Yorgunum. Hem de çok. Bazen nefes alamıyor gibiyim. Ülkenin gündemi çöktü üzerime. Kaldıramıyorum. Eziliyorum altında. Söylemek istediklerim var. Söyleyemiyorum. Söyler gibi yapıyorum. Siz söylediğimi zannediyorsunuz; ya da anlıyorsunuz aslında neler söylemek istediğimi. Ama ben de biliyorum, istediklerimi, istediğim kelimelerle anlatamadığımı. Sonra da ağırıma gidiyor, gerçek anlamı kelimelerin arkasına saklamak.
Thomas Cookgeldi aklıma
22 Kasım 1808’de Melbourne’dedünyaya geldi. Baptist bir din adamı ve iş adamı. 1846 yılında asıl mesleği olan marangozluğu bıraktı ve dünyanın ilk seyahat acentesini açtı
Bir gezi sırasında Atlas Okyanusu'nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan milyonlarca kuşun havada daireler çizerek uçtuğunu gördü. Kuşlar, kulakları sağır edercesine çığlıklar atıyor, yoruldukça, okyanusun dev dalgaları arasına dalarak kayboluyorlar, çaresizlikten ölüme teslim oluyorlardı.
Bu olaya bölgedeki balıkçılarda yıllardır tanık oluyorlardı. Ornitologlar (kuş bilimcileri) ise, yaptıkları araştırmalarda göçmen kuşların farklı yönlerden gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini keşfediyorlar, fakat onların, birbiri ardınca kendilerini ölümün kucağına atmalarının nedenini bir türlü çözemiyorlardı.
Gerçek, geçtiğimiz yüzyılın ortalarında anlaşıldı. Bu trajik olayın yaşandığı yerde bir zamanlar bir ada vardı. Göçmen kuşların göç yolu üzerinde bulunan bu ada, bir deprem sonunda, okyanusa gömülmüştü. İnsanların, yok olduğunun bile ayırdına varamadıkları ada, göç yollarının ortasında kuşlar için vazgeçilmez bir dinlenme durağıydı. Kuşlar binlerce yıllık kalıtımsal alışkanlıklarıyla adanın yerini biliyorlar ve uzun yolculuklarının ortasında, biraz dinlenebilmek ve için, yine binlerce yıllıkiçgüdüleriyle, okyanusun ortasındakiadaya geliyorlardı ama adayı bulamayınca, yorgunluktan bitkin bedenlerini çığlık çığlığa okyanusun sularına bırakmak zorunda kalıyorlardı.
Ne ilgisi var diyeceksiniz ama kendi kendinize sorduğunuz oluyor mu? Hiç kendinizi bitkin hissettiğinizde toparlayacağınız, hayatın uzun yollarında bir süre soluklanacağınız, yeniden ayağa kalkıp, daha dinç ve güçlü olarak devam etmenizi sağlayabileceğiniz bir adanız oldu mu? Birgün o adayı yerinde bulamadığınızda, ona mutlaka ulaşmak ve sığınmak için başınız dönercesine, kanat çırpıp bir kendinizi bir ada yaratabildiniz mi?
Herşeyi sınırsızca paylaşabildiğiniz bir dost, yola birlikte çıkacak kadar güven duyduğunuz bir arkadaş, size her zaman huzur verecek bir dost, ulaşmak için yıllardır uğraş verdiğiniz bir amaç edinebildiniz mi?
Size gelen, size sığınan, adası olduğunuz; Sizin gittiğiniz, sizin sığındığınız, adanız olan dostlarınız var mı?
VARDIR MUTLAKA. OLMALI.ÇÜNKÜ;
