ANALARIMIZ

Hamdullah Suphi Tanrıöver, bir gün: 'Anneciğim, gazetede okudum. Bir tabur asker, donmuş bir göl üzerinden geçerken, buzların altında kalmış.' der. 'Eyvah,' diye çığlık atar annesi
Tanrıöver. Annesinin can evinden vurulmuş görür. Onu yatıştırmak için, 
-'Anneciğim yanlış anladın, buzlar altında kalan Türk taburu değil, Rus taburu...' deyince, annesi: 
-'Olsun evlâdım. Sen daha baba olmadın, evlât sevgisini belki bilmezsin. Ben dünyadaki bütün çocukların annesiyim,' der. 

Merhameti bu derece yoğun olan Türk kadını, vatanı işgale maruz kalınca, soluğu cephede aldı. Yıllarca süren savaşlarda, babasını, eşini oğlunu şehit veren kadınlarımız, vatanı işgal edilince, kutsal değerlerini koruyabilmek için kendisi de bizzat cepheye gidip savaştı.
O eli öpülesi kadınlar, yazdığı destanın cephe sayfasında kendileri de eksik olmasın istiyordu.
Millî Mücadelemiz, kadınların kahramanlık, fedakarlık, erdem ve bilgelik hikâyeleriyle doludur.
ÖZLÜYORUM O KADINLARI
VE İÇİMDE BİR SES O NESLİN HALA TÜKENMEDİĞİNİ SÖYLÜYOR.

HER NE KADAR;
MÜPTEZELLER VE YALAKALAR DAHA ÇOK RAĞBET GÖRÜYORLARSA DA..