Harfler, bazen yabancılaşır…
Yan yana getiremezsiniz.
Kelimeler boğazınıza düğümlenir.
Anlatmak istersiniz, anlatamazsınız.
Konuşmak istemezsiniz.
Konuşanı anlamaz, anlatılanı dinlemezsiniz.
Susarsınız.
Duygusuzlaşırsınız.
***
Yeni başlangıçlar hep umut olur insana.
İyi şeyler beklenir. Her yeni gün, iyi dileklerle başlar. Güzel şeyler de yaşarsınız arada…
***
2013’ün gelişini anımsıyorum şimdi… Neleri, kimleri aldı, götürdü aramızdan.
Sıralı, sırasız ölümler geldi ardı ardına… Ünlüsü, ünsüzü, yaşlısı, genci, fakiri, zengini…
En çok da çocuklar yaraladı yüreğimizi. Mavi Çocuk Ali Utku‘nun acısı tüm Türkiye’yi sardı. Utku, yeni hayatlara can verdi. Biraz olsun teselli bulduk.
İnsan dediğiniz nedir ki; umut olmadan yaşar mı ki! Umut ettik, başka çocuklar ölmesin diye…
Çocuklar; güzel günler görsün, oynasın, koşsun, filizlensin, büyüsün istedik.
Olmadı…
Yine yıkıldık, yine hayal kırıklığına uğradık.
Bu kez dünya çocuklarının bayramında, 23 Nisan’da ‘ARDA’mız ayrıldı aramızdan.
6 yaşındaki ARDA, iyileşsin, ayağa kalksın, okula gitsin istedik.
Olmadı…
Yaşıtları gibi ‘Bugün 23 Nisan, neşe doluyor insan’ diyebilseydi keşke…
Kendisine adanan bayramda görebilseydi her taraftaki düğünü…
Hayat bazen çekilmez, bazen aksi, bazen lanet…
Hayat bazen kör bir kuyu…
Benim için de sizin için de…
Başkaları da böyle düşünür bazen…
Ama ben en çok çocuklar için üzülürüm…
En çok onlara yanarım.
İnsanım nihayetinde…
Yine umut ediyorum.
ÇOCUKLAR ÖLMESİN…
NOT : Kuzenim Necat Üney’in oğlu ARDA’nın aramızdan ayrılması nedeniyle acımızı paylaşan tüm güzel insanlara teşekkür ediyorum.
SATIR ARASI
M.ÖMER ÜNEY
