“Aptallığın en büyük kanıtı, aynı şeyi defalarca yapıp farklı bir sonuç almayı ummaktır”der Einstein.

Nasreddin Hoca’yı  Recep İvedik tadında anlamış yurdum insanı, umalım Einstein’a da Mustafa Topaloğlu seviyesinden bakmaz.

Türk siyasetindeki ve aslında muhalefette ki  tıkanıklığın sebebi budur...

30 yıldır Nazan Öncel şarkısı gibi halimiz, “hep aynı nakarat”. Hep sağ iktidar, sol muhalefet. Hep yapan, çalan, soyan, hortumlayan, talan eden sağ iktidarlar, bedel ödeyen suçlanan ise sol muhalefet.

Iktidar sağ, mağdur da sağ. Sol ülkenin şamar oğlanı sanki...

Çok başarılı bir algı ile oluşturulmuş iktidara karşı her seçim dönemin de yeni adaylar göstermek, yeni sloganlar bulmak seçim başarısı getirmiyor getirmeyecek de maalesef.

Bunlar olmalı elbette, farklı yüzler siyasete kazandırılmalı, olabiliyorsa farklı tezler ve cümleler üretilmeli. Gerek ve yeter şart diye bakarsak bunlar gerek şart yeter. Yeter şart ise, dünya görüşünüzü ve ideolojizini anlamış seçmen kitlesi. Hayalinize ortak edebildiğiniz toplum kitlesi. Sizinle sonuna kadar yürümeye inanmış topluluklar.

Sadece gerekenleri yapmanız başarı için yetmez, tıpkı bugüne kadar yapılanlar gibi. Yetecek olsaydı bu yazıyı yazmak gerekmezdi.

Ne yapmalı peki?

Bugüne kadar uygulanmış metodların önce bir analizi yapılıp kenara alınmalı. Nedir bunlar?

Sağdan transfer,

Popüler adaylar,

Etnisite tercihleri,

Paralı adaylar,

Son dakika elde bu var adayları !!

Sonuç nedir?

%25 oy çıtası, başarı mı? Başarı denilmesinde bir sakınca yok, yanlış da yok.

Ama ülkenin bugün ki ortamına bakıldığın da iktidardır tek başarı. Diğeri gönül eğlendirmek.

Milli takımdan biliriz, şerefli mağlubiyetleri, ikincilikleri vs vs...

Bunu kabul edemeyiz, biz kabul etsek tarih kabul etmez, ve affetmez bizi..

Ben kabul etmiyorum, Mustafa Kemal’e ülkenin kurtuluşu İngiliz mandasında bulanlara cevabı gibi “hayır”.

İktidar dışında bir başarıyı kabul etmiyorum.

Çözüm ne peki?