HERKESİN SEVİNME HAKKI OLDUĞU BİLİNSE...

HERKESİN SEVİNME HAKKI OLDUĞU BİLİNSE...

“Şiddet” konusunu irdelerken; günümüzde salt sokakta yaşanan olayları değil, “bakış açımızın” uzanabildiği her yeri, her nesneyi, her olup-biteni düşünmek gerekiyor kanımca…

“Kişilere, nesnelere yönelik öfkenin yıkıcı biçimde ortaya çıkmasının” nedeni olmalı…

Kadınlar sokak ortasında dövülüp, neden parçalara bölünür?

Çocuklar karşı koyamayacakları büyüklerinden acımasızca neden dayak yer?

Sokakları “yaşam alanı” sayan hayvanlar neden kıyıma uğrar?

Neden hekimler karşısında hasta yakınları zaman zaman çılgına döner?

“Fiziksel, cinsel, duygusal, ekonomik” adlarıyla belirtilen “şiddet”; neyin, hangi yaşanılmışın, hangi acının, hangi karartıların sonucu?

Bunları da irdeleyelim…

***

“Kapitalizm”, her düştüğü çıkmazdan kurutulabilmek için “akla” gelebilecek her tür girişimi göze alabileceğini düşünmemiş olmalıydı Marx…

“Kendi çelişkileriyle” yok olacağından söz etmişti!

“Kapitalizm”, kendi çelişkilerinden “yeniden” doğmayı başarıyor!

Bunu yaparken de; her dönem ayrı katmanları “yeniden” doğuş için geçen emeklerinden dolayı ödüllendiriyor!

Var olmaları, güçlü kalmaları için gereken “tüm” ödünleri veriyor!

Bunlar “bir avuç” katman da olsalar; yaşamın tüm teknolojilerinden istedikleri gibi yararlanmayı, ezilen çoğunluğun düşlerindeki yaşamı yaşıyor olmaları “rastlantı” olmamalı…

Üstelik “ezilen çoğunluğun” arasından seçilen, salt görevleri “çoğunluğu” güçten düşürmek-satmak için kullanılan “işbirlikçilerin”, yaşamın içine yaydıkları “böl-parçala” özelliklerinin sonucu olarak karşımıza çıkar “şiddet”!

“Şiddetin” ana kaynağı doyumsuzluk, erinçsizlik, mutsuzluktur!

“Şiddetin” ana kaynağı, “kapitalizmin” her şeyi kendinin sanma hastalığıdır!

***

Günümüzde “şiddet” yanlısı olarak dile getirdiğimiz, “öfkesini yıkıcı” biçimde eyleme dönüştürenlere karşı geliştirilmiş kaç “olumlu” yaklaşım var?

Sokak ortasındaki eli sopalılar ilk gün götürülüyor, üç-beş gün sonra serbest kalıyor; üç-beş günde ne değişti, yeniden sokakta “şiddete” kalkışmaması için ne yapıldı?

Hepsi karanlık, hepsi bile bile…

Kimi zaman bazı olaylar karşısında toplum ikiye ayrılma noktasına geldiğini gözlemlemeyen yok!

Bir aile içerisinde “anlaşmazlıktan” kaynaklanan “şiddet” değerlendirilirken, “eşidir, çocuğudur kime ne” diyene tanık olmayan var mı, bilmiyorum.

Cinsel şiddet olayları karşısında “ne olmuş, karı yapacak işte” ya da “bakalım öncesinden ne yapmıştır ki” denerek küçük yaştaki kız çocuklarının yaşlı erkeklerle evlenmelerine göz yumanlar…

“Şiddet” konu olan, son zamanlarda “faturasını ödeyemeyen, verdiği sözü tutamayan, evinin gereksinmelerini karşılayamayan, çocuğuna şeker alamayan” diye sıralanan gerekçelerde eklenmeye başlandı!

Sağlık görevlilerine yönelik “şiddetin” bir öncesine gidilse neler görülürdü acaba?

***

Bir çok kurumun kendi sorunlarını anlatmak, kamuoyu oluşturmak, çözüm yolları aramak için kurulmuş dernekleri-odaları var.

Bu ülkede yaşayan yurttaşların arasından sıyrılarak, sanki bu ülkenin yurttaşları olmasa, kendilerine “gereksinim” duyulacakmış gibi;

Yurttaşın yaşadığı edilgen, doyumsuz, mutsuz yaşamlarını dile getiren yok!

Bileği güçlü, eli iş yapmaya elverişli insanın “yaşamını kazanmak” için çırpınışını düşünen var mı?

Salt bu güne özgü değil, gelmiş-geçmiş tüm “iktidarlar” yaşanan “şiddet” nedeniyle sorumlu!

Çiftçinin toprağını işlemesine destek olmayan,

Öğrencisinin eğitimini sağlayamayan,

Çalıştırdığı işçisinin “adam gibi” yaşayacağı maaşı veremeyen,

Kurulu fabrikaların üretim aşamasındaki girdileri karşılayamayan,

Emeklilerini ısındıracak aylığı gerçekleştiremeyen,

Sokakları “hayalleri” yıkık, işten atılmış, geçinemeyen, okuldan kovulmuş, gereksinmelerini karşılayamayan, doyumsuz-mutsuz yurttaşlarla doldurursan…

Adını “siz” koyun isterseniz!

***

“İktidar”, gücünü korumak için “kapitalizmin” ipine sarılır!

Egemen “azınlığı”, mutsuz çoğunluğun “üzerinde” sayar!

Üç-beş tane “kendi elleriyle” oluşturulan işbirlikçi yüklenicilerin yanlarında olması, övgüler düzmesi, gülücükler göndermesi yeter gibi…

Sokaktaki yaşananlar da, doyumsuzluklar da “iktidarın” istemi doğrultusunda büyür-küçülür…

“Ulusal” değeri-kazanımı bölüştürmeyi başarabilse,

Herkes kendine düşen ödev üzerinden yola çıkabilse,

Örneğin “iktidar”, bu ülkede yaşayan herkesin gereksinmelerini karşılama hakkı, doyma hakkı, sevinme hakkı olduğunu bilse…

Ortada ne bir “şiddet” kalacak, ne de bir “anlaşmazlık” da…

İstese…

Oktay EROL

30.01.2020 15:53:22

YAZARLAR


ZEYDAN KARALAR: HİZMETTE SİYASİ AYRIM YOK

ENERJİSA’DAN "SEÇİM" AÇIKLAMASI

CHP İL BAŞKANI TANBUROĞLU: KAZANIYORUZ

ÇUKUROVA ÖDÜLÜ TYS BAŞKANI ÖZYALÇINER’E VERİLDİ

SEÇİME 3 GÜN KALA HATIRLADI!

“OMUZ OMUZA YÜRÜMEYE DEVAM EDECEĞİZ ”

“GAZETECİLER SEÇİM SONUÇLARINA ENGELSİZ ULAŞABİLMELİDİR”

KEREM ŞAHİN TMMOB ADANA İKK SEKRETERİ

DEM EŞBAŞKAN ADAYLARI: ADANA’DA İTTİFAK YOK DEM PARTİ VAR!

TÜRKEŞ: ADANALILAR HİZMETİN EN İYİSİNİ HAK EDİYOR

CUMHUR İTTİFAKI 5’İ BİR YERDE

TEMİZLİK TAKINTISI NEDİR? KİMLER DE GÖRÜLÜR?

İKLİM DOSTU KENTLER İÇİN YEREL YÖNETİM ADAYLARINA ÇAĞRI

OYA TEKİN SEYHAN İÇİN EN BÜYÜK HAYALİNİ AÇIKLADI

DIŞİŞLERİ BAKANI FİDAN: HALİL NACAR’IN YANINDAYIZ

TUİK: KRONIK HASTALIĞI OLAN 65+ YAŞTAKI KIŞILERIN ORANI %78, 7

İMO: ŞANTİYELERDE, MÜHENDİSLERE YÖNELİK ŞİDDET SON BULSUN!