Nerede olursa olsun, canlı “boğulmakla” karşı karşıya kaldığı ortamdan uzak durmak ister!
Bir an önce bulunduğu yerden, bir an önce özgürce soluyacak bir alan bulmak için kaçmak ister!
Yaşamının ilkyazında, sonyaz yaprakları gibi savrulmayı kim ister ki?
Dalları tomur tomur ışkın verirken, etrafa enerji yayması gereken döneminde karamayı/ körelmeyi/ bir başınalığı kim ister ki?
“İktidar”, insanların yaşamlarını alt-üst eden azgın dalgaları görmemekte/ umursamakta direte dursun isterse…
Azgın sular yurttaşı sırt üstü yatırıp dalgaları arasına alırken, gecenin karanlığında her ses karabasana/ her gölge adı konulmamış korkuluklara dönüşürken bile yalanlar/ dolaplar/ düzenbazlıklar diz boyu…
Kim yaşamının azgın sulu, karabasanlı, acılı, geleceği karanlık olsun ister ki?
Yaşamak istiyorsa, gelecek kurmak istiyorsa, kendi yeteneklerini ortaya koymak istiyorsa “yaşamına korku salan” yerlerden uzak durur; bunun bir başka açıklaması da yok!
***
Her kim ne derse/ desin, ne denli yadsımaya çalışırsa/ çalışsın; varsılın da yoksulun da sorunu azalmıyor/ boy sürüyor! Varsıl “varsıllığından”, yoksul “yoksulluğundan” hoşnut değil!
Hele hele emekliler, asgari ücretliler, hele gençler, hele işsiz gençler…
Hangisini ele almalı, hangisini sorgulamalı, hangisini masaya yatırıp anlatmalı ki…
Doğasıyla, iklimiyle yabancı turistlerin ilgisini çeken, geldiklerinde ayrılmak istemediklerini onlarca/ yüzlerce kez yineleyen sözler duyduk güzel yurdumuz için! Peki, bu yurdun insanı neden koşarak kaçmak/ terk etmek istiyor? Genci, doktoru, bilim insanı neden yurtdışına çıkmak için her yolu deniyor?
“İktidar” bunu da yalanlıyor, sanki yaşanan kıskaç yalan gibi “algı” sayılıyor!
AKP’li Mahir Ünal söyledi birkaç gün önce, aslında “yanlış” mı anladım diye de kendime kızdım; yok, gördüğüm/ okuduğum her yerde aynı tümce yazıyordu, tümcede “sanki gençler Avrupa’ya gitmek istiyor gibi algı oluşturuluyor” diyordu!
Bu ülkenin azgın sularına bırakılmış, gelecekleri umursanmayan, üniversite kapıları açılan/ ancak okulu bitirdiklerinde “herkese iş verilecek diye bir şey yok” denilerek halının altına süpürülmeye çalışılan gençlik yaşadıklarından, geçen günlerinden, evinden çıkamayışından, bomboş oturuşundan, öğrendiğini unutuşundan öyle hoşnut ki; böyle yaşamayı sürdürmek istiyor sanki!
İnsana kafayı yedirmeye mi çalışıyorlar; gerçekten anlamıyorum!
***
Hiç kimse doğduğu, sevdiklerinin/ bildiklerinin olduğu bir yeri terk istemez diye düşünüyorum!
Ancak zorlaştırılan “koşullar”, yaşamını karabasan boyutuna yükseltmişse, umutları çalınmışsa, var olduğunu gösteremiyorsa, yollarına dikenli çalılar saçılmışsa “arayış” içinde olacaktır!
Liseli yıllarını yaşayan, ya da üniversite sıralarını zorlayan gençliğin kaçta kaçı “arayış” içerisinde değil ki?
Birçoğu “ne öğrenciliğimi, ne de gençliğimi yaşayamıyorum” diyor!
AKP’li Ünal’a “yakınıza, arkadaşınıza, kendinize bir sorun; çocuklarınızın nerede eğitim almasını, nerede yaşamını sürdürmesini istersiniz” diye sormalı! Hiç biri Arabistan, Katar, Afganistan, üstelik Türkiye bile demeyecektir!
Okuduğu kentte “barınmayı” sorun sayan gence, bu yurdun sorumlu bakanı “TOKİ’den kira öder gibi ev alın” diyor, yokluğuyla/ yoksulluğuyla/ doyumsuzluğuyla dalga geçilircesine…
Genç “barınmaya istenileni versem açım, okul masraflarını karşılayamam, okulu dondurmak zorunda kalabilirim” diyor, ilgili bakan “TOKİ’den ev alın” diye öğüt veriyor!
Gencin etrafını saran azgın suları, karabasanları kazancıyla aşamayacağını bile bile “gençler, ülkesini çok seviyor” diyorlar; bunda kuşku yok!
Gençler sistemi sevmiyorlar, bu “iktidarla” alınan yolu sevmiyorlar, her gün küçülen dünyalarını sevmiyorlar!
***
Akşam, iki yıl önce Almanya’ya gitmek zorunda kalan bir doktor konuşuyordu ekranlarda. “Buradaki olanakların tamamını değil, azını da verseler ülkemde olmayı istiyorum, ama aç kalmak istemiyorum” dedi!
“İktidar” yurttaşların/ gençlerin sorunlarını bilmiyor olamaz!
Ne eğitim çağlarında, ne okul bitirdikten sonra tanınmayan olanaklar yirmi yılın sonunda bile “algı” olarak düşünüyorsa, yalanlanıyorsa, “kocaman” yitirilmiş yıllardır bu kafayla geçmiş demektir!
Açın gözünüzü; güzelim ülkeyi öyle bir duruma getirdiniz ki…
Gençlik yurdundan tüymek istiyor!