Bir konuda bir karar vermem gerekiyorsa ya da bir şeyi yapmak geçiyorsa içimden ve o konuda kararsız kalıyorsam, onu kesinlikle yapmam. Çünkü defalarca denedim sonu olumsuz bitiyor. Bu nedenle yapmıyor ve bekliyorum. Zamana bırakıyorum.

Yazdığım yazıların yayınlanması için de hiç acele etmiyorum. İster makale olsun, isterse şiir ya da roman veya öykü… Mutlaka bir süre bekliyorum.

Tıpkı turşu kurar gibi, hamurun mayalanması gibi kıvamına gelmesini istiyorum.

Ondan sonra bir kez daha, bir kez daha okuyorum. Hatalı yazımları düzeltiyor, anlam bozukluklarını gideriyorum. Yazar gözüyle değil, okuyucu gözüyle, eleştirmen gözüyle de okuyor ve beğenirsem ancak o zaman yayınlıyorum.

Ve yazıyı yazdıktan sonra her okuyuşumda mutlaka bir yazım hatası ya da anlam bütünlüğünü bozan bir yanlış bulup düzeltiyorum.

Hatta yayınlandıktan sonra, yazı internet sayfasındaysa orada da düzeltme işlemine devam ediyorum. Ta ki hiçbir hata bırakmamasıya kadar…

Bu nedenle bazen aceleci davranıp sosyal medyada yayınlamaya ya da yazdığım makaleyi gazeteye göndermeye kalksam da içimden bir ses “dur bekle. Biraz sonra yeniden oku. Belki bir yazım hatası vardır. Belki söyleyeceğin şeyleri değiştirirsin. Belki de farkında olmadan yayınlanması sakıncalı bir şeyi yazmışsındır” diyor ve beni engelliyor.

Ve bana ”bir kez daha düşün” diyen aklım her zaman haklı çıkıyor.

Bu nedenle ister yazarken, ister konuşurken ya da başka bir şey yaparken defalarca düşünür ondan sonra harekete geçerim.

Hani “boğaz dokuz boğumdur. Dokuz defa yutkun ondan sonra konuş” diye bir atasözü vardır ya, aynen öyle. Düşünmeden yapılan, aceleye getirilen her şeyin sonu genellikle olumsuz sonuçlanıyor.

Ben tecrübelerime dayanarak hep böyle davranıyorum. İçimdeki sese güveniyorum. Galeyana gelmiyorum. Dolduruşa, tahrike kapılmıyorum. Kendi yolumu kendim çizip, kendi kararlarımı çok düşünüp, az konuşarak vermeye çalışıyorum.

Belki hayat yolunda yavaş ilerliyorum ama beş saat düşündüğüm bir şeyi bazen beş dakikada yapıyorum.

Deneme yanılma yoluyla öğrenmeyi ve hareket etmeyi değil de, tecrübelerimi de hesaba katarak, düşünerek, sabırlı davranarak hedefime doğru ilerliyor ve önünde sonunda amacıma ulaşıyorum.

Bu artık bende alışkanlık oldu. Her ne olursa olsun bir adım atmadan önce iyi düşünüp, doğru karar vermeye çalışıyorum.

Aklım bana “bir kere daha düşün” dediyse kesinlikle onu dinliyorum. Çünkü bu hayat her şeyi deneyerek öğrenmek için çok uzun değil. Karar vermek için aklı, mantığı ve tecrübeleri de dikkate almak gerek.