Bugün 1 Eylül Dünya Barış Günü. Aslında tüm dünya da Barış Günü 21 Eylül’de kutlanmaktadır. BM 30 Kasım 1981 tarihinde, genel kurul oturumlarının başlangıç günü olan Eylül ayının üçüncü Salı gününü “Uluslararası Barış Günü” ilan ederek, üye ülkelerin bu tarihte barış etkinlikleriyle barışı teşvik etmesi ve dünyada barış ortamını geliştirmesini hedeflemiştir. Sonraları, 1999 tarihinde İngiliz film yapımcısı Jeremy Gilley’in başlattığı ve “hiç olmazsa tüm dünyada bir günlük barış olsun” fikriyle ortaya çıkan ‘Peace One Day’ isimli kampanya tüm dünyada çatışmaların bir gün süreyle durmasını ve çocukların o gün savaşlarda ölmemesini, sakat kalmamasını hedeflemiş ve de etkili olmuştur. Ve sonrasında BM’in 7 Eylül 2001 tarihindeki oturumunda “Dünya Barış Günü” 21 Eylül olarak yeniden değiştirilmiştir.
Tüm dünya da 21 eylülde kutlanan “barış günü” ülkemizde ise 1 eylül olarak kutlanmaktadır. Biz neden 1 eylül’ü seçmişiz konusunda tam da bir arşiv olmamasına karşın, İkinci Dünya Savaşının başlangıcı olan 1 Eylül 1939 olduğu düşünülmektedir. O gün, Nazilerin Polonya'yı işgaliyle başlamış, ardında ise 50 milyonu aşkın ölü 100 milyonlarca yaralı, sakat, acı, gözyaşı ve enkaz yığını haline gelmiş şehirler, kasabalar bırakarak 1945 Mayıs'ında bitmişti. İnsanlık tarihinin gördüğü bu en kanlı savaşın başladığı günü, yani 1 Eylül, ülkemizde Dünya Barış Günü olarak çeşitli etkinliklerle yaşanmakta, yaşatılmaktadır.
Peki günün bir önemi var mı ki, yani 1’i ya da 21’i olması neyi değiştiriyor ki? Tüm dünya da sadece birgün mü barışı hak ediyoruz. Sadece birgün barış olması, barış dileklerinde bulunulması yeter mi? Elbette ki yetmez. Barış illa ki gelecek ve ben inanıyorum ki bunu da kadınlar başaracak. Nasıl mı? Kadınlar kendilerine ve kadınlıklarına inandıkları ve güvendiklerinde tabii ki. Kadınlar ne zaman ki ayaklarının üzerine kalkıp, seslerini, kahkahalarını, zılgıtlarını, renklerini birleştirirlerse işte o gün gelecek barış. Kadınlar ne zaman hak ettiği şartlarda ve şekilde doğum hikayelerini yazmaya başlar, ne zaman sevgiyle bebeklerini bağrına basar, ne zaman onları sevgiyle büyütmeyi, ne zaman çocuklarına sevmeyi öğretirse, ne zaman ötekileştirmeden el ele tutuşmayı hem de tüm renkleriyle…işte bunları ve daha fazlasını yaptıkları gün gelecek barış. Ne zaman ki bedenleri hakkında ki kararları siyasilerin ya da erkeklerin vermesine müsaade etmezse, ne zaman ki tüm anneler tüm kadınlar evlat acısını aynı duyguyla paylaşmayı başarırsa, ne zaman ki kimsenin onu şekillendirmesine, terbiye etmesine müsaade etmezse, ne zaman ki giyimine göre ötekileştirmezse…işte o zaman gelecek barış. Ve bir gün gerçekten gelecek “BARIŞ” ve bunu da kadınlar başaracak.
Uzm. Ebe Filiz YARICI ATIŞ
EBELER DERNEĞİ ADANA İL TEMSİLCİSİ
