Ellerinizden öper iki çocuk Babasıyım.

Biri kız, diğeri erkek,

Haziran sonu ile Mezun olacak kızım.

A, ne çabuk diyenleri duyar gibiyim.

Şimdiden telaşı başlamış, Baba iş bulabilecekmiyim diye, her telefon konuşmasında fısıldıyor telefonda.

Neden fısıldıyor derseniz, korku, ya iş bulamazsam, beş sene boşunamı okudum korkusu.

Helede hemen iş bulursa, o zaman kıyamet kopar işte.

Nasıl yani iştemi buldu şaşkınlığı!...

Öyle ya, herşeye alışmışlık sendromu bu.

Ülkedeki yüzde 12'lik işsizlik oranını kimse aklına getirmez bile, çünkü kimse tuik'in verilerine bile bakmaz.

Bakarlarsa zaten şaşırırım, baksalar görecekler, baksalar anlayacaklar, nasıl bir tufaya geliyorlar, baksalar nasıl bir hırsızlık yumağı almış başını gitmiş, baksalar zaten Kuran'ın yazdığı gibi 'bana nasıl gelirsen gel, ama kul hakkı yiyerek gelme' sözünün ne anlama geldiğini anlayacaklar.

Başta sordun ya,

Ne çabuk bitirdi okulunu?

17 sene çabukmu?

Durun size nasıl geçmiş 17 seneyi bir anlatimde dinleyin.

Güvensiz olduğu için çocuğumuzu her şeyden vaz geçip koleje gönderdiğimizde, 'para var huzur var' diyen çok olmuştu.

Kazandığım paranın tamamını Eğitime vermek, 'Pilava dökülen yağ araya gitmez' sözünden sanırım.

Okul'dan dönüşte, trafikte magandanın kullandığı arabayla kafa, kafaya çarpışıp can vermedi allaha şükür.

sonuç alışılmışın dışıdır nasılsa, ülkede bu kadar trafik canavarları varken, nasıl yani dersin.

Üniversitede Gece kaldığı evin etrafında gezen, gizemli insanları duyupta yoğun bakımlık olduğu zaman, bizde ta, 1000 km ötede telefon başında yoğun bakımlık olduğumuzu hatırlayıp, nede çabuk mezun olmuş dersin.

öyle ya,

Ülkede alışılmış şeylerin ne önemi var, baksanıza, Muğla'dan İstanbul'a anacığına giden çocuğun uykuda üstüne 'meni' atan şahsiyetsizi korumak için Firma sahipleri, 'Paralel' yaptı! diye kendini temize çıkarmak isterken o yavrucağın pisikolojik durumuna ses çıkarmayan toplumdur Türk toplumu.

Alışılmış sendromudur bu, ve hala sorarmısın ne çabuk mezun oldu diye?

Konak'tan, Balçova'ya okuluna giderken göstericilere 'ver yansın' eden polis, oradan geçenide terörist ilan edip, üstüne titrediğin, sancılandığında, sancılandığın, ateşlendiğinde, ateşlendiğin çocuğunada ordan geçme dayağı attığını hatırladığında, ne çabuk mezun oldu lafını bile hayal edemezsin.

Bak 'ne günahım' vardı, bile diyemeden, yemiş sopayı, benim küçük bebeğim, ülke halidir, olur böyle şeyler deme hali olmuş ülke,

Alışılmış sendromudur bu...

Gece titreyerek beni aradığında, (o gün ülkede 11 şehit vermişiz) Baba nasıl yani dediğinde, anlat anlatabilirsen ülkenin durumunu kızına, insanların birbirini gırtlakladığını ve bu insanların tamamının müslüman olup neyi paylaşamadığını nasıl izah edersin?

Diyemezsin çocuğuna, bunlar alışılmış şeyler, sen okumana bak, diyemezsin, bunlar egemen güçlerin senin üzerindeki oyunları diyemezsin, çünkü, hala senin küçük çocuğun anlamaz.

Evet hala ne çabuk mezun olmuşmu diyorsun?

Beş sene, yüzbinler harcanan paralar, emek, çaba, korku, heyecan, bu süre içinde ve çocuğum bana iş bul diyor!...

Helede hemen iş bulursa, Milli piyangodan büyük ikramiye bulmuş gibi sevinecek bir nesil geliyor.

neyseki, iş bulamayıpta bari polis olayım demiyor kızım, hatırlayın on binler atanamayıpta Polis olupta bir kör kurşunla şehit olan nice gencimizi toprağın altına koyduk.

İşte alışılmış sendromu budur, nedenlerini sormayan, irdelemeyen, hakkını aramayan toplumun sorusudur bu, ne çabuk iş buldu sorusudur bu.

Ben mezun oldum, Devlet bana iş bulmak zorunda demeyen gençliğin alışılmış durumudur bu.

Eğer beni sınava sokuyorsan, ve bu süre içinde beni talan eder gibi para istiyorsan, ihtiyacın kadarını üniversiteye al demeyen gençliğin alışılmış durumudur bu.

Her şeye alışırsında, seni alıştırmaya çalışanlara alışamazsın sonunda!...