Namık Kemal… Büyük vatan şairi… Hürriyet Gazetesi’nin isim babası. Dilimize bir sürü kelime ve kavram kazandırdı. Vatan, millet, vicdan, inkılap, ihtilal, siyasiyat, matbuat, hükümet, hayal, heyecan ve daha niceleri.
1 Nisan 1873. Gedikpaşa Tiyatrosu’nda “Vatan Yahut Silistre” sahneye konulmuştu. Vatanı sevmenin onu korumak olduğunu anlatıyordu.Halk duygulanmış, coşmuştu. , “Yaşasın vatan”, “Kemal Bey çok yaşa” diye bağırıyordu. Millet sokağa döküldü. Gençler ellerinde meşaleler, ağızlarında “Fedai Kemal” sloganlarıyla yürüyorlardı.
Saray rahatsız oldu. Namık Kemal ve dört arkadaşı tutuklandı. Sürgüne gönderiliyorlardı. ‘Mısır’ adlı gemiye bindirildiler. Namık Kemal güverteden son kez İstanbul’a baktı. Üç gün önce “Fedai Kemal” diye sokağa dökülenlerin ayağa kalkacağını düşünüyordu. Ama limanda kimse yoktu. Müthiş bir hayal kırıklığına uğradı.
Mısır’ın rotasını ise bilmiyorlardı. Arkadaşları Rodos’ta indirildi; Kendisi, Kıbrıs’a götürüldü; sürgün yeri Magosa’ydı. Sürgün hayatı 38 ay sürdü. Mezara benzeyen küçük bir taş hücrede yaşadı.Sıtmaya yakalandı, kuyu suyu içti. Kapısının önünde iki nöbetçi bulunuyordu. Yalnızdı. Yılanlarla, kertenkelelerle, fare ve pirelerle arkadaş oldu. Karınca besledi.
Yine edebiyatla uğraşıyordu.“Akif Bey”, “Gülnihal”, “Zavallı Çocuk”, “Kara Bela” gibi önemli eserlerini burada yazdı. Sürekli ailesine, dostlarına mektuplar yazdı. Tesellisi, gelen mektuplar ve kitaplardı.
Çektiği sıkıntılar onun inandığı yoldaki gücünü ve kararlılığını pekiştirdi. Kendine olan güveni daha da arttı. En muhalif yazılarını burada yazdı. Hiç pişmanlık duymadı. Moralini yüksek tuttu. Ülkesinin içinde bulunduğu koşullara kayıtsız kalmak istemedi. Dirençliydi. Hayatı boyunca bireysel kurtuluşu hiç düşünmedi; bunu onursuzluk saydı hep.
Tarih: 23 Kasım 1876. 101 pare top ateşiyle Anayasa ilan edildi. Tahta Sultan V. Murad geçti. Namık Kemal’in sürgün cezası bitti.
Fakat. İstanbul’da fazla kalamadı, Yeni padişah II. Abdülhamid meclisi lağvedip, anayasayı kaldırdı. Namık Kemal bu kez Midilli’ye sonra da Rodos’a sürüldü. Ve henüz 48 yaşındayken öldü.Halbuki ülkeye vereceği daha pek çok şey vardı.
Vasiyeti gereği Bolayır’a gömüldü. Mezarını Tevfik Fikret tasarladı. Ölümünden kısa süre önce yazdığı dizeler mezar taşına yazılsın istemişti. Kimse yazmaya cesaret edemedi. Ne önemi var? Herkes biliyor o sözleri:
“Ölürsem görmeden millette ümid ettiğim feyzi;
Yazılsın seng-i kabrimde;Vatan mahzun, ben mahzun.”
AMİRALLERİN YAPTIRDIĞI ÇAĞRIŞIMLA… DEMEK İSTİYORUM Kİ…
• ÖZGÜRLÜK UĞRUNA YOLA ÇIKTIĞINIZ ZAMAN, YALNIZ OLMAYI GÖZE ALACAKSINIZ. .
• BAŞKALARINA GÖVENDİĞİNİZ ZAMAN BELKİ GÜVERTEDE YALNIZ KALABİLİRSİZNİZ. AMA .ÇOK DA İYİ BİLİRSİNİZ Kİ…
• ANCAK BİREYSEL KURTULUŞU ONURSUZLUK SAYANLAR DA GERÇEK KAHRAMANLAR OLUR. 103 EMEKLİ GİBİ.
• VATAN ONLARA MİNNETARDIR.
