Osmanlının 1650 li yılları.
Ekonomik bunalım had safhada.
Ülke her yönden; ekonomik, siyasi, askeri, kültürel yönden dökülüyor.
Yolsuzluk, rüşvet, kayırmaca, vb. almış başını gitmiş.
Ülke yönetimindeki her mevki, her koltuk parayla satılmaktadır. Yahudi bankerlerden yüzde yüz faizle borç para bulabilenler istediği mevkiyi satın almakta sonra da bu parayı çıkarmak için halkın anasını bellemektedir.
Padişah IV. Mehmed altı yaşında bir sabidir. Haliyle ülkeyi anası Hâdice Turan Sultan idare ediyor.
Tanrıya topluca dua, müslümanlarca özellikle bunalımlı dönemlerde çok önemlidir; duanın doğrudan Tanrı tarafından kabul edildiği inancı yaygındır.
Osmanlı Devleti’nin hizmetinde, sayıları binleri bulan bir dini zümre, “duaguyan” bulunurdu. Bunlara devlet bütçesinden sürekli maaş verilirdi.
Defterdar Sarı Ali Efendi, bu maaşlarda kesinti yaptı. Şikayetler üzerine defterdarlıktan azlolundu ve önlemleri kaldırıldı. Kelleyi kurtardığına şükretti.
Kan, gözyaşı, acı, keder, yoksulluk ve açlık sonrası kurulmuş güzel ülkemiz Türkiye ve 2019 yılı.
Yine ekonomik bunalım had safhada.
Yine ülke her yönden; ekonomik, siyasi, askeri, kültürel yönden dökülüyor.
Yolsuzluk, rüşvet, kayırmaca, vb. yine almış başını gitmiş.
İğneden ipliğe herşeye zam yapılıyor. Sadece içtiğimiz çaya bu sene %40 zam yapıldı.
Vergiyi sadece çalışanlardan alıyorlar. Üstelik işverenler çalışandan kestiği vergiyi devlete ödemiyor.
Hal böyle olunca da AKP yükleniyor dolay vergilere.
Sanayi, tarım ve hayvancılık bitirilmiş.
Cumhuriyetin 1923 ten bu yana oluşturduğu bütün değerler satılmış. Ülkenin bütün bankacılık, sanayi, ticaret, vb. firmaları yabancıların eline geçiyor.
Ülkenin geçim kaynağı artık trafik cezası, bedelli askerlik, imar barışı, içki ve sigara, benzin ve mazot, elektrik, doğal gaz, vb. zamlar.
Ailemin geçiminin yanı sıra ülkemin geçimi de benim boynuma yüklenmiş durumda. Çünkü benim en büyük tüketim kalemlerim çay, sigara, içki ve mazot. Bu kalemleri tüketmezsem ben yaşayamam. Bunlar benim varlık nedenim. Artık nefes alamaz oldum, boğuluyorum.
Ben de her zora düşen insan gibi iş başa düştü deyip oturup düşündüm ve çözümü buldum.
AKP ye çözüm önerim:
Zaten diyanetin bünyesinde üretime hiçbir katkı koymayan, hazırdan beslenen bir sürü kadro var. Bunların bir kısmını “devlet duacısı” olarak belirleyip atasınlar. Bunlar her ay seksen bir vilayette, başlarında zaten bir işe yaramayan ilahiyat profesörleriile toplu duaya çıksınlar.
Bizi ancak bu “duaguyan”lar kurtarabilir.
Benden söylemesi.
Bu öneriye karşılık bir teşekkür bile beklemiyorum. Yeter ki ben kurtulayım. Yeter ki ülkem kurtulsun.
24 Ağustos 2019.
Mahmut TEBERİK
