Neden “teşekkür” edilir?
Tdk“durumdan hoşnut olduğunu belirtmek için kullanılan nezaket sözüdür. Ayrıca, yapılan bir iyiliğe karşı duyulan gönül borcunu sözle anlatmaktır.”
Kişinin “işi” gelen yurttaşın sorununa yardımcı olmaksa, “işi” yaptığı için “teşekkür” beklemek yerinde midir?
Yoksulluk içinde yaşamını sürdüren emekli yurttaşın, banka özendirmesi (=promosyonu) için kendisiyle ilgilenmesi gereken görevlinin “işini” yapması sonunda “teşekkür” etmesi gerekli midir?
Ya da “görevi” yurttaşı “temsil etmek” olan milletvekilinin, yurttaşın sorunlarını “dinledi/ gündeme taşıdı” diye “nezaket” gereği “teşekkür ederim” demesi yerinde mi?
Banka görevlisi ya da vekil; yurttaş için vardır, yurttaşın kaygılarına “umar” olmak için oradadır, onun için sözleri dinlenir, onun için kucak dolusu aylık ödenir!
“Nezaket” gereği tutum yerinde midir?
***
Geçtiğimiz günlerde Ankara Anakent Belediye Başkanı Mansur Yavaş, “nezaket” kavramını alt-üst etti öyleyse…
Dedi ki:
“Belediye başkanına, yapması gereken şeyleri yaptığı için teşekkür ediyorsunuz. Son derece yanlış buluyorum. Bu bizim görevimiz, bunun için maaş alıyoruz!”
Başkan Yavaş, akılları karıştırdı birden!
Belediye suyunu kapına getirecek, yollarını yapacak, kilit taşla kaldırımını döşeyecek, arada bir şenlikler düzenleyecek, yeni pazaryeri kuracak, parklara çiçekler dikecek…
Bir de “özel” açılış töreni günü belirleyecek…
O da yetmeyecek, belediyenin kasasından dürüm/ içecek/ pasta dağıtacak…
“Teşekkür” edilmeyecek!
Neden?
Yapılanlar “onun” görevi olduğu için, karşılığında “maaş” aldığı için…
Biz böyle görmedik ki…
***
Peki, Başkan Yavaş’ın sözüne göre kime “teşekkür” edilir?
Birincisi, “teşekkürün” Tdk’nın dediği gibi “nezaketle” hiçbir yakınlığı olmadığı gibi, yaptığı iş karşılığında “maaş” alana söylenecek bir “süz” de değildir!
İkincisi, bir iş sonunda “teşekkür” edilmişse, yapanın “işi” olmamasıyla birlikte bir bedel almaması, içten/ iyilik olsun diye yapması gerekir!
Üçüncüsü, “görevi” olmasına karşın, kendine düşeni yapmamakmışsa, kentin yoluyla/ suyuyla/ kaldırımıyla/ parkıyla ilgilenmemişse “suç” işlemiş demektir!
Dördüncüsü, zorunlu olmamasına karşın, yolda gördüğü yük taşımakta zorlanan birine, yardımcı olması bir “teşekkürü” gerektirmektedir!
Beşincisi, bir kazada yol kıyısına savrulmuş aracın içinde bulunanları kurtarabilmek için çırpınan, bir kişiye daha can katabilmek için uğraş veren de “teşekkürü” hak etmiştir!
Karşılığında bedel alan, “işi” olana değil!
***
Her gün onlarca yerel yönetimlerden “bültenler” gelir!
Bülteni hazırlayan “basın danışmanları”, belediye başkanının her hangi bir mahalleye ya da bir açılışa gitmelerini öyle bir anlatırlar ki…
Oraya yapılan “her neyse” daha ilktir nedense!
İlk kez, yurttaş öyle sevinçlidir, öyle coşkuludur ki bir de…
Daha önce “böyle bir” coşkuya, kucaklaşmaya, sarılmaya tanık olunmamıştır!
Yapılan yolları ya da kaldırımları, ya da kıytırıktan parkları için başkana “teşekkür” etmişlerdir!
Evlerinin önlerine asfalt döküldüğü için herkes bayram havası yaşamaktadır ayrıca…
Bir de en önemlisi, nasıl ya da kimin yaptırdığı/ akıl ettiği tartışılması gereken bir konu ki; yolun iki yakasını birbirine bağlayan kocaman “bez afiş” astırılır!
Afişte, “mahallemize gösterdiği ilgiden dolayı başkanımıza teşekkür ederiz/ mahalle sakinleri” yazıları yer alır!
ABB Başkanı Mansur Yavaş, bu duruma “belediye başkanına, yapması gereken şeyleri yaptığı için teşekkür ediyorsunuz. Son derece yanlış buluyorum” diye tepki gösteriyor!
***
İnsanın gördüklerinden/ bildiklerinden “başka” bir tutumla karşılaşması ne zor şeymiş böyle!
“Teşekkür” etmek için iyice düşünmek mi gerekiyor bundan sonra?
Geçenlerde AKP Milletvekilleri ile il/ ilçe yetkilileri köyleri dolaşmışlardı.
Gelen bilgiye göre, gittikleri yerlerde kucaklanmışlar, büyük ilgi göstermişler, teşekkür etmişler!
“Neden” sorusunun yanıtını aradım; bende yoktu!
Başkan Yavaş’ın “bu bizim görevimiz, bunun için maaş alıyoruz”, alışmışlıkları zorlayacak!