DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ ARDINDAN

DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ ARDINDAN

Pazar günü Dünya Emekçi Kadınlar Günü nedeniyle kutlamalar yapıldı.


Yurdun birçok bölgesinde yapılan kutlamaların bazılarının “engellenmek” istenmesi, üstelik bazılarında da “zor” kullanılması herkesi düşündürdü.


Sokakta, pazarda, mutfakta, markette yaşamın “tüm” dayatmalarına/ zorlamalarına karşı koymaları yetmezmiş gibi…


“İktidardan” muhalefete, yerel yönetimlerden sivil toplum örgütlerine, köşe yazarlarından sanatçılara, işe alandan/ işten atanlara değin “herkesten” kutlamalar yapıldı!


Kurumayan gözler yaşla soldu!


Kadınlar kurtuldu; öyle mi?


***


Kutlamanın yapıldığı, alanların kadınlarca doldurulduğu, yaşamın içinde “yine” kadınların mutsuz olmasına neden olan koşulların sürdüğü anlarda neler oldu, anımsayalım:


Yerel yönetimler sokakta kadınlara çiçek dağıttı,


Kadın basketbol severlerden ücret alınmadı,


Ünlü markalar fiyatlarını yarı-yarıya indirdi,


Bir haftalık ücretsiz mamografi,


Erkek solistler kadınlar için sahneye çıktı,


Tüm siyasetçiler “iyi dileklerde” bulundu,


“Kadınlar hak ettikleri yerde olacak” dendi…


Listeni istenildiğince uzatılması olası da, ne diyelim?


Bunları istemeyenin, gücü olup da yapmayanın canı çıksın!


***


Söylenenle/ yapılanları karşılaştırdığımızda ortaya çıkan şu:


Sistem, kendini “ayakta” tutabilmenin tüm yollarını “istediği gibi” kullanmayı/ uygulamayı “her zaman” başarıyor!


Yaşamın tüm “evresinde” kadının gördüğü şiddetin, kötü uygulamanın, mutsuzluğunun “nedeni” kendi değilmişçesine;


Yine kazanan sistem oluyor!


Yine “zorla” tükettiren sistem oluyor!


Yine bir “tören” zamanı kesitinde oyalayan sistem oluyor!


***


“İktidarın”, muhalefetin söylemi…


“İktidarın” kadına, sokağa verdikleri/ aldıkları…


Yerel yönetimler, o kentte bulunan sivil toplum kuruluşları “uyarıcı” olmak yerine, “oyalamayı” seçmeleri düşündürücü değil mi?


Bilmem kaç kişilik koro, bilmem kimlerle yapılan çalıştay, salonlarda yapılan toplantılar…


Kadınların, ya da toplumun “mutsuzluluğunun/ doyumsuzluğunun” böyle çözüleceğine inanmak…


Buna inanan var mı gerçekten?


***


Kadınları sevindirmek, toplumu mutlandırmak için düzenlenen ücretsiz maçlar, indirim yapan markalar, sahneye çıkan şarkıcılar…


Kadınlar, böylece anımsanmış/ taçlanmış mı sayıldı?


Sokaklarda şiddet görürken, pazarlarda ucuzluktan dolayı “sonu” beklerken, çalışan eşi işten kovulurken, üniversiteli çocuğu işsizlikten kurtulamamışken, mutfak masraflarına yetişemezken, ısınamazken, gülemezken, sevinemezken…


Çiçek, böcek, “iyi dilekler” sevindirecek, ya da sevindirmeli kadınları değil mi?


Bana kalırsa susmalılar, bana kalırsa “tüm” bunların nedeni olduklarından dolayı kendilerini sorgulamalılar, bana kalırsa “oyalama” yöntemlerinden uzak durmalılar, kadının kadınca yaşamasına engel olmamalılar…


Yok ki ötesi…


***


Pazar günü Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ydü…


Mahalle pazarında çocuğunun elinden tutarak değil, “sürükleyerek” götüren bir anne gördüm. Çocuğun ağıtı/ akan gözyaşı, annenin “alım gücü” yokluğuna bulanmıştı.


Belli ki çocuğun bir istediği, belli ki annenin alamayacağı/ alacak olsa diğer gereksinmelere gücünün yetmeyeceği söz konusuydu…


Bir yandan söyleniyordu, bir yandan elindeki poşetin ağırlığından dolayı zorlanıyordu, bir yandan alabileceği ürünlerin olduğu tezgahı arıyordu…


Bugün Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ydü…


Kadınlar yine yaşamın zorluklarını yaşamakta, yine sistem “oyalama” kazancını sürdürmekte…


Kadının çevresini önce işe alan, ardından işten atanlar “öyle” mutlu ki…




BAŞKAN KARALAR’A DUYURACAK…



Anakent belediye Başkanı Zeydan Karalar yaşananları gözlemleyemiyor kanımca…


Adanalı “neden” tedirgin, “neden” belirsizlik içerisinde acaba?


Sokakta karşılaştıklarımız, pazarda gördüklerimiz, il/ ilçe örgütlerinden tanıdıklarımız pek de hoşnut bir tablo çizmiyor…


“Beklediğimiz gibi değilmiş, diğerlerinden farkı yokmuş” diyenler haksız mı acaba?


Karşısına çıkamıyoruz, birimlerde sorunları çözemiyoruz, ulaşmakta zorlanıyoruz diyen diyene…


Sokağı, pazarı bir yana bırakalım; yerel seçim döneminde yanında olan, kullanabileceği olanağını ortaya koyan, etrafına “bakın, her çok güzel olacak” sözü veren kaç kişi tanımıyorum ki?


Şimdi bir çoğu boşlukta, bir yıldır esen tüm rüzgarların karşısında dik durmaya çalışsa da “gelinen” sonuçtan mutsuz, umutsuz, suskun…


Şunu düşünüyorum:


Başkan Karalar neyi yapmıyor, ya da neyi yapamıyor, neden partililer umutlarını bir sonraki seçime bıraktı, bunları danışacak/ duyuracak birileri olmalı yakınında…


Var da dinlenmiyor mu, yoksa var olması gereksinmiyor mu?


Böyle bir durum kime “zarar” vermez ki?


Oktay EROL

13.03.2020 11:51:22

YAZARLAR


ZEYDAN KARALAR: HİZMETTE SİYASİ AYRIM YOK

ENERJİSA’DAN "SEÇİM" AÇIKLAMASI

CHP İL BAŞKANI TANBUROĞLU: KAZANIYORUZ

ÇUKUROVA ÖDÜLÜ TYS BAŞKANI ÖZYALÇINER’E VERİLDİ

SEÇİME 3 GÜN KALA HATIRLADI!

“OMUZ OMUZA YÜRÜMEYE DEVAM EDECEĞİZ ”

“GAZETECİLER SEÇİM SONUÇLARINA ENGELSİZ ULAŞABİLMELİDİR”

KEREM ŞAHİN TMMOB ADANA İKK SEKRETERİ

DEM EŞBAŞKAN ADAYLARI: ADANA’DA İTTİFAK YOK DEM PARTİ VAR!

TÜRKEŞ: ADANALILAR HİZMETİN EN İYİSİNİ HAK EDİYOR

CUMHUR İTTİFAKI 5’İ BİR YERDE

TEMİZLİK TAKINTISI NEDİR? KİMLER DE GÖRÜLÜR?

İKLİM DOSTU KENTLER İÇİN YEREL YÖNETİM ADAYLARINA ÇAĞRI

OYA TEKİN SEYHAN İÇİN EN BÜYÜK HAYALİNİ AÇIKLADI

DIŞİŞLERİ BAKANI FİDAN: HALİL NACAR’IN YANINDAYIZ

TUİK: KRONIK HASTALIĞI OLAN 65+ YAŞTAKI KIŞILERIN ORANI %78, 7

İMO: ŞANTİYELERDE, MÜHENDİSLERE YÖNELİK ŞİDDET SON BULSUN!