Parti ideal demek, örgüt demek organizasyon demek.

Yerel de ve genelde ki kısmi kazanımlar, ideale giden yolda ki küçük başarılar.

Birileri bize bunu büyük başarı gibi gösterirse gülüp geçerim.

Bir şirkette ki %1 hisse ile %49,9 hissenin değeri aynıdır. Karar mekanizmasında yoksunuz demektir. Komuta siz de değil demektir.

O halde başarı %51 dir. Bu kadar basit.

Yerel deki başarı ise tamamen büyük hedefin habercisi olmalı. “Sosyal demokrat park” yapabilirseniz veya “sosyal demokrat kaldırım” yapabilecek bir belediye başkanı varsa o ayrı.

Siyasetin merkezi örgüttür.

Siyasetin han’ı örgütler, apoletlendirilmiş siyasi kişiler ise herzaman yolcudur.

Bunu böyle değil de tersine çevirdiğimizde, ortaya bildiğimiz sonuçlar çıkmaktadır.

Kerameti kendinden menkul insanlar, halkın gönlüne taht kurmuş siyasi piyonlar, kullanışlı aptallar.

Metodik olmayan hiçbir başarı kalıcı olamaz. Hadi ideolojik diyelim. Başarı da başarısızlık da matematikseldir, metodiktir.

Ben varsam başarı var diyenler ise bilsinler ki şarlatandır. Sen varsan başarı var da yoksan peki ? Tarlaya ektiğin ekini illa sen mi biçeceksin, sensiz biçilemeyen ekin ne kadar üründür? Çocuklarına miras bırakan baba kadar da mı olmaz insan? O zaman çocuklarına sadece borç bırakan baba kadar sevimsizdir, kendisinden sonrası hüsran olan siyasetçiler. Başarılı da değillerdir. Kumdan kaledir başarıları, pragmatik ve sahtedir.

Kalıcı başarı, “planlanan-örgütlü” başarılardır. Kişilere endeksli olmayan, metodlara ve bilime endeksli olan.

Einstein’ı ve Nasreddin hoca’yı doğru anlamadan başarılı olamazsınız...

Anlamazsanız sa sözümüz olmaz ...