“Neden seçmen iktidara oy versin” sorusunun yanıtı bende oldukça karanlık!

İnsanlar hiç dün nerede/ bugün nerede olduklarına bakmıyor, dün doyarken bugün doyamayışlarının nedenini bilmiyor, küçülen ekmeklerini görmüyor, temel gereksinmelerini karşılayamadığını anlamıyor sanılıyor demek ki!

Tutturulmuş bir “altılı masanın çıkaracağı aday belli değil, belli olsa da halka umut veremez” söz curcunası, sabah/ akşam televizyonlardan/ çeşitli medya kuruluşlarından “dayanağı olamadan” servis ediliyor!

Peki, “iktidar nasıl umut veriyor” sorusunun yanıtı neden aranmıyor?

***

Sözü edilmeyecek gibi değil; yirmibir yıllık bir “iktidardan” söz ediyoruz!

Bunca geçen yılları değerlendirmeye çalıştığınızda, içinize “esenlik” yayan “bir etmen” ortaya koymaya çalışmak isteseniz “ne” gösterebilirsiniz?

Öyle söz kalabalığına gerek yok! Sokakta, pazarda gördüğünüz insanların yüzlerine baktığınızda yaşadıklarının yansımasını gözlemlemek o denli zor değil!

İnsan her şeyden önce “yaşadığını” bir türlü kanıksamak zorunda, bir türlü kendini yaşama bağlayan etmenleri bilmek zorunda, “yaşıyorum/ doyuyorum” demek zorunda…

Açlıkla sınanan bir toplumun bunları ortaya koyması olanaksız!

***

“Altılı masanın adayı kim olacak?”

Tartışmaların, her şeye ilişkin “bilgisi olmadan” düşüncesi olduğunu ileri sürenlerin “her tür olasılığa” söyleyecekleri olmalı ki; geçtiğimiz günlerde Ahmet Hakan bazı saptamalarda bulundu! Adayın, Kemal Kılıçdaroğlu’nun olması durumunda kazanırsa ya da yitirirse ne olacağını sıraladı!

Bundan önce de; “iktidar” için de böyle bir saptama yaptı mı, “iktidarın” kazanması ya da yitirmesi durumunda ülkenin/ yurttaşların “neler yaşayacağı” konusunda değerlendirmeler ortaya koydu mu, vurguladığı “olasılık” tuttu mu bilmiyorum!

Eğer Kılıçdaroğlu kazanırsa “muhteşem bir final” olacağı gibi, Ekrem İmamoğlu’nun önü kapanacakmış! Yitirmesi durumunda da Kılıçdaroğlu “feci bir sonla siyasete veda” edeceği gibi, CHP darmadağın olacakmış, İmamoğlu için gün doğacakmış!

***

Her kim olursa/ olsun “hayal” kurmasından rahatsızlık duymuyorum! Ancak başta “dayanaksız”, ardından “gereksiz” polemikler üstüne basılarak eşelemelerle uğraşıldığında bir yana savruluyorum!

İnsanların sorunu sanki ikisinden birini seçmeye kurgulu! Sanki insanlar “iktidar” utkusunu yinelerse gelecekleri aydınlığa kavuşacak, “iktidara” yeter dendiğinde karanlığa gömülecek!

Bu algıyı, bu adanmışlığı, bu “dayanağı” olmayan yaklaşımların sonucunu yıllarca yaşamadık sanki! Bugün sokağın, pazarın yaşadığı, verilen “anlamı olmayan sözlerin” sonucu değil sanki!