Ben de Paris'deydim o sıralar.
Buluşup özlemle sarılmıştık.
Dost sıcaklığını yüreğimde hissetmiştim.
Nehrin kenarında bir banka oturup, şarabımızı içip sabaha dek konuşmuştuk hani.
Vera'yı anlatmıştın uzun uzun.
Şarkı da söylemiştik bağıra çağıra.
Şiirler okumuştun.
İşte bu iki dizeyi öylesine sevmiştim ki sevgili Nazım.
Mia'ya okumuştum.
Çok sevmişti.
Benim sanmıştı.
Ah keşke demiştim ...ah keşke
Hayır benim değil Nazım'ın demiştim.
'Olsun' demişti 'sen bana okudun ya'
Nazım'la bir Paris akşamından
Aydın Sihay
