O ANIT BİR MERMER BLOĞUNDAN, O GAZETE DE BİR KUCAK KÂĞITTAN ÇOK DAHA FAZLASIDIR

Gazeteci Ceyhun ÖZGÖNÜL yazdı...

Adana’da Gazipaşa Bulvarı’nın girişindeki Sanatçılar Parkı’nda mütevazı bir anıt vardır: Basın anıtı.

1990’lı yılların başında benim de yönetiminde yer aldığım Çukurova Gazeteciler Cemiyeti (ÇGC) tarafından dikilmiştir. Kaidesindeki cümle o dönemki başkanımız Çetin Yiğenoğlu’nun onayı ile bana aittir, şöyle yazar:

“Ulusal Kurtuluş Savaşı’nda emperyalizme karşı hurufatları katır sırtında taşıyarak kuvayi milliye ruhuyla yayınlanan gazetelerle, demokrasi ve insan hakları için can veren gazetecilerin anısına saygıyla…”

İşte; sahipleri olan Yüreğir ailesince -ekonomik nedenler yüzünden- kapatılacağı belirtilen 105 yıllık Yeni Adana Gazetesi’ne ve onun kahraman kurucularıyla, “bağımsız ve özgür vatan için hür basın” şiarıyla yazan kalemlerini çıkar karşılığı kırdırmadıkları için kendileri “kırılan” şehit gazeteciler için yazılmıştır o yazı, dikilmiştir o anıt…

Yanı başında da aziz vatanın satış senedi olan Mondros’tan sonra Fransız işgali başlar başlamaz Adanalının ulusal direniş ateşinin kağıda dönmüş sureti olan Yeni Adana Gazetesi’ni çıkartıp, defalarca taciz edilen, sürülen, öldürülmek istenilen, en son arkadaşlarıyla parça parça kucakladıkları matbaa makinesini Karaisalı’daki boş bir tren vagonunda kurup, gazeteleri gizlice basıp, Adana’da dağıtmayı sürdürerek, halkın direncini yüksek tutmasını sağlayan gazetenin kurucusu Ahmet Remzi Yüreğir’in büstü bulunmaktadır.

Yani o anıt, 2.15x 3.25 m. cinsinden ifade edilebilecek bir mermer parçasından çok daha fazlasıdır.

Elbette, Anadolu’nun tümünün ama önce Adana’nın onur belleğidir.

Elbette, bu anıt; verilen mücadelenin hedefi düşünüldüğünde tüm Anadolu ve Adanalının ama yine öncelikle Çukurovalı gazetecilerin yüz akı, gurur taşıdır.

Bu yüzden, bu anıtla kavramlaştırılan “misakı millici, kuvayı milliyeci Türk basını ruhu”nun korunması da başta Çukurovalı Gazetecilere düşmektedir.

Çukurova Gazeteciler Cemiyeti (ÇGC) üyeleri her yıl 24 Temmuz Basın Özgürlüğü Günü’nde bu anıta giderek kaidedeki meşaleyi ateşlerken, Türkiye’nin bağımsızlığı ve özgür basın ruhuna olan inançlarını da bir kez daha tutuştururlar.

Dilerim ki Adana’nın kahraman gazetesi Yeni Adana ile vücut bulan “Bağımsız Vatan, Özgür Basın Anıtımızın kaidesi her yıl alevlenir, Adana’nın simge gazetesi sembolik (!) olarak bile olsa yoluna devam eder.

Dilerim ki, uğruna anıt dikilmiş bir varlığın yok olmuşluğuyla bizi karşılayacak bir hiçliğin hüznüyle bakışmayız.

Dilerim ki, meşaleyi ateşlemek için çırayı tutuşturduğumuzda Ahmet Remzi Yüreğir’in yüzüne bakacak yüzümüz olur! Bunu sadece biz gazeteciler için değil, Yeni Adana’nın kapanmasına giden yolda gösterebileceği halde katkı koymayan, destek olabilecekken olmayan, ihmali, kusuru vs. olan kim varsa herkes için söylüyorum.

Bu anıtın kurulmasına neden olan değerlerin yıkılıp yok olmasına izin vermemek, Yeni Adana’nın gazete olarak kapanmasını engellemek ve yayınını sürdürmesi için adımlar atmak, meslektaşlarımızın 105 yıl önce verdikleri mücadelelerine omuz vermek için harekete geçmeliyiz.

Son birkaç gündür yapılan paylaşımlara bakarak Adanalının bu konuda istekli olduğunu, birleştirici bir çağrıyı beklediğini gözlemliyorum.

Bu çağrıyı yapacak en etkili, en ilgili ve bağımsız kuruluşun da ÇGC olduğunu düşünüyorum.

Çukurova Gazeteciler Cemiyeti’nin değerli yönetim kurulu üyesi olan arkadaşlarımın böyle bir çalışmanın üstesinden başarıyla kalkacak azim ve yetenekte olduklarını biliyorum…

Ancak öğrendiğime göre Yüreğir ailesi, Basın İlan Kurumu’na başvurarak yayınlarını sonlandırdığını belirtmiş ve bu başvuru da işleme konmuş. Yani gazetenin aylık Basın İlan geliri sonlandırılmış.

Elbette bir yerel gazete için çok büyük bir kayıp ancak gazeteyi, Basın İlan geliri olmadan da yayınlamak ve Basın İlan yükümlülüklerinden kurtulup gazeteyi daha az giderle hiç değilse sembolik olarak devam ettirmek mümkün olabilir mi?

Kuşkusuz ki, bu konuda Yüreğir ailesinin tavrı belirleyici olacaktır…

Eğer, olumlu bakılırsa birçok yol denenebilir. Eğer herhangi bir günlük gazete gibi yayınlamak mümkün değilse bile örneğin; sembolik sayılarda bastırılıp Tarsus’ta olduğu gibi kentin belli başlı merkezlerine, otobüs duraklarına, sinema, tiyatro, müze fuayelerine, sergi salonlarına duvar gazetesi vb. gibi asılabilir. Aynı zamanda sembolik abonelikler yapılabilir.

Bu konuda projeyle gidildiği takdirde Adana belediyelerinin de gerekli desteği sağlayacaklarını düşünüyorum.

Özellikle Yeni Adana Gazetesi’nin bulunduğu Seyhan ilçesinin Belediye Başkanı Akif Akay’ın hem “ağabey”lik niteliği hem de geçmişteki köşe yazarlığı nedeniyle yaşadığı gazetecilik deneyimi, hem de Türkiye’nin ve Adana’nın onurlu bir markasına sahip çıkma gururunu yaşamak adına bu katkıyı esirgemeyeceğini diye düşünüyorum.

105 yıl öncesinden gelen kuvayı milliye ruhumuz yine yaşatılabilir,

“Bu vekayin ilk hissi teşebbüsünün vücut bulduğu Adana’da…”