“CHP yönetmeye hazır mı” sorusu üzerine söylenenler oldu!
Yazılanları okumak dururken “bu” olgu bile, içinde bulunduğumuz koşulların ne denli labirente döndürüldüğünü gösteriyor!
Soru sorulmasaydı daha iyi olacaktı sanki!
Geçen haftalarda, Kozan’a giden milletvekillerinin, bir soru üzerine “muhalefet için muhalefet olmayın, bu doğru değil” dediğini anımsatayım!
Her şey yolunda, çalışmalar iyi gidiyor, yurttaşla sıkı bağ oluşturuluyor, denilirse daha iyi olacak gibi…
“İktidarın”, yurttaşı boğan ekonomik koşullara karşın büyüyoruz/ uçuyoruz/ enflasyona ezdirmiyoruz/ uzaya yolculuk var demesinden ayrı bir yanı var mı, böyle bir tavır içinde olmanın?
Eğer iyiye, güzele ulaşmak istiyorsak; sormalıyız, tartışmalıyız, konuşmalıyız!
Biri kepçeyi bileklere vurur, biri gözlere, biri kulaklara, biri düşünceye…
Eleştiri “hazımsızlığını” aşmadan demokrat olunmuyor, olunamıyor bilin ki!
***
Deme, yapma, yazma diyenler olduğunca, “daha da yaz” diyenler aslında değişime neden olacak bir güç!
Çeyrek yüzyıllık dost Zafer Yeğenoğlu, yazdı sosyal medya hesabından, üstelik sözü dolandırmadan, açık/ net…
Anlattıklarına katılmamak olası değil!
“Yönetici yalan söylememeli” başlığıyla paylaştığı düşüncesi şöyle:
“Yalancılık insanı çürüten bozuk davranımların başında gelir. Yöneticinin yalancılığı bulaşıcıdır, onun için de toplumu çürütür! Bir yönetici, anlatılan bir sorunu ilgili gibi dinleyip, doğru sorularla konuyu irdeleyip çözeceğim demesine karşın işin peşini bırakıyorsa, sözü edilen kişilerle yarın ya da öbür gün geleceğim deyip gelmiyorsa, telefonu açmayıp/ açacağım iletisi gönderip aramıyorsa, işte o yönetici yalancıdır!
İçinde bulunduğu grubun da, bağlı olduğu siyasi yapının da tutarsızlığına neden olmaktadır! Yönetici ne popilist, ne yalaka, ne de yalancı olmamalıdır! Ailesinin, siyasi ailesinin ciddiyeti/ içtenliği içerisinde, halkın sevgisi yüreğinde olmalıdır!”
***
“CHP yönetmeye hazır mı” derken, birden ülkemizde siyasete bulaşmış “yalancı yönetici” kavramını bir yana bırakmamız olamazdı!
“Yalan söyleyen siyasetçi” ile karşılaşmayan var mı?
Yüz yüze görüşülmesine gerek yok; bu gün aldığınız bir gazeteyi saklayın, bir ay sonra aldığınız yenisiyle karşılaştırın, en azından enflasyona ilişkin bir sürü “yalan” bulabileceksiniz!
Yerel anlamda; aramanıza karşın dönüş yapmayan, “toplantıdayım/ uygun değilim/ lavabodayım” gibi iletilerle geçiştiren kaç kişi isterseniz sayılabilir!
Oldu ya telefonunuzu açtı, ya da yüz yüzeydiniz konuştunuz; sonrasını düşünsenize!
Ama ilk karşılaşmanızda, kendince gerekçeleri elleri/ kolları/ bacakları oynayarak sıraladığına da tanık olmuşsunuzdur!
Yönetici “ciddiyeti” bu olmamalı!
***
Geçtiğimiz yıldı…
Normal yaşamından tanıdığım biri Anakent Belediyesi’nde görevlendirilmişti. Arayıp, yanına gittim! Odasında iki masa vardı! Beş/ altı da koltuk… Boş olana oturdum!
Konuşması, koltuğa oturması, el/ kol hareketleri değiştiğini söylemişlerdi de inanmamıştım; ben de gördüm!
Telefonu ikilemişti! İkisi birden çalıyordu bazen. Konuşmaları kısa kesiyordu. Yapamadı, eski/ bende numarası olan telefonu kapattı! Sonra da söylenmeye başladı:
“Adımı bilmeyenler, tanımayanlar arıyor, yoruldum ya… Tamam diyerek geçiştiriyorum, bu kez bir gün sonra yine arıyor! Ben gidip biraz dinleneceğim” diyerek söylendi!
Aslını sorarsanız daha içten, daha sıcak, daha iş bitirici olduğunu düşünürdüm!
Koltuk, “söz sahipliliği”, aranması çok gelmiş!
“Arayana kızman doğru mu? Bir şeyler yapabilirsin diye seni arıyorlar demek ki… Ya da buna gereksinimleri var! Burada, arayanlara yardımcı olmaktan başka bir işin var mı” diye sormuştum!
Sözümü gevelemiş, ne “içeceğimi” sormuştu; ben de odadan ayrılmıştım!
***
”Yöneten” koltuğunda olanlar, öncelikle bu işi dürüstçe yapıp/ yapmayacaklarını düşünsün!
O koltukta oturmalarına karşın, “yöneten” olma koşullarını yerine getirmeyenlerin, o eşgüdümü sağlayamayanların orada olmalarının anamı da yok!
“Yöneticinin yalancılığı bulaşıcıdır, onun için de toplumu çürütür” tümcesini çok daha sık kullanacağım burada!
Bitirirken CHP’ye yeniden soruyorum; yönetmeye hazır mısınız?