Pazar günü anneler günü idi.
Sanal alem anneler günü yoğunluğu nedeniyle sahiplerine kamyon dolusu para kazandırıyor.
Aslında her işimiz sanal olmaya başladı. Dokanmak, sarılmak özlem gidermenin yerini alan sanal alem insanları samimiyetten uzağa itmeye başladı.
Üstüne birde ekonomik verilerin insanların bunalması şartlara göre hareketi getirmeye başladı.
Şimdi,
Dünya'da anne kavramı her canlı için muhterem bir varlık.
Kılişe laflar herkes için mutluluk getirebilir Fakat kelimeler hiç bir daim gerçeğin önüne geçmez.
Gün dedik pazar günü kimsenin elinde adet olan bir çiçek görmedim! Öyle ya, oda bir maliyet ve insanlar sadece şu an hayatını geçindiriyor.
Dünya'da yaşayan ve Dünya için savaşlar yapan insanları öldürenlere anneler doğurdu.
O insanların öldürdüğü insanlar içinde de bir çok annenin olduğunu düşünürsek, ne garip Dünya diyesi geliyor insanın.
Sevgiyi paylaştıkça büyüyen bir olay, demek özne sevgi dersek annenin başka bir yeri var.
Yaşlılar yurtları nice annelerle dolu, demek bir yatak, bir lokma veremedik annemize. Oysaki sofrasında yeterli yemeği çocukları yesin diye midem ağrıyor diyen nice anneleri biliriz.
Şimdi gazetelerin üçüncü sayfalarını dolduran kadın cinayetlerinin baş rolünde anneler değil mi?
Elbette ki annelerini güzel yaşatan değerli çocuklarda var, ama bir elin bir parmağını geçmez.
Olsun düşünen sağ olsun bir günde olsa anneler düşünülmüş ve gün ilan edilmiş.
Boşuna dememişler 'cennet anaların ayakları altında' diye.
Bu gün anısına çok olumsuz şeyler yazmak günün anlamını kaçırır. Bende diyorum ki, kendi annemden başlayarak tüm annelerin gününü kutlarım.
analar gülerse dünya güler.
Neşet Ertaş'ın dediği gibi,
Analar insandır, biz insan oğlu. O zaman insan olmak için çabalayalım, çok zor değil.
