Son dönemdeki sansür, baskı ve tutuklama tartışmalarını kenara bırakırsak, gazeteciler, her başı sıkışan, derde düşen, çıkmaza giren, haksızlığa uğradığını düşünen, mağduriyet yaşayan ve yaşadıkları iyi ve kötü olayları herkesin rahatlıkla iletebildiği kişilerdir. Buna dayanarak da gazeteciler halkın haber alma hakkı çerçevesinde mesleklerini yürütür.

Yasama, yürütme ve yargı gücünün dışında toplumun haber alma hakkını sağlayan gazeteciler, haber ve bilgi kaynağına çabuk ulaşmak ve bu kaynaklardan edindiği bilgi ve haberleri okurlara sunma işini üstlenmiştir. Bu görev, kutsaldır. Hele Türkiye Cumhuriyeti'nin kurtuluş mücadelesinde, işgal güçlerine ilk kurşunu sıkan gazeteci Hasan Tahsin'i ve Çukurova'nın kurtuluş mücadelesini örgütleyen Yeni Adana Gazetesi ve çalışanlarını düşününce bu kutsallığın boyutu daha iyi anlaşılır.
Bugün Türkiye Cumhuriyeti'nin geldiği noktada günahı ve sevabıyla gazetecilerin rolü tartışılamaz. Aynı şeyleri kentimiz Adana için de söylemek mümkün. Kentimizin gelişiminde gazetecilerin aldıkları tavır ve yazdıkları haberlerin önemini de kimse yadsıyamaz. Ama gazetecilerin, tüm emekçiler gibi yaşadıkları ekonomik sorunlar, yaptıkları görevi tam anlamıyla yerine getirmede bazı aksaklıklara yol açıyor.
Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü Basın Kartı Yönetmeliği'nin 'Basın Kartının Niteliği ve Sağladığı Kolaylıklar' bölümünün 46'ıncı maddesinde, basın kartı sahiplerinin 'Devlet ve belediyelerin, özel idare ve köylerin veya bunlara bağlı kuruluşların, şehir içinde veya dışında işlettikleri tarifeli taşıtlardan, indirimli veya parasız olarak yararlanması' hükmü yer alıyor. Buna rağmen basın kartı taşıyan gazeteciler, habere ve kaynaklarına ulaşmak için bindikleri halk otobüslerinde bazı olumsuzluklar yaşıyor.
Yeri geldiğinde sürdüğü otobüsünde sigara içen, yasak olmasına karşın yüksek sesle müzik dinleyen, aşırı hız yapan, camlarına film çeken, gerektiğinden fazla yolcu alan, duraklarda kavga eden, Adana’nın yaz sıcağında klima açma zorunluluğuna karşın ‘fan’çalıştırarak sıcak hava üfleyen ve daha sayacağımız onlarca yapmaması gerekenleri yapan otobüs şoför ve muavinleri, basın kartı taşıyan gazetecilere 'hakaret' edebiliyor. Kimseyi yaptığı iş ve eğitimiyle yadırgayacak halimiz yok ama cahil cahil hareket eden bazı otobüsçüler ya da muavinler, gösterilen basın kartına, 'Bu ne?', 'Bu geçersiz', 'Bunu biz bilmiyoruz' diyebiliyor. Bunu söylerken tavır ve hareketleriyle söylediklerini de unutmuyoruz tabi...
Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Basın-Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğü'nün yayınladığı resmi yönetmelikte çok açık ifade edilen ve onlarca kez dile getirilen bu konuda adım atmayanlar iyi niyetli değildir. Büyükşehir Belediyesi'ne yaşanan sorunlarla ilgili yapılan bireysel başvurular incelense bile sorunun vahameti açığa çıkar.
Sayın Kazım Barışık, Mustafa Uslu ve Nihat Sözütek'ten bir ricamız var. Adana'da kaç tane halk otobüsü varsa, lütfen basın kartının fotokopisini bu otobüslere astırıp gereken adımı atın.
UNUTULMASIN Kİ, OTOBÜSÇÜLERİN DE GAZETECİLERE İHTİYACI VAR!
İyi haftalar olsun...

SATIR ARASI
M.ÖMER ÜNEY
o.uney@yeniadana.net