Türk Dil Kurumu “empati”nin anlamını “isim, ruh bilimi duygudaşlık” olarak tarif ediyor.
Empati veya eşduyum, bir başkasının duyguları, içinde bulunduğu durum ya da davranışlarındaki motivasyonu anlamak ve içselleştirmek olarak da tanımlanabiliyor.
Kendi duygularını başka nesnelere yansıtmak anlamında da kullanılıyor.
Empati de nereden çıktı diyebilirsiniz ve oldukça haklı olabilirsiniz.
Sosyal medyada İETT Genel Müdürü Arif Emecen’in geçtiğimiz hafta Milano'da, İETT'ye Avrupa Kalite Yönetimi Vakfı'nın (EFQM) 'Kalite' ödülünü kazandırdığı haberini okudum. İETT Genel Müdürü bu ödülü nasıl mı almış?
Elbette oturduğu yerde kimse kimseye ödül vermez. Genel Müdür ödülü aldıktan sonra Empati Haftası uygulaması için, tebdili kıyafet sahaya inmiş. İstanbul trafiğinin en yoğun olduğu güzergahtaki bir otobüste, yolcuların arasına sade bir vatandaş olarak girmiş şikayetlerini dinlemiş. Tüm yaşadıklarını yazıya dökmüş.
İETT, Empati Haftasını, yılda 4 kez uyguluyormuş. Hafta boyunca işe araç ya da servisleri yerine toplu ulaşımla giden şoförler dışındaki İETT çalışanları, sahadaki sorunları yerinde görüp çözüm öneriyle birlikte raporluyorlarmış.
2012 yılından bu yana devam eden Empati Haftası'nda şu ana kadar 15 bin gözlem raporu toplanmış ve 950 faklı alanda iyileştirme sağlanmış. Bunlar içinde araçların-durakların temizliği, LCD ekran-anons sistemi arızlarının giderilmesi gibi konuların yanı sıra araç içi tutamakların iyileştirilmesi gibi öneriler de vardı. Akıllı durak uygulaması Mobiett'e alarm eklenmesi ve araç yoğunluklarının Mobiett de gösterilmesi, Empati Haftası sonuçlarıyla üretilen projeler arasında yer almış.
İstanbul İETT’de bu uygulanıyor ve sonuçları alınıyor.
Adana’da neden yapılmıyor, ya da yapılamıyor?
Seyhan’da, Çukurova’da,Yüreğir’de değişik alanlarda uygulanamaz mı? Konu bulunamaz mı? Bence bulunur.
Örneğin semt pazarlarında…
Örnekler çoğaltılabilir..
Adana’da geçmiş yıllarda Avrupa ve Dünya Engelliler Basketbol şampiyonaları yapıldı.
Bu şampiyonalarda sosyal sorumluluk gereği gönüllü basın danışmanı olarak görev aldım.
İnanın zevkle bu görevimi yaptım.
Şampiyonaya katılan milli sporcularımızın yaşadıklarına tanıklık ettim.. Üstelik Yüreğir Serinevler Spor Salonunda ben de tekerlekli sandalyeye oturdum, onlarla basket oynamaya çalıştım. İşte empatiyi kısa da olsa burada gerçekleştirdim.
Vali, Belediye Başkanı, Milletvekili, bakan ya da Başbakan olmamız gerekmiyor. Ancak bu makamlarda oturanların yaşadıkları sorunları çözüme kavuşturma yetkileri olması.
Ben yukarıda saydığım yöneticilerin örneği bir gün tekerlekli sandalyede görevlerini sabahtan akşama gerçekleştirmelerini istiyorum. Otomobillerine binsinler… Sokağa çıksınlar, kaldırımlarda gitsinler…Bankamatik’ten para çekmeyi denesinler, bir semt pazarına gitsinler..Vazgeçtim bir gün böyle davranmayı 1 saatlerini ayırsınlar… Yaşadıklarını da raporlasınlar..
Haydi empati yapalım?
