Ermeni Taşnaklar, Doğu Anadolu’da başlattığı katliamı Azerbaycan’da sürdürüyorlardı. Türk ordusu Kafkaslara girdi. Çünkü Azerbaycan’da, Oğuz Türkleri yaşamakta idi. Her iki halkın Oğuzhan, Metehan, Dede Korkut, Fuzuli, Nesimi, Nasrettin Tusi, Köroğlu gibi birçok ortak tarihi ve kültürel değerleri vardı. Birlikte kurdukları Türk Kafkas Ordusu, Azerbaycan’ın özgür ve bağımsız olması için verdikleri savaşta, 1.200 Mehmetçiği şehit verdi.
Osmanlı Devletini kurtarıcı olarak gören Genceliler, şehrin her tarafına, Osmanlı Devletinin ve Azerbaycan’ın bayraklarını astılar. Halkın bu sevincini, Azerbaycan Millî Şairi Ahmet Cavat“Çırpınırdı Karadeniz “ diye bir şiir yazdı.
Ahmet Cavat, bir gece iki arkadaşıyla birlikte KGB tarafından apar topar götürülerek zindana atıldı. Annesini, eşini, üç oğlu ve tek kızını gözü yaşlı bırakmıştı. Ailesi Ahmet Cavat’tan, hiçbir haber alamıyordu.
4 Haziran’da başlayan soruşturma, 25 Eylül’de bitti. Mahkeme sadece 15 dakika sürdü ve Ahmet Cavat’ı, vatan haini olarak itham etti. Kafkas İslam Türk Ordusuna destek vermek,anti inkılâpçıların lideri olmak, terörist teşkilatlarla birlikteSovyetler Birliğini yıkmaya çalışmakla suçlanmıştı.
Ahmet Cavat, mahkemede bağışlanmayı veya cezasının azaltılmasını hiç istemedi. Ölümün yüzüne dik bakıyordu. Suçu yoktu. Vatanı ve milleti sevmek suç ise suçluydu. Ama 1938’de vatan hainliği sabit görülerek idam edildi.
Eşi Şükrüye Hanım, diğer aydınların eşleri ve aileleri, hayvan treniyle sürgüne gönderildi. Uzun süren bir yolculuktan sonra gidecekleri yere ulaştılar. Onlara yemek verilmiyordu. Gece ve gündüzün farkını çoktan unutmuşlardı. Ayakta bile duramıyorlardı.
Şükrüye Hanım, yıllar sonra şu anısını anlatıyordu:
Birlikte olduğumuz Ceyran Hanım, sanki kuyunun dibinden sesleniyor gibi:
- “Şükrüye uyuyor musun?”
- “Hem evet, hem hayır.”
- “Şükrüye, herhalde ben ölüyorum.”
-“Ölme dayan, dizlerini birbirine kenetle, daha meşakkatli günlerimiz var.Onları çekmeliyiz.”
-“Dizlerimi nasıl sıkayım Şükriye, takatim kalmadı ki, kaç gün oldu bilmiyorum; bize yiyecek birşey vermediler; ölüyorum Şükrüye, ölüyorum.”.
- “Ben senden beter haldeyim...Aklıma bir şey geldi Ceyran.Sende iğne var mı?”
- “Ne yapacaksın iğneyi?”
-“Bizi açlığın mengenesinden kurtaracaksa ancak bu kurtarır.İğneyi parmağına batır.”
Ve batırırlar. Şükrüye Hanım ağzını deldiği parmağına dayayıp, kendi kanını emmeye başlar...
- “Gözüme ışık geldi. Ne yapalım vatanını sevmek suçsa, biz bu cezayı çekmeye razıyız'
HİÇ YORUMSUZ ŞİİRİ YAZILDIĞI ŞEKLİYLE SUNUYORUM.
Çırpınırdın QaraDəniz,
Baxıb Türkün Bayrağına.
Ah deyərdin, heçölməzdin,
Düşəbilsəm ayağına.
Ayrı düşmüş dost elindən.
İllər var ki çarpar sinən..
Vəfalıdırgəldigedən.
Yol ver Türkün bayrağına.
Dost elindənəsənyellər,
Mənəşeir, salam söylər.
Olsun bizim bütün ellər,
Qurban Türkün bayrağına.
İncilərtökgəl yoluna,
Sırmalar düz sağ-soluna,
Fırtınalar dursun yana,
Salam türkün bayrağına.
