AYŞE DÜNDAR, “BİR, İKİ, ÜÇ, DÖRT, KORKMUYORUM!” KİTABI İLE ÇOCUKLUĞUN DERİNLİKLERİNE İNİYOR!
GÜNCEL 30.05.2023 22:13:35 0

AYŞE DÜNDAR, “BİR, İKİ, ÜÇ, DÖRT, KORKMUYORUM!” KİTABI İLE ÇOCUKLUĞUN DERİNLİKLERİNE İNİYOR!

AYŞE DÜNDAR, “BİR, İKİ, ÜÇ, DÖRT, KORKMUYORUM!” KİTABI İLE ÇOCUKLUĞUN DERİNLİKLERİNE İNİYOR!






“Gökbilimcinin Salyangozu” ile edebiyat dünyasına adım atarak Macar Çocuktan Mektup öyküsü ile 2019 Fakir Baykurt Öykü Ödülünü alan Ayşe Dündar, bu kez Librum Kitap tarafından yayımlanan eseriyle okuyucuyu sayfalarına hapsediyor.





Ayşe Dündar, sevgi yoksunluğu içinde büyüyen bir çocuğu edebiyata dokuyarak, duygu dolu bir yolculuğun kapısını aralıyor. Alışılmışın dışında macera dolu fantastik bir anlatıyı okuyucuya sunan; “Bir, İki, Üç, Dört, Korkmuyorum!” kitabı, dönüşen ve geçip giden çocukluğun izleri ile ilgili edebiyatseverlere notlar düşüyor.





Dostluğun ve bağımsızlığın sınırlarını hayal gücüyle zorlayan bir çocuğun; ebeveyn sevgisini koşulsuz kabul edeceğini satırlarında anlatan Ayşe Dündar, yaşanan serüveni farklı duygularla ele alıyor. Küçük bir kızın sevgi görebilmek için çırpınışlarını adım adım okuyucuya aktaran Dündar; aynı zamanda ebeveyn ve çocuk arasında var olan gerçek sevginin tüm zaman ve mekân sınırlarını aştığını gösteriyor.





“Bir, İki, Üç, Dört, Korkmuyorum!”, alışılmışın dışında macera dolu hikâyeye farklı bir gözle bakmamızı sağlayarak; hafızalardan silinmeyecek duygu yüklü bir insanlık anlatısını okuyucuya sunuyor.





Ayşe Dündar; Samsun’da doğdu. İstanbul’da büyüdü. Önce düş kurmayı, ardından okumayı öğrendi. Elinde diplomasıyla Eczacılık Fakültesi’nin kapısından çıktığı anda, başarıyı sevdiği işi yaparak aramaya karar vermişti. Eczane açtı, insanlara yardım etme, onlara şifa verme duygusu içinde yaptığı işini çok sevdi. Bu arada müzik, heykel, resim ve fotoğraf peşinde koştu durdu. Yoruldu yorulacakken asıl aradığının, yaşamın sadeliğinde gizlenen olağanüstü durumları keşfetmek olduğunu fark etti. Reçete okumaktan yorulan gözlerini, kitap okuyarak dinlendirdi çoğu zaman. Yaşar Kemal’in Anadolu efsanelerine, Márquez’in günlük yaşamdan çekip çıkardığı büyüleyici karakterlere, Virginia Woolf ’un anlatım diliyle bütünleşen cesaretine hayran kalmaktan alamadı kendini. Sonunda yazmaya başladı, laboratuvarda ilaç hazırlarken harfleri de kattı aralarına; yeni ilaçlar, yeni sözcük dizileri oluşturdu. Yeni anlam- lar yarattı. Dediğine göre daha hızlı iyileşti bunları kullanan insanlar. “Gökbilimcinin Salyangozu” adlı kitabındaki Macar Çocuktan Mektup öyküsü ile 2019 Fakir Baykurt Öykü Ödülünü aldı. Şimdi, yalnızca ilaçların değil, yazdığı öykülerle güzel sözcüklerin de şifa verdiğini anlatıyor herkese...





 “Bir, İki, Üç, Dört, Korkmuyorum!”  Arka Kapak Yazısı





Bedeni sığırcık kuşları gibi uçuşan ama hiç dağılmayan bir sinek sürüsünden oluşan Sinek Adam... Bahçeleri, çiçekleri, taşları bile uyutan; Eyfel Kulesi’nin ucunu törpüleyen Uyku adındaki garip yaratık… Yardım isteyen ters dönmüş bir ateş böceği… Vapurdan inen yaşlı kadınların ağzındaki takma dişleri çalıp kaçan hırsızlar… İstanbul Oyuncak Müzesi’ndeki Rüya Kutusu… Öfkelendiğinde yüzü, şefi hastalanmış da o gün işe gelmemiş Yurttan Sesler Korosu’nun başıboş nağmelerine benzeyen Malatyalı Yusuf… Elinde yalnızlığını hissetmemek için yaptığı tahta bir güvercin tutan filozof Arhitas.





Bitmedi! Yalnızca kuralların nefes aldığı bir evde çocuğunun farkında bile olmayan duygusuz baba… Süpü adında, sinir ağı ören bir örümceği andıran tuhaf bir temizlik hastalığına yakalanmış, dili kiralık bir ağıza benzeyen anne.





Tek istediği, uyumak ve gözlüksüz bir dünyaya uyanabilmek olan küçük Zeynep... Anne babası ona sevgi göstersin diye her şeyini feda etmeye hazır. Zamansız adlı bir apartman ile ilk Türk tangosu Mazi onun belleğinde kapı komşusu.





Ayşe Dündar ilk romanı “Gökbilimcinin Salyangozu” ile açtığı parlak yolda, bu kez sözcüklere hayal kurduran bir kız çocuğuyla ilerliyor. Cebine itiş kakışla dolu Sirkeci’yi koyup vapura binen ve gerçekleri kurcalaya kurcalaya insanları birer gerçeküstü varlığa dönüştüren Zeynep ile.





Zaman zaman gotik bir havada ilerleyen, zaman zaman fantastik bir maceraya dönüşen “Bir, İki, Üç, Dört, Korkmuyorum!”, okuyanları hem kalbinden hem de aklından vurmaya hazır.



YAZARLAR

İfral TURGUT

BAHARI BEKLERKEN Hüseyin Öğretmen Artvin’e atanmıştı. Kendisini sevdirdi yeni tanıdıklara. Derin dostluklar kurdu. Ev sahibi ile de dost olmuştu. Hüseyin’i evladı gibi seven ev sahibi artık evlilik zamanının geldiğini söyleyerek onu Melahat ile tanıştırdı. İki genç birbirlerini beğendi ve evlenmeye karar verdiler. Hüseyin bu durumu ailesine bildirdi ama ailesi bu durumdan hiç memnun olmadı. Şiddetle karşı çıktılar. Çünkü kendilerinin de bir gelin adayı vardı. Tüm engelleme çabalarına rağmen Hüseyin Melahat ile evlendi. Uzun yıllar evli kaldılar ve iki çocukları oldu. Yaşananlar çeşitli problemler doğuruyor, problemler, beraberinde sağlık sorunlarını getiriyordu. Yıl, 1984. Bir gün kapı çalındı. Gelen kendisinden 12 yaş küçük, ama gençlik yıllarında birlikte futbol oynadıkları Sami Demirtuna idi. Sami yıllardır Almanya’da çalışıyordu. Orada meslek okuluna gitmiş, terapist olmuştu. Sami, “Nasılsın ağabey,” diye sorunca. Hüseyin, ona uzun uzun baktı… Bakışlarında hayata karşı duyduğu küskünlüğü, kırgınlığı ve tükenmişliği vardı. Cılız bir sesle, “Yorgunum dostum, yorgunum. Vefasız yıllara, vefasız yakınlarıma dargınım ,” dedi. Sami, Hüseyin’in elini tuttu, “Merak etme iyileşeceksin, yine tüm dostlar bir araya geleceğiz,” dedi. Sonra kalktı, kapıda veda ederken, Melahat Hanım, hastalığın adını söyledi: Kanser. Soğuk bir geceydi. Sami o gün yaşadıklarından çok etkilenmişti. Bir kağıt kalem aldı eline ve içini döktü kağıda. Şiir bittikten birkaç gün sonra, tekrar gitti arkadaşının yanına ve şiiri okudu. Hüseyin mutlu olmuştu. Sevindi, teşekkür etti. Daha sonra Sami şiiri, Selçuk Tekay’a verdi. Şiir aylar sonra şarkıya dönüştü. Sami bu sefer şarkıyı telefonda Hüseyin’e dinletmek istedi. Heyecanla çevirdi numaraları. Telefondaki ses buz gibiydi: “Hüseyin Beyi kaybettik.” Baharı beklerken ömrüm kış oldu Gözümde her zaman biraz yaş oldu En güzel duygular bana düş oldu Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık Tutmadı ellerim sıcak elleri Duymadım aşk denen tatlı sözleri Taşıdım gönlümde acı izleri Yorgunum dostlarım yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık İçimde ateşler söndü kül oldu Aşk bahçem kurudu sanki çöl oldu Yar bildim o bile bana el oldu Yorgunum dostlarım, yorgunum artık Vefasız yıllara dargınım artık. HÜSEYİN’E KENDİNİ ANLATAN ŞARKIYI DİNLEMEK KISMET OLMADI. • AMA SİZ O ŞARKIYI SÖYLERKEN VEYA DİNLERKEN HÜSEYİNİ ANARSINIZ HERHALDE.

30.8° / 18.5°