Eşim;
-“Onu sevdiğini biliyorum. Hayat çok kısa; ona daha çok zaman ayırmalısın,” diyordu,
-“Seni seviyorum,” dedim eşime. Eşim de büyük bir şefkatle,
-“Biliyorum,
ama onu da seviyorsun,” diye karşılık verdi
Eşimin görmemi istediği diğer kadın annemdi. Babam yıllar önce vefat etmişti. Ne yazık ki işim ve çocuklar yüzünden onu çok fazla ziyaret edemiyordum. Hemen o akşam telefon ettim. Gecenin bu saatinde gelen telefonlar hep heyecan yaratır. Annem telaşla,
-“ Ne oldu, olumsuz bir şey mi var?” diye sordu.
-“Hayır anne. Sadece seni bir yemeğe davet etmek istiyorum. Sadece ikimiz, baş başa.”dedim.
Birkaç saniyelik tereddütten sonra;
-“Çok isterim,” diye karşılık verdi.
Annemi almaya giderken içimde tuhaf bir heyecan vardı. Hani sevdiğiniz kadınla ilk çıkacağınız zaman hissettiğiniz gibi. En güzel elbisesini giymiş, saçını yaptırmış, makyajını yapmıştı. Yüzünde pırıl pırıl bir gülümseme vardı. Birden giydiği elbisenin babamın son yıl dönümünde giydiği elbise olduğunu fark ettim. Gülümsemesine devam ederek,
-“Arkadaşlarıma bu akşam oğlumla yemeğe çıkacağımı söyledim,” dedi arabaya binerken.
Gittiğimiz restoran öyle harika bir restoran değildi. Ama inanılmaz sıcak, dostça bir havası vardı. Bana,
-“Menüyü benim için okur musun, gözlerim pek iyi görmüyor da,” dedi. Ben okurken de ekledi,
-“Hatırlıyor musun küçükken de, senin için ben okuyordum.”
Harikabir akşamdı. Özel bir şey konuşmadık ama konuştuğumuz her şeyden olağanüstü haz aldık. Dönüş yolunda,
-“Seninle tekrar yemeğe çıkmak isterim,” dedi; “Ama bir şartla. Gelecek sefere hesabı ben ödeyeceğim.”
Evde bırakırken içimde inanılmaz bir burukluk vardı. Onu yalnız bırakıp gitmek beni üzüyordu. Sıkıca sarıldım ona ve öptüm sevgiyle. Eve geldiğimde eşim gecenin nasıl geçtiğini sordu. Umduğumdan da harika geçtiğini söyleyerek, eşime teklifi için teşekkür ettim.
Meğer annemle yediğim son yemekmiş o. Annem birkaç gün sonra bir kalp kriziyle vefat etti. Cenazeden sonra yemek yediğimiz restorandan bir mektup geldi. Şöyle diyordu:
“Biliyorum ki seninle yeni bir randevu mümkün olmayacak. Senden ricam, tıpkı beraber olduğumuz gibi eşinle burada bir akşam yemek yemeniz. O gece benim için çok anlamlı ve önemliydi Yemek bedeli tamamen ödenmiştir.
Seni seviyorum.
Annen”
ASLINDA
İNSANLARI MUTLU ETMEK NE KADAR KOLAY
