1904 yılında doğdu. Bazılarına göre Üsküdar' da, bazılarına göre ise babası sürgündeykenDrama/Yunanistan’da. .Babası Başmabeyinci Hurşit Bey'di. Bir baba ve üç anneden 8 kardeştiler. Kardeşlerinden biri, operet bestecisi Muhlis Sabahattin Ezgi idi.
Notre Dame de Sion' da okudu.Döneminin şık hanımlarından biriydi. 16 yaşında topçu subayı Mehmet Ali Üsküdarlı ile evlendi. Ne yazık ki bu evlilik çok kısa sürdü. Evliliklerinin ikinci yılında eşi Çanakkale’de şehit düşünce,küçücük oğluyla yalnız kaldı.Bu yalnızlık onu içine kapalı ve sinir hastası yaptı, 35 yaşlarında bir de yüz felci geçirince yüzünün sağ tarafını kullanamaz oldu.
Babası amatör bir müzisyendi. Neveser ilk musiki zevkini ondan aldı.Piyano çalmasını biliyordu. Hatta bir yarışmada birincilik kazanmıştı. Besteciliğe henüz 12 yaşında, polkalar besteleyerek başladı. İstanbul Radyosu'nda bir süre tambur çaldı ama radyoda aradığı ortamı bir türlü bulamadı. Sonra Ağabeyi Sabahattin Bey' in operet temsillerinde çalıştı; ona ait bazı operet şarkılarını taş plaklara okudu.
Piyano, tambur ve gitar çalmasının yanında, güfteler de yazıyordu. Kendine özgü bir tarz yaratmış, çok sayıda eser vermişti. Üstat idi artık.''Fes-mes devri geçti, niçin musikimizde inkılabı hazmetmiyoruz. Dede'ler, Rahmi Bey'ler bile zaman zaman Türk musikisinde inkılap yapmak üzere harekete geçmişler, fakat fesin altındaki zihniyet karşısında daha fazla cesaret edememişlerdir. Herkes bilir ki, Dede'nin valsleri vardır,” diyordu.
Bazı kaynaklara göre 500, bazılarına göre ise 1000' den fazla bestesi vardı. Ama bugün elimizde sadece 100 kadarının notası var. Çünkü, ölümünden sonra eserlerinin yakılmasını vasiyet etmiş, pek çok bestesi yakılmış ve kaybolup gitmişti.
Eserleri, tango, vals, operet ve şarkı formlarındadır. Şarkılarının çoğu semai (vals) usulündedir ve çoğu eserinin güftesini de kendisi yazmıştır. Bestelerini uzun süre saklamış ve ancak ağabeyi Muhlis Sabahattin'in ölümünden sonra ortaya çıkarmıştır. İlk eseri radyoda onun öldüğü gün yayınlanmıştır.
Yaşadığı dönemin sanatsal koşullarının çok dışında Batı tarzında besteler yaptı. Ne yazık ki, döneminde yaptıklarıyla alaycı bir şekilde “Neveser Musikisi” diye dalga geçildi.Çoğu vals ritmindeki yüzlerce bestesinin derin anlamlı ve içe dokunan sözlerini de hep kendisi yazmıştı.
Hayatının son yıllarında iyice yoksul düştü. Adanalı sanayici Ahmet Sapmaz onu himayesine aldı ve Moda’da bir ev verdi. 7 Temmuz 1962’debir kalp krizi sonucu vefat etti.
Acılar çeken ama hiçbir şeyden de taviz vermeyen bir İstanbul Hanımefendisiydi. Bugün layık olduğu gibi hatırlanmıyor. Ama zaman ne kadar değişirse değişsin “aşkın sesi” değişmez. Onun bir şarkısıyla, onun içli mısralarından hiç olmazsa biriyle tanışmamış aşklar, âşıklar hep bir parça eksik kalacaktır.
GENÇLİĞİNDEN İTİBAREN YÜZÜ HİÇ GÜLMEDİ. AMA…
• BESTELERİNDE HEP SEVİNCİ, NEŞ’EYİ, SEVGİYİ, MUTLULUĞU İŞLEDİ.
YAD ETMEK İSTERSENİZ İŞTE SÖZÜ DE KENDİSİNE AİT BİR SEGAH BESTESİ
Bir emele bin ah çeksem.
Zevk duyarım her dem dâd etsem.
Sevmek teselli şu boş âlemde.
Neş'e vardır aşkın her eleminde.
Gönlümde açsın bahar şu kış gününde.
Şiir dolu pembe akşam güneşinde.
