yapmıştı. Bir gün resmen isyan etti. Devlet üzerlerine asker gönderdi. Recep’in çetesi, Osmanlı askerlerini bir hayli uğraştırdıktan sonra, nihayet kaçamayacağı bir vadide sıkıştırıldı.
Fena kıstırılmıştı, Recep. Çıkar yolu kalmadığını görünce, saklandığı kayanın arkasından kendini yakalamaya gelen komutana seslendi: “More atmayın, biz de din kardeşiyiz, teslim olacağız!” Komutan da zaten kan dökülmesini istemiyordu. Sağ salim teslim aldı Recep ve adamlarını.
Yargılandılar, pişman olduklarını söylediler. ,Kendiliklerinden teslim oldukları için de az bir ceza ile kurtuldular.
Recep’in cezası bitip dışarı çıkınca, arkadaşları onu büyük bir törenle karşılamışlar. Zengin bir sofra donatıp, “Geçmiş olsun,” dedikten sonra, nasıl olup da yakalandığını sormuşlar.
Recep aradan zaman geçtiği için olayın çoktan unutulduğunu düşünerek, Göğsünü gururla gere gere, başlamış nasıl kahramanca çarpıştığını anlatmaya. Palavracı olduğu kadar yalancı, yalancı olduğu kadar da unutkanmış. Olayları, tarihleri, kişileri karıştırır, rahatlıkla bugün söylediğinin yarın tam tersini söylermiş.
Bir ara ipin ucunu iyice kaçırınca, “Vallahi, eyyyy dedim, gebertecektim hepsini. Çolukumuz çocukumuz var deyip ağladılar da acıdım, bıraktım,” demiş.
Ama unuttuğu bir şey varmış. Birlikte teslim olduğu adamlarından biri de oradaymış. Adam palavralara dayanamamış, kulağına doğru eğilerek ama herkesin duyacağı şekilde, *Atma Recep, biz de din kardeşiyiz,” demiş.
BASIN TOPLANTISIYLA NE İLGİSİ VAR, DİYECEKSİNİZ.
NE BİLEYİM BEN? BİRDEN AKLIMA GELDİ.
SANKİ BAŞKA BENZER OLAYLARI DA HATIRLADIM GİBİ.
