İsmail Hakkı Nebioğlu… 1893 yılında İstanbul’da Nişantaşı’nda doğdu. Yüksek öğrenimini İstanbul Hukuk Fakültesi’nde tamamladı. Bir süre öğretmenlik de yaptı.
Musikiye aşık bir aileden geliyordu. Annesi Ud çalardı. Bunun için musiki çalışmalarına çok erken yaşlarında, annesinin udunu çalarak başladı. Opera sanatçısı da oldu.
Çok güzel gözleri vardı. Bütün kadınlar ona aşıktı ve sadece onun gözlerini görebilmek ve sesini dinleyebilmek için operaya giderlerdi.
Oysa onun gönlü uzaktan için için sevdiği, sarışın, uzun boylu, mavi gözlü bir köylü güzelindeydi. Hep onunla evleneceğini, çocuklarının annesi olacağını hayal ederdi. Askerden sonra annesi gidip kızı ailesinden isteyecek, davul zurnalı bir köy düğünü yapacaklardı.
Askerlik hizmetini Çanakkale ve Kafkasya cephelerinde bölük komutanı olarak tamamladı. Keşan’da bir gece, birliği denetlemeye giderken, yakınında bir bomba patladı. Ağır yaralandı.
En çok neresi zarar görmüştü bilir misiniz? Gözleri. Önceleri biraz görebiliyordu ama bütün kadınların hayran olduğu o gözler bir müddet sonra hiç göremez oldu.
Sonra kendisini tamamen musikiye verdi. 1918 yılında “Sine-i gül rengine hep hâleden şal gerseler,” diye başlayan ilk bestesini yaptı.
O çok sevdiği köylü kızına bir şeyler demek istiyordu. Ama diyemedi. Neydi dersiniz?

Gizli derdim kalbimdedir; onu ancak bilen bilir.
Gece gündüz ben ağlarım, gözyaşımı silen bilir.
Sevda bir ateşten gömlek, onu ancak giyen bilir.
Sevdiğimi bir ben, bir de şu kalbime giren bilir.
Bazen de iyiden iyiye realist olur; bu dünyanın gelip geçiciliğini haykırır; anı yaşamak isterdi.

Doldur ey saki, bu cem bezminde bir gün mey biter.
Boş kalır fani kadehler, tel susar, heyhey biter.
Dem geçer, devran döner, hicran biter, her şey biter.
Boş kalır fani kadehler, tel susar, heyhey biter.
HAKLI BENCE…GÜN GELECEK; KADEHLERİMİZ BOŞALACAK; TEL SÖYLEMEZ OLACAK , HEYHEY BİTECEK.
• SAKİ DOLDURMAK İSTEYECEK KADEHİ. AMA BİR DE BAKACAK Kİ,

• İÇECEK OLANLAR GİTMİŞ; MASA BOŞ; MECLİS BOMBOŞ.
• ÖYLESEEEE …… HAYDİ DOSTLAR… YAŞADIĞIMIZ ANIN ŞEREFİNE.