4 Eylül 1990 İslam dünyasının yürekli bir aydınını, “Katli vacip,” diyerek evinin önünde katlettiler. Ve böylece, sahte din alimleri ve milyonlarca yobaz rahat bir nefes aldı. Artık yoktu, din bezirgânlarının foyalarını ortaya çıkaran tartışmasız en büyük, en devrimci adam. İnançlarını pazarlamaya, Tanrı’yı ticaretlerine ortak etmeye devam edebilirlerdi.
Babası imamdı Dursun’un. Onu da büyük bir din âlimi yapmak için hocaların yanına gönderdi. Tutak müftüsünün, Kürt mollaların ve şeyhlerin eli altında geçirdi yıllarını. Köyün camisinde yatıp kalkıyordu. Hem Kürt, hem de Çerkez hocalardan dersler aldı. Kürtçeyi çok iyi, Çerkezceyi de hatırı sayılır derece öğrendi. Arapça metinleri rahatlıkla okuyup anlayabiliyordu
1955-1957 yılları arasında askerliğini yaptığı sırada Türkçe okuma yazma öğrendi. İlkokul diplomasını terhis olduktan sonra aldı.
Askerliğini tamamladıktan sonra, yüksek dereceli öğrencilere ve hocalara Arapça ve İslami bilim alanlarında dersler verdi. birçok müftü ve vaiz yetiştirdi. Sonrasında kendisi de vaiz ve müftü oldu. Sivas’a atandı. Bu arada bitirme sınavlarına girip ortaokul diplomasını aldı
Sivas’ta Nur Cemaatinin bir kolu olan Süleymancılarla çatışmaya başladı. Bu çatışma, sürgünle sonuçlandı. Önce Manisa’ya, sonra Tokat’a sürüldü. Ama atama TSK’daki paşaların araya girmesiyle durduruldu. Çünkü Dursun Sivas’ta 620 imam ve vaizin Cumhuriyet Bayramı’na katılmasını sağlamıştı.(O zaman ordumuz milli idi.)
Artık “Atatürkçü Müftü” ya da “Komünist Müftü” olarak anılıyordu. Kendisine Atatürk plaketi verildi. Ayrıca müftülüğü döneminde “cinayetler köyü” olarak bilinen Kalın Köyü’nü de barışa, huzura kavuşturmuştu. Ama bunlar Süleymancıların nüfuzuna darbeydi. Tabi yeniden sürüldü.
1966’da TRT’ye girdi. Posta Kutusu, Dinleyicilerle Baş Başa, Din ve Ahlak adlı programlar yaptı. 1976’da Şaban Karataş’ın baskısıyla Erzurum Radyosu’na sürüldü. Sürekli sürgün yiyordu. Sürdürenlerden birisi bizzat Diyanet İşleri Başkanı Tayyar Altıkulaç’tı. Çünkü özellikle “Başlangıcından Bu Yana İnsanlık” adlı programı çok seyrediliyordu.
Sürgünlerin ardı arası kesilmiyordu. Hatta bir seferinde, göreve başladıktan, 2 buçuk saat sonra başka bir yere sürüldü.
1989 yılında 2000’e Doğru dergisinde yazmaya başladı ve tabi ki, gericilerin en önemli hedeflerinden biri haline geldi. Buradaki yazıları Dursun’un sonunu hazırlamıştı. Aldığı tehdit mektuplarından birinde şunlar yazılıydı: “Sen ey tenasül organlarımızın daimi atış poligonu mevkiini ibraz etmiş bulunan müstesna yavşak, ey Salman Rüşdi mukallidi nadide pezevenk…”
Ve 4 Eylül 1990 günü evinin önünde uğradığı bir silahlı saldırı sonucu öldürüldü. Cinayetten sonra, evi talan edildi. İşin ilginci kendisine ait olmayan “Kutsal Terör Hizbullah” adlı kitabın bulunmasıydı. Kitap, eve giren kişiler tarafından bir “mesaj” olarak bırakılmıştı. Polisler birçok eseri ve çalışmasını alıp götürdüler Aile bunları tam 9 yıl istedi ama cevap bile alamadı.
Yaşadıklarını kaldıramayan eşi Naima da 2004’te intihar etti.
Dursun bütün din bilginlerine meydan okumuş, “Yazdıklarımı çürütenler varsa, buyursunlar. Hodri meydan, mümkünse çürütsünler,” demişti. Peki karşısına kimse çıkabildi? Hiç kimse. Süleyman Ateş dahil.
Diyordu ki, “Bilcümle İslamcılar, İyice bilin. Çıkarları din karanlığı üstüne kurulu olanlar, bu karanlıktan türlü biçimde yararlananlar, tüm karanlık böcekler, benden korksunlar. Korksunlar elimdeki ışıktan. Bir mum ışığının bile koca bir oda karanlığını nasıl parçaladığını anımsasınlar. Binlerce yıllık ilkelliklerin, yalanlarla örülüp piyasalara sürüldüğü imanın, kafalardaki duygulardaki zincirlerinin elbette ki bir gün sonu gelecektir.”
NE DEMİŞTİ TESLA…
• KUTSAL KİTAPLARI OKUYUP ANLAYAMAYANLAR DİNDAR, ANLAYANLAR ATEİST OLUYOR.
VE
• BİLİN Kİ IŞIKTAN KORKAN BÖCEKLERİN BİR GÜN YOK OLMASI MUKADDERDİR.
• BEKLEYELİM;.. BİRAZ GEÇ OLACAK AMA OLACAK.
MİNNETLE ANIYORUZ.
